Fractal
Home / Συνεντεύξεις συγγραφέων / ✔ Χριστίνα Αποστολίδη: «Οι συγγραφείς περνάμε περισσότερο χρόνο διορθώνοντας παρά γράφοντας»
24/01/2023, 11:55 μμ

✔ Χριστίνα Αποστολίδη: «Οι συγγραφείς περνάμε περισσότερο χρόνο διορθώνοντας παρά γράφοντας»

Συνέντευξη στον Γιάννη Φαρσάρη //

 

 

 

 

Την Χριστίνα έχω την τύχη να την γνωρίζω προσωπικά και μπορώ να βεβαιώσω από πρώτο χέρι για την αγάπη της στη γραφή και στα παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε μόλις το 2019, όμως από τότε ακολούθησαν άλλα τέσσερα και συνεχίζει με το ίδιο αμείωτο πάθος. Η Χριστίνα είναι ένα δημιουργικό ανήσυχο πνεύμα που μέσα από τα βιβλία, τις μουσικές και τις δράσεις της δεν σταματά να εμπνέει τα παιδιά.

 

 

Ποιο είναι το βιβλίο εκείνο που σου άλλαξε τη ζωή;

Η «Οικογένεια ΜούμινΤρόλλ» της ΤούβεΓιάνσον.

 

Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που κάνουν ένα βιβλίο να μένει αιώνιο;

Τα αιώνια βιβλία και γενικά τα αιώνια έργα τέχνης είναι αυτά που μας αγγίζουν συναισθηματικά, που μας μιλάνε σε ένα βαθύτεροεπίπεδο κι ενδεχομένως υποδαυλίζουν τις υπαρξιακές μας ανησυχίες. Ποιος θα πίστευε ότι οι παρακάτω στίχοι γράφτηκαν το 570 π.Χ. από τη Σαπφώ κι όχι μόλις χθες;

Το φεγγαράκι έγειρε

κι η Πούλια. Mεσονύχτι.

Περνά η ώρα. Μα εγώ

κοιμάμαι μοναχή μου.*

(Από: www.hartismag.gr)

 

Το νέο σου παιδικό βιβλίο είναι το «Πάρτι στο ποτάμι»(ΕκδόσειςΨυχογιός, σελ. 56). Μίλησέ μας για την ιστορία του και τις αφορμές της συγγραφής του.

Αφορμή της συγγραφής του «Πάρτι στο ποτάμι» ήταν ένα παιχνίδι που παίζαμε με την κόρη μου. Με έβαζε να της φτιάχνω ιστορίες με συγκεκριμένα «συστατικά», σε αυτή την περίπτωση με έναν δεινόσαυρο. Ο Τελευταίος Δεινόσαυρος στη Γη, λοιπόν, ένιωθεμοναξιά. Όλα τα άλλα ζώα τον απέφευγαν, εκτός από δύο που ήταν επίσης μοναδικά και μοναχικά: το Μονόφθαλμο Φίδι κι ο Πλατύποδας Χωρίς Ουρά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε μια συντροφιά ασυνήθιστη, αλλά πολύ αγαπημένη, που συμπληρώθηκε από ένα εγκαταλειμμένο μωρό πτεροδάκτυλο.

Εκ των υστέρων, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γράψω μια ιστορία για όσ@ νιώθουμε ότι δεν ανήκουμε, χωρίς απαραίτητα να έχουμε ένα μάτι όπως το Φίδι ή τρεις μπαμπάδες όπως η Φτερωτή, η μικρή πτεροδάκτυλος της ιστορίας. Το να μένουμε πιστοί στον εαυτό μας συχνά μπορεί να συνοδεύεται από μοναξιά. Γι’ αυτό κι είναι σημαντικό να έχουμε το μυαλό και την καρδιά μας ανοιχτά σε ό,τι δε γνωρίζουμε ή δεν κατανοούμε. Το Πάρτι στο ποτάμι είναι μια μεγάλη γιορτή της ποικιλομορφίας!

 

 

Ποιο βιβλίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο κομοδίνο σου;

Το «Στις κορυφές της ζωής» του Ρίτσαρντ Πάουερς, μια καταπληκτική ιστορία για τα δασικά οικοσυστήματα και τους πολύπλοκους μηχανισμούς αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα δέντρα και τα υπόλοιπα φυτά και ζώα.

