Fractal

Αφήγημα: «Όλος ο κόσμος θα ήταν παρών· αλλά έλειπες»

Της Παναγιώτας Χρονοπούλου // *

 

 

 

 

«Όλος ο κόσμος θα ήταν παρών· αλλά έλειπες»

 

Στην πλατεία του χωριού. Με θέα ένα παραμελημένο σιντριβάνι και δύο κοριτσάκια με τα ποδήλατά τους που προσπαθούν να δημιουργήσουν εμπειρίες «πληγής». Από αυτές που έλεγε η μάνα μου «αν δε πέσεις, δε θα μάθεις». Διαβάζω Νικηφόρο Βρεττάκο. «Όλος ο κόσμος θα ήταν παρών· αλλά έλειπες.» Σηκώνω το κεφάλι μου και συνεχίζω να παρατηρώ τα κορίτσια, σκεπτόμενη αυτό που διάβασα. Δε το καταλαβαίνω. Νιώθω να μου ανεβαίνουν οι παλμοί. Φεύγω και κατευθύνομαι προς το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Μεσημεριανή ώρα Μαΐου και, όπως συνηθίζεται εδώ, συναντώ άνθρωπο κάθε διακόσια μέτρα. Παράξενο… σε τόση ερημιά και ησυχία εγώ αισθάνομαι πλήρης. Λες και στα διόδια δε περνούν τη Μοναξιά κι εκείνη δε μπορεί να κατοικήσει σε αυτή τη χερσόνησο.

Οι μέρες πέρασαν. Οι υποχρεώσεις με γύρισαν στην Αθήνα. Πλήθος κόσμου, ζωή μέρα και νύχτα. Αυτή η πόλη δε κοιμάται ποτέ. Τα συναισθήματα περιπλέκονται. Σε μια πόλη γεμάτη ζωή, η δικιά μου μοιάζει κενή. Αφού λείπεις εσύ… Αντιλήφθηκα πια τον στίχο του ποιητή. Όλο τον κόσμο να έχω στα χέρια μου, θα τον αφήσω για να κρατήσω εσένα.

 

09-05-2023

 

 

 

 

Παναγιώτα Χρονοπούλου σπουδάζει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την συνήθεια να γράφει υιοθέτησε από τον πατέρα της. Τις περισσότερες φορές γράφει για δικές της εμπειρίες προσπαθώντας να κάνει τα συναισθήματα λέξεις για να εκφραστεί.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top