Fractal

«Ακροβάτης του χωροχρόνου σε μια ατέρμονη γραμμή»

Γράφει ο Γιώργος Κατραούρας // *

 

Πέτρος Γκολίτσης, «Σκάζοντας κρέας», εκδόσεις Θράκα

 

Ο Πέτρος Γκολίτσης γεννημένος το 1978 στη Θεσσαλονίκη μετρά ως ποιητής ήδη τέσσερις συλλογές. Η τελευταία «Σκάζοντας κρέας» από τη «Θράκα». Μια ποιητική θράκα που σιγοψήνει (νέες) φωνές άξιες προσοχής. Μια τέτοια λοιπόν είναι και του Γκολίτση. Στεντόρεια και ιδιότυπη, υφολογικά σταθερή. Στο «Σκάζοντας κρέας» τα ποιήματα φαίνεται να μην μπορούν να ανήκουν σε κανένα σύστημα συντεταγμένων. Είναι εξεγερμένα προς τον ίδιο τους τον εαυτό, δημιουργώντας μιαν ατμόσφαιρα, μια συνθήκη στην οποία βρίσκεσαι αντιμέτωπος, άπαξ κι΄ αρχίσεις.

Ως αναγνώστης πρέπει να είσαι παρών. Δεν είναι σίγουρο ότι θα σε κερδίσει. Ζητά η ποίησή του, τις αισθήσεις σου τεντωμένες. Χωρίς βέβαια να διακρίνεται από αισθαντικότητα ή ανάταση. Μην ξεχνάμε πως η αισθαντικότητα θεωρείται για πολλούς κάτι παρωχημένο. Στον Γκολίτση δεν υπάρχει όπως μπορεί να την βρει κανείς στην Πολυδούρη ή τον Ασλάνογλου, σε καμία περίπτωση. Ωστόσο είναι παρούσα. Εκεί εκτιμώ έγκειται και η προαναφερθείσα ιδιοτυπία του.

Το βιβλίο αυτό Θα σε πάει ψηλά και ύστερα απότομα, θα σε γειώσει. Όχι χάριν απογοήτευσης αλλά για να δεις με κάποιο τρόπο πόσο ψηλά, φαινομενικά εύκολα μπορεί να φτάσεις αλλά τσακ, σκας στο κενό, γιατί κακά τα ψέματα τα καλά, όπως όλα άλλωστε, στο ποιητικό σύμπαν που φτιάχνει, γίνονται δια του πόνου. Εν συνεχεία θα σηκωθείς σίγουρα όχι αλώβητος αλλά πιο υποψιασμένος για όσα έπονται. Και κάπως έτσι μπορεί να εξαχθεί η άποψη για τα –θέλω να πιστεύω-  βιωμένα ποιήματά του, πως σε κάποιον μπορεί να αφήσουν κάτι αισιόδοξο ή τουλάχιστον αίσιο.

Αν παραθέσω ποίημα ή στίχους θα αμβλύνω την ένταση και την αναγνωστική περιέργεια που εσκεμμένα θέλω να προκληθεί και να ενταθεί με κάθε τρόπο σε αυτόν που διαβάζει το κείμενο. Και αυτό γιατί τα ίδια τα ποιήματα του Γκολίτση ακολουθούν αυτό τον δρόμο. Η ένταση τους -πράγμα αξιοπερίεργο για μια ισχνή συναισθηματικά ποίηση- καθώς και η αναγνωστική περιέργεια που σου προκαλεί κάθε ποίημα για το επόμενό του, είναι δύο πάγια χαρακτηριστικά της συλλογής. Ας μην παρεξηγηθώ, εννοώ την ποίηση που στον πυρήνα της κινητοποιείται από το συναίσθημα. Εδώ έχω την αίσθηση μιας υπαρξιακής ποίησης, βγαίνει ένα άλγος, που βρίσκεται σε έξαρση και άλλοτε σε ύφεση. Εμβόλιμα, θα υπάρξουν στιγμές όχι καθαρά συναισθηματικές αλλά που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές με έναν τρόπο περίεργο.

Πάραυτα και για μεγαλύτερη σαφήνεια των όσων γράφω, ας δώσω μια ιδέα. Ενδεικτικά ένα απόσπασμα από το ποίημα ΣΩΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΩΜΑ:

 τον λίγο χρόνο που μου δόθηκε

                     κρατιέμαι από τη σάρκα σου

                                        από την κίνηση της γνάθου

                                        που σφάζει το ελάφι

                                        και περιστρέφει τα άστρα

 

Κι αν απ’ τα υγρά μου κάποτε με ελάφρυνες

ή απ’ τον ιδρώτα μου

                                   στο νεκροκρέβατό μου;

από τα σκέλη σου με μιας με τράβηξες

ως νεογέννητο στο θάνατό μου

 

Πέτρος Γκολίτσης

 

Ακροβάτης του χωροχρόνου σε μια ατέρμονη γραμμή. Ίσως σε μια τέτοια πρόταση με λίγη δόση ποιητικότητας, να χαρακτηρίζεται τόσο ο ίδιος όσο και το βιβλίο. Έχει γράψει στο κοντέρ πολλά χιλιόμετρα, όχι μόνο ως ποιητής και έχει μάλλον να δώσει ακόμα αρκετά. Θα ήθελα κάτι εξίσου συνταρακτικό αλλά τελείως διαφορετικό στο επόμενο ποιητικό του βήμα. Μια αυθόρμητη σκέψη αυτή, που δεν θα τη λογοκρίνω γιατί πιστεύω στα ανεπιτήδευτα. Αναρωτιέμαι λοιπόν για το επόμενο βιβλίο του πώς θα είναι, που θα κινηθεί, άλλωστε αυτή είναι η γοητεία και η περιπέτεια στην ανάγνωση, να σκέφτεσαι σε όλα τα επίπεδα, τη συνέχεια.

 

 

* Ο Γιώργος Κατραούρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999. Παρακολουθεί το εργαστήριο ποίησης του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Το 2018 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Οι τρίτοι Σιδώνιοι», εκδ.: Εκάτη.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top