 

Μπορείς να ξεχωρίσεις μια ζωγραφιά, μια ταινία κι ένα τραγούδι;

Πίνακας: οι «Κολυμβητές στην Asnières» του Ζώρζ Σερά. Ο πρώτος πίνακας που αντίκρυσα όταν μπήκα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου στο πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό κι έτυχε να είναι ο ίδιος που είχε χαραχτεί στο μυαλό μου από το δημοτικό, όταν η δασκάλα των εικαστικών μας μιλούσε για τον πουαντιγισμό.

Ταινία: Άβαταρ, για την επικοινωνία και την απόλυτη σύμπνοια με τη φύση

Τραγούδι: KellyWatchtheStarsτωνAir, για την ατμοσφαιρικότητα και φυσικά… τα αστέρια!

 

Ποια είναι η πιο έντονα ευχάριστη παιδική σου μνήμη;

Οι κουβέντες με τον αδερφό μου τα βράδια, με τα φώτα κλειστά, για όσο μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο. «Ακόμα μιλάτε σαν τις κομμένες κεφαλές;» μας μάλωνε ο μπαμπάς μου. Τι έκφραση κι αυτή! Όταν αποκτήσαμε ξεχωριστά υπνοδωμάτια, οι κουβέντες μας συνεχίστηκαν στο τραπέζι της κουζίνας κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο.

 

Ποια είναι πιο αγαπημένη σου γωνιά στην πόλη που ζεις;

Η συνοικία του Λάκκου στο Ηράκλειο.

 

 

Ποιοι είναι οι 3 ιστότοποι που επισκέπτεσαι απαρεγκλίτως καθημερινά;

Μόνο τρεις; Ποιον να πρωτοαναφέρω; Σίγουρα επισκέπτομαι social media για επαγγελματικούς λόγους, αλλά και για απλή διασκέδαση κι επικοινωνία με γνωστούς. Μηχανές αναζήτησης, Wikipedia, Lexigramκαι φυσικά το Fractalόπως κι άλλες σελίδες για το βιβλίο και την τέχνη.

 

Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νεαρό συγγραφέα που ξενυχτάει παλεύοντας για τ’ όνειρό του;

Πήγαινε να κοιμηθείς. Την επόμενη μέρα, με καθαρό μυαλό, διάβασε το κείμενό σου. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα σου αρέσει και θα θέλεις να το ξαναγράψεις. Μην απογοητευτείς. Οι συγγραφείς περνάμε περισσότερο χρόνο διορθώνοντας παρά γράφοντας!

 

Συμπλήρωσε τη φράση: «Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που…»

Όταν κάνεις έρευνα για ένα βιβλίο σαν το Πάρτι στο ποτάμι, δεν μπορείς παρά να νιώσεις πολύ «μικρός» σαν άνθρωπος! Οι δεινόσαυροι έζησαν για 160 εκατομμύρια χρόνια και η εξαφάνισή τους δεν ήταν καν η πρώτη που γνώρισε η Γη. Στο τέλος της Πέρμιας περιόδου, περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια πριν, πάνω από το 90% όλων των ειδών εξαφανίστηκαν εξαιτίας καταστροφικών ηφαιστειακών εκρήξεων. Ελπίζω κι εύχομαι λοιπόν να σεβόμαστε το περιβάλλον ώστε, καθώς προχωράει και η κατανόησή μας για αυτό, το μέλλον να ανήκει και στους ανθρώπους!

 

 

Βιογραφικό

Η Χριστίνα Αποστολίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κι εργάζεται στον χώρο του marketing. Τα τελευταία χρόνια, ζει με τον Χρήστο και τη Σοφία στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ιστορίες για παιδιά ξεκίνησε να γράφει το 2012 για να τις διηγείται στη Σοφία. Κυκλοφορούν τα βιβλία της «Ο λύκος και η πεταλούδα», «Το άτακτο καπέλο», «Οχ, πρασίνισα!», «Οχ, κοκκίνισα» (Εκδ. Μίνωας 2019, 2020, 2022, 2023) και «Πάρτι το ποτάμι» (Εκδ. Ψυχογιός 2022). Κείμενά της διακρίθηκαν με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2021 (Ιστορία εκτενούς φόρμας για παιδιά 10-14 ετών και Διήγημα για νέους 14+). Γράφει επίσης παιδικά τραγούδια.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top