Fractal

Γιατί άνθρωπος να καταστρέφει τον άνθρωπο;

Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // *

 

Νικολάι Ποπόφ «Γιατί;», εκδόσεις Πατάκη

 

Σε έναν κόσμο που βρίθει από πολέμους και πάθη, γεμάτο έριδες και ολοκληρωτισμό, με τους ηγέτες των κρατών να εξουσιάζουν τα πλήθη και την ειρήνη να διακυβεύεται στα τραπέζια των ισχυρών, έρχεται το βιβλίο του Νικολάι Ποπόφ, από τις εκδόσεις Πατάκη σε εικονογράφηση δική του να μας δώσει την προσωπική του οπτική για το δυσοίωνο του πολέμου.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, και εδώ στο αριστουργηματικά ζωγραφισμένο κόσμο του Ποπόφ, στο υπέροχο Γιατί; αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει ο πόλεμος και  αμέτρητα γιατί μας κατακλύζουν. Γιατί άνθρωπος να καταστρέφει τον άνθρωπο;

Την απάντηση μας τη δίνει στην πρώτη σελίδα ο ίδιος ο συγγραφέας όταν ο ποντικός εκτοξεύεται πάνω στον βάτραχο, για να του αρπάξει το λουλούδι.

Το λουλούδι συμβολικά εδώ είναι το αγαθό, το κράτος, οι παραδόσεις, ο λαός. Θα μπορούσε όμως με μία δεύτερη ματιά να είναι το νόμισμα, τα χρήματα που εποφθαλμιούν οι καρεκλοκένταυροι εξουσιαστές, που ενόψει του ολοκληρωτισμού τους είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν την ειρήνη και τις ζωές των ανθρώπων.

Είναι πολλά τα σύμβολα που υπάρχουν στο παραμύθι, καθώς ο συγγραφέας μας αναπαριστά τον πόλεμο και την βιαιότητα του με υπερρεαλιστικά σκίτσα. Η χιτλερική μπότα μετατρέπεται σε τεθωρακισμένο, ένα αραβικό χαλί έξυπνα κρύβει από κάτω μια επικίνδυνη ενέδρα και η σκισμένη ομπρέλα συμβολίζει την κουρελιασμένη ειρήνη στη μανία των πολεμοκάπηλων.

Μα το πιο υπέροχο εικονογραφικό στοιχείο είναι το πρώτο και τελευταίο σαλόνι που πραγματικά συγκλονίζει. Ενώ στην αρχή παρατηρούμε έντονη αποτύπωση της ζωής και της ομορφιάς της φύσης με το χρώμα της Άνοιξης… στο τέλος όλο αυτό χάνεται και βυθίζεται το βλέμμα μας στην απέραντη καμένη γη. Εκεί, όπου όλα είναι μαραμένα καθώς τα όπλα του πολέμου τα έχουν σκιάσει με το πένθος και την οδύνη.

 

Νικολάι Ποπόφ

 

Ποντικάκια αντιμάχονται βατραχάκια, και οι δύο πλευρές παλεύουν για την επικράτηση τους. Άνθρωποι και ανθρωπάκια μάχονται για την πολυπόθητη νίκη, μα στο τέλος αυτό που μένει είναι το απόλυτο μαύρο μηδέν, και κάνει όλους εμάς να αναρωτηθούμε αν πραγματικά άξιζε. Ένα τεράστιο γιατί γλιστράει από τη γλώσσα μας, και καταλήγει στον λαιμό ένας γόρδιος κόμπος, που για να λυθεί πρέπει να βρούμε την άκρη του φωτός και της ελπίδας. Για αυτή την Ελπίδα την καμένη μας μιλά ο συγγραφέας μας, που ο πόλεμος σκοτώνει.

Το Γιατί; του Νικολάι Πόποφ είναι ένα βιβλίο που θα μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου γιατί κατόρθωσε με τη σιωπή του να με καθηλώσει. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που έχει τεράστια παιδαγωγική αξία, καθώς δημιουργεί στα παιδιά αίσθηση μέσα από τη γλαφυρότητα της εικονικής του ενάργειας και την πενθηρότητα της εκκωφαντικής του σιωπής.

 

 

* Η Χρύσα Νικολάκη είναι βιβλιοκριτικός, συγγραφέας, θεολόγος.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top