Fractal

Ποίημα: «Άστεγη Ψυχή»

Του Ιωάννη Αριστοτέλη Γκούμα //

 

 

 

 

Άστεγη Ψυχή

 

Ξυπνάς με το Γιατί

Πορεύεσαι με το Έλεος

Ξαπλώνεις μπρούμυτα στη γη

Της φωνάζεις κουράστηκα,

κουράστηκα

Μα ’κείνη δε σε θωρεί

Μόνο θρηνεί, θρηνεί

Δεν νοιάζεται τους ζωντανούς

Θρηνεί μονάχα τους νεκρούς

Μωρά σφαχτάρια τη Λαμπρή

Κείνων πούπαν πως Πάσχα είν γιορτή

Άγουρες ψυχές

Θερίστηκαν στην αυγή τους

Θρέμματα της γης κουφάρια

Παραχώνονται στα σωθικά της

Τάφοι υγροί δίχως ζεστασιά

Ενός παράλογου μοιρασιά

Με τρελαίνει η άχνα απ’ το αίμα

Όταν της μάνας μυρίζει το γάλα

Με κουφαίνει η σιωπή

Στων αθώων τη σφαγή

Γιόμισε γη κι’ ο ουρανός ψυχές

Βουβές κι’ οι λιγοστές φωνές

Αλήθεια τι θε να γενεί στη γη

Όταν οι μυριάδες Άγγελοι

Με το βύζαγμα του Ουρανού

Ρομφαίας γενούν Αρχάγγελοι

 

08-11-2023

 

 

 

ΥΓ. Γιορτή Αγγέλων και Αρχαγγέλων και φέτος. Δεν ξέρω αν πρέπει να ανάψω ένα κερί ή να το σβήσω. Μιλάω για ’κείνο, το λεγόμενο, του ανθρώπινου πολιτισμού, κερί. Φεύ!

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top