Διήγημα: “Για μια φωτογραφία”
Tου Κωνσταντίνου Χατζηκαλύμνιου // *
Για μια φωτογραφία
Δουλειά να σου πετύχει· να πρέπει να περνάς ένα οκτάωρο και βάλε πίσω από μία στενή μπάρα για ψίχουλα να έχεις και το χαβά του κάθε παλαβού. Μπάργουμαν είσαι όχι η ψυχαναλύτρια τους. Να και ο κυρ Γιάννης. Για τους φίλους Άκης. Συνταξιούχος ταχυδρομικός· από τόση δα σε ξέρει.
«Ελενίτσα κέρνα όλο το μαγαζί!
Και το ρωτάς εσύ:
«Τι γιορτάζεις κύρ Γιάννη;»
Και σου απαντάει αυτός:
«Την ελευθερία μου, παίρνω διαζύγιο».
Σκας εσύ ένα πονηρό γελάκι αφού μετά βίας κρατιέσαι. Κοντεύεις τα εβδομήντα η ελευθερία σου σε μάρανε.
«Θα ζήσω τη ζωή μου σου λέω».
Μπράβο κυρ Γιάννη! Αν δεν κάνεις τρέλες τώρα πού είσαι νέος πότε θα κάνεις; Όταν γεράσεις;
«Η γυναίκα σας πως το πήρε;»
«Δεν το ξέρει. Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να της το έχω πει;»
«Κοιτάξτε καλό θα ήταν να την ενημερώσετε πριν αρχίσετε τα κεράσματα».
Θα της έρθεις που θα της έρθει ξαφνικό μην το μάθει και από άλλους.
«Ναι σαν να έχεις δίκιο μικρή».
Μικρή… ναι ό,τι πεις.
«Μα σοβαρά θέλετε να χωρίσετε;»
«Σου ακούγεται περίεργο και βιαστικό· ξεκούτιανε ο παππούς θα πεις τώρα στα στερνά του».
«Σε αυτήν την ηλικία δεν το λετε και την πιο ώριμη απόφαση».
«Είναι πού δεν έχεις δει ακόμα την άλλη».
Να η αιτία του κακού. Όχι πως δεν το περίμενες. Με μία γρήγορη κίνηση έβγαλε τον πορτοφόλι του από τη δεξιά τσέπη του μπουφάν του τράβηξε μία φωτογραφία από τη μία μέσα θήκη και άρχισε να σου τη μοστράρει όλο καμάρι. Σου είπε ότι την έλεγαν Μαρία. Στα τριάντα της. Ρωσίδα. Αποκλειστική νοσοκόμα στο νοσοκομείο που έκανε εκείνη την εγχείρηση κοντά ένα τετράμηνο πριν.
«Ξέρετε ίσως να μην και τόσο καλή ιδέα να την ανεμίζετε έτσι με τόσο κόσμο εδώ».
«Σου έχει τύχει ποτέ να θέλεις κάτι πάρα πολύ και να είσαι πρόθυμη να κάνεις τα πάντα για το αποκτήσεις;»
Είναι πολλά που περνούν από το μυαλό σου και όλα καταλήγουν στο: έχε χάρη που σέβεσαι την ηλικία του. Θέλεις να τους πεις ότι όλες αυτές είναι ίδιες· τη συνταξη σου και το παχυλό σου εφάπαξ θέλει μόνο κυρ Γιάννη. Τόσο χρόνια νύχτα κάτι ξέρεις και εσύ διάολε.
«Κύριε Γιάννη μήπως βιάζεσαι λίγο…»
Στα αλήθεια προσπαθείς πολύ για να κρύψεις την αγανάκτηση σου. Θαρρείς πως πρέπει να προσπαθήσεις να του βάλεις μυαλό.
«…είστε κοντά σαράντα χρόνια με μία υπέροχη γυναίκα που σας λατρεύει. Και εσείς θέλετε να την αφήσετε για την πρώτη τυχούσα άγνωστη;»
«Δεν τα ελέγχεις αυτά μικρή».
