Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μοσχοβίτικο νουάρ
27/04/2021, 9:11 μμ

Μοσχοβίτικο νουάρ

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Μπορίς Ακούνιν «Ο θάνατος του Αχιλλέα», Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Κλειδάριθμος

 

‘’Ο θάνατος του Αχιλλέα’’ (εκδόσεις Κλειδάριθμος) είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Ρώσου Μπορίς Ακούνιν που μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στη χώρα μας. Στην πραγματικότητα είναι βιβλίο που εκδόθηκε νωρίτερα από την Στέψη αλλά στη χώρα μας ακολούθησαν διαφορετική χρονική σειρά έκδοσης, κάτι που αναφέρεται απλά για σημειολογικούς λόγους. Δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο στην ανάγνωση ή στην αλληλουχία των γεγονότων. Ο Ακούνιν εμπνεύστηκε ένα κεντρικό ήρωα, τον Ρώσο αστυνομικό Εράστ Πετρόβιτς Φαντόριν που μοιάζει με ένα υβρίδιο μεταξύ Σέρλοκ Χολμς και Τζέιμς Μποντ της εποχής του. Ειδικευμένος στις πολεμικές τέχνες σώμα με σώμα, ασύλληπτα γυμνασμένος αλλά και με ένα κοφτερό παρατηρητικό μυαλό που μπορεί να συνθέσει και να…. ανασυνθέσει όλες τις λεπτομέρειες ο Φαντόριν αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Μοιάζει σε πολλές περιπτώσεις εκτός εποχής αλλά και πολύ προσαρμοσμένος στα ήθη και τα έθιμα της τσαρικής Ρωσίας. Η επιστροφή του στη Μόσχα συμπίπτει χρονικά με τον θάνατο του καλού του φίλου, θρυλικού για τα επιτεύγματα του στρατηγού του Ρωσικού στρατού Σομπόλεφ. Ακριβώς λόγω των πολεμικών κατορθωμάτων του ο Σομπόλεφ έχει αποκτήσει το προσωνύμιο ‘’Αχιλλέας’’’ και είναι εξαιρετικά δημοφιλής στο Ρωσικό λαό που δεν πρέπει να μάθει τις συνθήκες του ξαφνικού θανάτου του: Στην αγκαλιά μιας πόρνης πολυτελείας περιζήτητης στην καλή κοινωνία της Μόσχας που στην ουσία παίζει στο βιβλίο το ρόλο της μοιραίας γυναίκας. Απαραίτητος ρόλος για κάθε νουάρ που σέβεται τον εαυτό του…

Γρήγορα ο Φαντόριν θα ανακαλύψει ότι ο φαινομενικά απλός θάνατος του ‘’Αχιλλέα’’ κρύβει πολύ περισσότερα μυστικά και στην υπόθεση με ταχύτατους ρυθμούς θα εμπλακούν τα ανώτερα κλιμάκια του δαιδαλώδους Τσαρικού περιβάλλοντος. Συνωμοσίες, καυκάσιοι εγκληματίες αλλά και ο υπόκοσμος της Μόσχας θα περάσουν πια σε πρώτο πρόσωπο. Παρότι, η υπόθεση κυλάει μάλλον…. ομαλά και χωρίς συγκλονιστικές ανατροπές ο Ακούνιν κατορθώνει να απογειώσει το ενδιαφέρον του βιβλίου. Το πετυχαίνει όταν σε ένα καίριο σημείο όπου οδηγούμαστε στην τελική κάθαρση μας συστήνει με λεπτομέρειες τον εμπνευστή της δολοφονίας, ένα ψυχρό δολοφόνο με ‘’άχρωμα’’ μάτια, τον Ακίμας. Καταγράφει όλη τη διαδρομή του αλλά και ξεδιπλώνει κάθε πτυχή του χαρακτήρα του φτάνοντας σε ένα άκρως αποκαλυπτικό σημείο της πλοκής: Ο Φαντόριν είναι από τους λιγοστούς ‘’στόχους’’ του Ακίμας που έχουν διαφύγει από τις εγκληματικές ικανότητές του στο παρελθόν. Η όποια προσωπική αντιπαράθεση πάντως δεν περνάει σχεδόν ποτέ σε πρώτο πλάνο. Πέρα από την αστυνομική εξέλιξη της ιστορίας και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Φαντόριν για να φτάσει στη λύση υπάρχει έντονο το στοιχείο της Ρωσικής πολιτικής των διαπλοκών της εποχής και η επίδραση ενός διεφθαρμένου συστήματος που τελικά αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τον ήρωα του Ακούνιν. Ωραία ατμόσφαιρα, δουλεμένη πλοκή και γραφή και παρότι σε κάποια σημεία του βιβλίου υπάρχουν μερικά αναγνωστικά déjà vu (για όποιον έχει διαβάσει και τη Στέψη) νομίζω ότι θα κρατήσει ευχάριστη συντροφιά σε όποιον γοητεύεται από αστυνομικές ιστορίες ‘’εποχής’’.

 

Boris Akunin

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top