Fractal
Home / Ποιήματα / Δύο ποιήματα
30/03/2021, 11:08 μμ

Δύο ποιήματα

Γράφει ο Γιώργος Ανωγειάτης //

 

 

 

 

 

ΕΠΕΤΕΙΟΙ

 

Το σώμα ενθυμείται

τις ηδονές που το ανέστησαν.

 

Ως ρεύμα ηλεκτρικό διαπερνούν

τις πέντε θεραπαινίδες – ματώνοντας –

οι ενθυμήσεις.

 

Την ίδια μέρα εκρήγνυνται κατ’ έτος

ρολόι θαυμαστό

που δεν ξεχνά τις επετείους

σταθμούς της απολαύσεως.

 

Ρίγη κι αιθέρας μεθυστικός

το κορμί περιβάλλουν

τα χείλη το φιλί κουβαλούν αναλλοίωτο

κι η μαγεία του ιδίου φωτός

τυφλώνει τα μάτια.

 

2 – 9 – 20.

 

 

 

 

ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 

Το άνθος της νιότης

τα πέταλά του έριξε

πριν προλάβει

την αυγή να φωτίσει.

Δεν γνώρισε άνοιξη

να ονειρεύεται δεν έμαθε.

 

Μυαλό μεταλλαγμένο

από οθονούχες δόσεις

σώμα αλυσοδεμένο

σε κάθισμα περιστρεφόμενο

με σκέψεις ακίνητες.

 

Πίσω από τις μάσκες

ζάρωσαν οι αναπνοές

τα χέρια ξέχασαν

να μοιράζουν λόγο κι αγκαλιά.

 

Άλαλα τα χείλη

μάτια ρυθμισμένα

περπατησιά τυφλή

σε χαραγμένο δρόμο

αβέβαιου μέλλοντος.

 

Έμειναν τα πουλιά

στα κουρασμένα δέντρα

να καλούν σε βοήθεια

ικετεύοντας το χρόνο

να σταθεί μη και τ’ ακούσουν.

 

Έμεινε το φεγγάρι χωρίς ύμνους

έτοιμο να ξεμακρύνει

μετανάστης σ’ άλλη γειτονιά

με ζεστές καρδιές.

 

Ο ήλιος απόκαμε

φως να ποτίζει

σύννεφα αδέσποτα μάζεψε

που δεν γεννούν βροχή

τις ακτίνες του να ξεκουράσει.

 

Στης ανθρωπιάς τον κήπο

αγάπη δεν φυτρώνει

ανθρωποαριθμοί

-δεσμοφύλακες της μιζέριας-

τον έπνιξαν.

 

Κάποτε το δισάκι γέμιζα

καλημέρες, χειραψίες, αγκαλιές

κι έλεγα πλούσιος πως είμαι.

Τώρα η μαύρη φτώχεια

δεν υποφέρεται

άτι αγριεμένο καλπάζει

κουρσεύοντας αντοχή κι αντίσταση

με λόγο χωρίς αντίλογο.

 

Της εξορίας τα μονοπάτια πήραν

χαρά και μουσική

τις αδερφές τους να συντροφεύσουν

και τα σκονισμένα βιβλία

που νοσταλγούν

περπάτημα αδηφάγων ματιών

στις σελίδες τους .

 

Αδειανές οι κερκίδες από χειροκρότημα

αδειανή η ορχήστρα από αγγέλους.

 

Το χωνευτήρι των ψυχών

προσομοιώσεις ανθρώπων παράγει

ομοιόμορφα κινουμένων

με υιοθετημένη γνώμη.

 

Το υπακούειν

πυροβολεί το σκέπτεσθαι

και το αμφισβητείν

ως Κόλαση διώκεται.

 

Ω εποχή μαύρη

φορεμένη αιώνες πριν

δια φόβου περαίνουσα

την των ανθρώπων ύπαρξη.

 

14, 15 – 11 – 20.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top