Ναι σε έχει ερωτευτεί σίγουρα. Έλεος!
«Δε μπορεί να σοβαρολογείτε τώρα».
«Γιατί όχι;»
«Και αφού χωρίσετε;»
«Τι εννοείς;»
«Θα μείνετε μαζί; Θα παντρευτείτε;»
«Ναι».
«Έχει την ηλικία της κόρης σας».
«Και τι με αυτό;»
Τι να τους πεις τώρα; Ξεμωράθηκες κυρ Γιάννη και δεν ξέρεις τι σου γίνεται; Είναι και η συμπάθεια πού του έχεις.
«Δε σας νοιάζει τι θα σκεφτεί;»
«Κάποιες φορές πρέπει να δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι».
«Το έχετε πάρει απόφαση δηλαδή».
Και σου λέει πως μάλλον δεν ξέρεις πως είναι να είσαι με κάποια πού δεν ήθελες ποτέ. Να αναγκαστείς να την πάρεις επειδή έμεινε έγκυος. Να πρέπει να τους συντηρείς με μία δουλειά που δεν ήθελες· γιατί εσύ άλλα ονειρευόσουν να κάνεις και άλλα έκανες. Και πως τώρα είχες βρεί κάτι πού σου έδωσε λόγο για να ζήσεις μετά από καιρό και πως δε θα το άφηνες ό,τι και αν σου έλεγαν. Γιατί είναι η ζωή σου γαμώτο πού ποτέ δεν την έζησες. Και πως δεν είναι δική σου δουλειά πού να πάρει και δε θα του πεις εσύ τι θα κάνει. Και αν για κάποιο λόγο όλοι εσείς οι ηθικοί δε συμφωνείτε έχετε το ελεύθερο να πάτε όλοι στο διάβολο.
«Με συγχωρείς δεν…»
«Ξανασκεφτείτε το! Μην πάρετε μία απόφαση πού μπορεί μετά να τη μετανιώσετε».
Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει σου αποκρίθηκε εκείνος αδιάφορα ανησυχώντας σε ακόμα περισσότερο. Έμεινες να τον κοιτάς όσο εκείνος με γρήγορες κινήσεις έβαλε τη φωτογραφία στο πορτοφόλι. Πέρασε την πόρτα ανέβηκε βιάστηκα το πεζοδρόμιο και χάθηκε στο απέναντι στενό. Λίγες ημέρες μετά η γειτονιά είχε κάτι να ασχολείται: «Τα μάθατε; Ο κυρ Γιάννης ρε χώρισε τη γυναίκα του για μια μικρούλα». Και δε σου έκανε καμία εντύπωση όταν έμαθες πως η πιτσιρίκα αφού του τα μάσησε καλά για λίγο τον παράτησε για κάποιο νεαρό. Λυπήθηκες όμως όταν άκουσες πως ο κυρ Γιάννης πού τον ήξερες από παιδί πέθανε μόνος του και πως τον βρήκαν δύο ημέρες μετά καθισμένο ακόμα στην πολυθρόνα του με τη φωτογραφία της γυναίκας του στο χέρι και τα κομμάτια μιας άλλης πεταμένα δίπλα του.
