Προτασιακότητα… εμβιωμένη
Γράφει ο Στάθης Κομνηνός //
Αφιερώνεται με αίσθημα δέους, σεβασμού και υιικής υπακοής
σε κάθε χέρι Επτανησίου που όπλισε τη γραφίδα
Αφιερώνεται στο ήθος και την παρότρυνση τού ερευνητή Βασίλη Κωνσταντούδη
Νεφέλωμα του Ωρίωνα
> Η λογική είναι ατελεύτητη. Η εφαρμογή της εξίσου.
> Ό,τι συμβαίνει σε χ χρόνο αγκαλιάζει όλο το χρόνο.
> Ό,τι εφαρμόζεται κάπου …εφαρμόζεται παντού.
> Το Παν είναι στα χέρια μας. Επιτοπίως και στενογραφικά.
> Η σημειακή αλήθεια μπορεί να …τραβήξει πολύ μακριά. Να καλύψει …όλο το πεδίο.
> Μας αρκεί ο κόσμος. Λιγότερο οι προτάσεις του.
> Η επιστήμη μεταφράζει τον κόσμο΄ δεν τον υποκαθιστά.
> Χρειάζεται πάντα μια ΓΛΩΣΣΑ μέσα στη γλώσσα για να σού αποκαλύπτει τη Γλώσσα. Μια γλώσσα …εργένικη, είναι μια ανύπαρκτη και γελοία γλώσσα. Καθαρή παραμόρφωση. Εκτός πραγματικότητας.
> Η γλώσσα μετατοπίζεται τυχαία κατά λογική προοπτική.
> Το άπειρο είναι πάντα στην αφετηρία. Η χελώνα δεν χρειάζεται να κινηθεί. Έχει νικήσει σταματημένη, ακινητοποιημένη. Έχω ήδη όλο το Μπριτζ στα χέρια μου μέσα σε μια παρτίδα του και ωστόσο ξένο και αβίωτο.
> Διαχειριζόμαστε το άπειρο …μονα-δικά.
> Δεν είμαι μια σειρά, είμαι μια αναδημιουργία.
> Αναδιαρθρώνω τον κόσμο, δεν τον αντανακλώ.
> Συμβάλλω, δεν αντιγράφω. Γι αυτό η έκπληξη. Δηλαδή ελευθερία.
> Η Επιστήμη είναι ναός τής Λατρείας. Ό,τι διάφορο άλλο παραμόρφωσή της.
> Καμία γνώση δεν υποκαθιστά τη Λατρεία.
> Το λατρειακό έλλειμμα είναι συγκλονιστικότερο από το γνωσιακό.
Τηλεσκόπιο James Webb, Σμήνη Γαλαξιών
> Το Νόημα είναι κινούμενο. Τρέχει. Κι απ’ το πολύ τρέξιμο, κάποτε, κουράζεται …και ξαποσταίνει.
> Το Νόημα είναι δρομέας. Ταχύτητας. Sprider. Άφταστος. Άπιαστος. Πάντα πηγαίνει κάπου. Δείχνει κάτι. Δείχνει κάπου.
> Το Νόημα δεν είναι εγγενές. Δεν είναι φυτεμένο προς θερισμό σαν μια αγκινάρα. Το Νόημα είναι φυτεμένο στον αέρα. Τον οποίον ανασαίνεις, αλλά δεν τον πιάνεις και δεν γνωρίζεις προορισμό…
> Το κενό ανήκει στο Σύνολο τού πλήρους ;
> Η γεμάτη θαλάμη απαρτίζει Σύνολο με τις κενές ;
> Η λύση είναι απλή και γι αυτό παράδοξη.
> Οι αλγόριθμοι είναι τεχνητοί. Όλοι. Πλασματικοί. [Και] γι αυτό αδυσώπητα αυθαίρετοι. Και γι αυτό απελπιστικά καθοριστικοί.
> Η απόδειξη πως υπάρχει Θεός, η μόνη φυσική απόδειξη…, είναι πως αδιαφορείς απόλυτα να Τον σκεφτείς. Να Τον ξεχωρίσεις από τα πράγματα που κάνεις στη ζωή. Από τη ζωή που τη ζεις. Να θέσεις … δύο σημεία, ας πούμε. Να ορίσεις ένα …διάνυσμα. ΑΒ. Ο Θεός δεν είναι ποτέ διάνυσμα.
> Σ’ έναν λογικό κόσμο, η σιωπή έχει λόγο. Είναι έλλογη.
Auguste Rodin, Le Penseur
> Κηρύσσω τη βέβαιη γνώση, τη θετική γνώση τού ερωτηματικού.
> Οι αριθμοί είναι κενά. Παρατάσσουμε κενά που βαδίζουν σε στέρεο έδαφος. Το κενό έχει το έδαφός του.
> Βλέπεις σύγχυση ; Θεός μυρίζει. Πάντα.
> Ο Κόσμος είναι Τέχνη. Η ζωή εξίσου. Κατά τούτο, είναι υποκείμενα εξ ολοκλήρου στην …Τεχνητή εμβίωσή τους.
> Ό,τι αληθεύει αντιφάσκει.
> Το συναισθηματικό συνεχές μυρίζει οικτρή ακινησία.
> Τα καλοκαίρια δεν φεύγουν. Επανιδρύονται αδιαλείπτως.
> Η σιωπή είναι συστολή θαυμασμού.
> Τα ερωτήματα βελτιώνονται από άλλα ερωτήματα.
> Τα μυστήριο δωρίζει την αυτοπαραβίασή του.
> Κάθε αριθμός συγκρο[α]τείται …συνέχεται από το μηδέν.
> Η αρχή τής διαψευσιμότητας συνάδελφοι, η αρχή τής διαψευσιμότητας !
Για να ισχύει ως αληθής μια πρόταση, ανάγκη να ισχύει και το αντίθετό της, η διάψευσή της.
> Όταν γίνεις απλός θα μάθεις πως ο κόσμος έχει άπειρα όρια.
> Ο Κόσμος είναι απείρως πεπερασμένος. Τότε νιώθεις Αθανασία και Νόημα.
© Στάθης Κομνηνός