Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Καλημέρα Βιετνάμ»
24/04/2019, 11:57 μμ

«Καλημέρα Βιετνάμ»

Γράφει η Κυριακή Μ. Παπαγεωργίου // *

 

Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης, «Βιετνάμ – Η γη των ατελείωτων ορυζώνων» Εκδόσεις Οδός Πανός, 2017

 

Όταν ακούω Βιετνάμ, το μυαλό μου με παραπέμπει σε κάτι πολύχρωμο. Δεν ξέρω γιατί, αφού η μοναδική μνήμη που έχω από το συγκεκριμένο τόπο, είναι κάποιες σκηνές από την ταινία «Good morning Vietnam», που συχνά πυκνά προβαλλόταν στις τηλεοράσεις της εποχής των πολύ παιδικών μου χρόνων. Πάντα αναρωτιόμουν τι κρύβουν οι πολιτισμοί της Ανατολής και στο παιδικό μου μυαλό, έφτιαχνα παραμυθένιες εικόνες με… ανθρώπους με σχιστά μάτια, που φορούσαν κόκκινους μανδύες και τριγωνικά ψάθινα καπέλα, ξύλινα πολύχρωμα σπιτάκια με τριγωνικές κόκκινες στέγες και πολλά πολύχρωμα λουλούδια στις αυλές τους. Πού να φανταζόμουν τότε, ότι τα χρώματα των παιδικών μου συνειρμών θα ξαναζωντάνευαν, χρόνια μετά, όχι μέσα από ένα πραγματικό οδοιπορικό στους τόπους αυτούς, αλλά μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου «προσομοιωτή» ενός οδοιπορικού;

Θα τολμήσω να πω, ότι το βιβλίο «Βιετνάμ Η γη των ατελείωτων ορυζώνων», του Γεωργίου Σχορετσανίτη, είναι το πιο αγαπημένο μου από όλα τα έργα του συγκεκριμένου συγγραφέα, γιατί μέσα από αυτό ένοιωσα την ψυχή μου να ταξιδεύει και ταυτόχρονα να ξεκουράζεται. Διαβάζοντάς το, παρόλες τις αναλυτικές ιστορικές αναφορές, τα μάτια σου δεν βλέπουν γραμμές με λέξεις, αλλά βλέπουν εικόνες που περνούν μπροστά σου και ξεδιπλώνονται και πλέκονται και ενώνονται σε ένα συνειρμικό τοπίο μιας καλοσκηνοθετημένης κινηματογραφικής ταινίας.

Παραστατικές περιγραφές του φυσικού και αστικού τοπίου, δεμένες με αναλυτικές τεκμηριωμένες ιστορικές αναφορές και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη προσωπική συλλογή του συγγραφέα, συγκροτούν τη δομή κάθε ξεχωριστού κεφαλαίου του βιβλίου. Η παράθεση άγνωστων στους πλείστους, πληροφοριών σχετικών με την κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, τις θρησκευτικές παραδόσεις, την ιστορία της ιατρικής, δίνουν φως και υπόσταση, στο πολύπαθο και μακρυνό κράτος του Βιετνάμ. Το ίδιο το ύφος της γραφής, μαρτυρά την ιδιαίτερη εντύπωση που προκάλεσε στο συγγραφέα, η περιπλάνησή του στον τόπο αυτό.

Το πιο αξιοθαύμαστο όλων, είναι η τελική διαπίστωση, του πώς, ένα κράτος μέσα από αλλεπάλληλες δοκιμασίες μακροχρόνιων πολέμων και καταστροφών, κατάφερε να ξαναχτιστεί μέσα από τα συντρίμμια του και να διατηρήσει αναλλοίωτο το φάσμα των πολιτισμικών του χρωμάτων.

 

Γιώργος Νικ. Σχορετσανίτης

 

Δεν έχω φυλάξει το βιβλίο αυτό μαζί με τα υπόλοιπα, σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης. Το έχω σε ένα τραπεζάκι, μαζί με τα λευκώματα φωτογραφιών από εξωτικούς τόπους, έτσι για να το βλέπω και να ζωντανεύουν μπροστά μου εικόνες και να αποκτούν μορφή και υπόσταση οι φιγούρες και τα τοπία των παιδικών μου συνειρμών. Και ποιος ξέρει; Ίσως κάποτε, κάνω κι εγώ εκεί,  το δικό μου οδοιπορικό…

 

 

* Η Κυριακή Μ. Παπαγεωργίου είναι Ειδ/νη Ιατρός Γενικής Χειρουργικής

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top