Fractal

Ποίημα: “άγνοια”

Γράφει ο Ελισσαίος Βγενόπουλος //

 

 

 

άγνοια

 

κανείς δεν ξέρει από που έχει είσοδο η μέρα

κι όλοι γυρίζουν στους δρόμους

παζαρεύοντας γινομένους καρπούς

μ’ ασημένια σερβίτσια άγνοιας

 

η μουσική φράση μιας συμφωνίας

πετάχτηκε από το παράθυρο

του δευτέρου ορόφου

δεν την πρόσεξε κανείς

πόσο ν’ αντέξει κι αυτή – λίγο πιο κάτω

εκφυλίστηκε σε θόρυβο και μελαγχολία

 

πήρε το δρόμο

ξεφλουδίζοντας ένα πορτοκάλι

στα χέρια του έμεινε το άρωμα

από μια μικρή θύελλα σύγχυσης

 

πέρασε δίπλα του μια γυναίκα

με το στήθος γεμάτο συγχώρεση

δεν την πρόσεξε κανείς

 

συνάντησε στη διασταύρωση λαχτάρες

που έγιναν καραβόπανα

τεντώθηκαν κόντρα στον άνεμο

έτοιμες να πετάξουν για τα μέρη των αισθήσεων

αλλά μπλέχτηκαν στα πηνία της σκέψης

 

-στο κρεβάτι της άγνοιας ξαποσταίνω

το ίδιο

που κοντά στο ξημέρωμα των αποφάσεων

γίνεται το κρεβάτι του πόνου

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top