* Ο Κωνσταντίνος Χατζηκαλύμνιος γεννήθηκε το 1986 στην Κω και είναι απόφοιτος Ι.Ε.Κ της ειδικότητας “φύλακας μουσείων και αρχαιολογικών χώρων”. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ιστορίας και δημιουργικής γραφής. Δημοσιεύει διηγήματα στο προσωπικό του ιστολόγιο kostasxatz.blogspot.com.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Βίος επί Κρόνου
30/04/2024, 7:34 μμ -
Διήγημα: “Do-nuts-Μέρες και νύχτες στο Παλέρμο” (Α΄ μέρος)
30/04/2024, 7:31 μμ -
Διήγημα: “Νυχτερινό Επισκεπτήριο”
30/04/2024, 7:28 μμ -
Aπόσπασμα. “Tα μπλουζ της Μεγάλης Τρίτης”
30/04/2024, 7:27 μμ -
Προτασιακότητα… εμβιωμένη
30/04/2024, 7:25 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Ελένη Ρένεση στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Η φαντασία από πάντα με ταξίδευε, με μάγευε, με έκανε να ονειρεύομαι. Πίστευα πως αν σταματήσω να φαντάζομαι, θα βυθιζόμουν σε τέλμα, δε θα ήμουν δημιουργική. Έτσι τα παραμύθια με απογείωναν και το ταξίδι μου συνεχιζόταν όσο κι
Περισσότερα -
Δημήτρης Καρακίτσος & Μαρία Ιωάννου κλείνουν τις Συναντήσεις για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη
Το Περιοδικό Κλεψύδρα & το Έναστρον Βιβλιοκαφέ σας προσκαλούν στην πέμπτη συνάντηση με τους Υποψήφιους για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2016 την Τρίτη 31 Μαΐου στις 8:30 μ.μ. οπότε και κλείνει ο Κύκλος των φετινών Συναντήσεων Μαζί μας θα είναι: Ο Δημήτρης
Περισσότερα -
“Μικρός Ήρωας” – Διήγημα της Μαρίας Σκιαδαρέση
Βρέθηκε μπόσικος και πέταξε την μπαρούφα. Μετάνιωσε αμέσως μα ήτανε αργά. Αν μαθευόταν, ποια η θέση του ανάμεσα στους φίλους; Τελευταία μέρα εξετάσεων, Χημεία. Έγραψε άριστα. Πού θα πάτε διακοπές; Ο Αλέξης ρώτησε, πάντα αυτός ανοίγει την κουβέντα,
Περισσότερα -
“Η τελειότητα αυτής της στιγμής ήταν τόσο σπάνια, που δεν θα μπορούσε ούτε η ίδια να την αναπαραγάγει…”
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Αύγουστος Κορτώ: “Το μυστικό του Λεονάρντο”, Εκδόσεις Πατάκη ‘‘Η τελειότητα αυτής της στιγμής ήταν τόσο σπάνια, που δεν θα μπορούσε ούτε η ίδια να την αναπαραγάγει – μιας και η αύρα της
Περισσότερα -
Κινηματογραφικός Ρεαλισμός
Γράφει ο Κωνσταντίνος Λίχνος // Το να μιλήσει κανείς για κινηματογραφικό ρεαλισμό, ή, γενικότερα, για θεωρητικές και αισθητικές τάσεις στη λεγόμενη «7η τέχνη», θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο, εάν πρωτύτερα δεν αναφερθεί στο κινηματογραφικό, συνολικότερα, ως αισθητικοκοινωνικό φαινόμενο,
Περισσότερα -
Επανάσταση – Τέχνη – Ουτοπία έναν αιώνα μετά τον Οκτώβρη του 1917
Τριήμερο στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Πώς διαμορφώνεται η πολιτική μας φαντασία σε σχέση με τις επαναστατικές δυνατότητες του μέλλοντος; Το ερώτημα αυτό θα διατρέξει τις αναζητήσεις και τις δράσεις του τριημέρου Τέχνη – Επανάσταση – Ουτοπία
Περισσότερα -
«Ένα ηλιοβασίλεμα στην πόλη». Ένα ποίημα της Γκουέντολυν Μπρουκς (1917-2000)
Απόδοση-Σχόλια: Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ένα ηλιοβασίλεμα στην πόλη Αν και δεν με βλέπουν πια με λαγνεία ή αγάπη. Οι κόρες και οι γιοι μου μ’ έβαλαν εκεί με μάρμαρα και κούκλες, Έχουν φύγει
Περισσότερα
