Fractal

Η Έλενα και η μπλε πολυκατοικία

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Έλενα Ακρίτα «Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας», εκδ. Διόπτρα

 

Μετά από μια σειρά βιβλίων που είχαν περισσότερο να κάνουν με τα συνηθισμένα θέματα γραφής της ως δημοσιογράφου η ‘Ελενα Ακρίτα καταπιάστηκε μάλλον ξαφνικά με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Η Ακρίτα έχει καταφέρει μέσα από χρόνια δημοσιογραφικής τριβής να αποκτήσει φανατικούς φίλους και ορκισμένους επικριτές. Ο υπογράφων ανήκει ξεκάθαρα στην πρώτη κατηγορία οπότε τα δύο αστυνομικά της βιβλία δεν προξένησαν ούτε έκπληξη, ούτε αποτέλεσαν κάτι ‘’διαφορετικό’’. Το δεύτερο της με τίτλο ‘’Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας’’ που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα βρίσκει την Ακρίτα να συνεχίζει τη μυθοπλασία με την ίδια ακριβώς ηρωϊδα που επιβίωσε από το μακελειό του πρώτου της βιβλίου. Η Ελσινόρη ή Ελεονώρα Χατζή πολλά υποσχόμενη νεαρή δημοσιογράφος δουλεύει πλέον σε εφημερίδα, έχει αποκτήσει καλό όνομα και βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο μυστήριο που αυτή τη φορά δεν ακουμπάει το προσωπικό της σύμπαν. Η Ακρίτα διεισδύει με εξαιρετικό τρόπο στα ‘’μεγάλα τζάκια’’ της Αθηναϊκής ζωής και κάνει φύλλο και φτερό με μαεστρικό τρόπο τη λεγόμενη ‘’γενιά του Πολυτεχνείου’’. Με το ίδιο σαρκαστικό, ενίοτε και κρυπτο-ειρωνικό, τρόπο γραφής που την καθιέρωσε ως σχολιογράφο εδώ και αρκετές δεκαετίες βουτάει βαθιά στην Αθηναϊκή μπουρζουαζία και ο βασικός ύποπτος για τον φόνο δεν είναι παρά ένα τυπικό δείγμα σύγχρονο μισαλλόδοξου πολιτικού που από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου είναι φανερό στον αναγνώστη ότι έχει πολλά να κρύψει. Τα μυστικά της ζωής του γυρίζουν την υπόθεση πίσω στο χρόνο και στην εποχή του Πολυτεχνείου. Σε αντίθεση με το πρώτο της βιβλίο (Φόνος 5 αστέρων) όπου ο αναγνώστης πρέπει να φτάσει βαθιά μέσα στη διήγηση για να αρχίσει να μαντεύει τι συμβαίνει αυτή τη φορά τα κομμάτια του παζλ είναι μάλλον πιο ευανάγνωστα και μπαίνουν εύκολα στη θέση τους. Το ζητούμενο όταν διαβάζει κάποιος ένα βιβλίο της Έλενα Ακρίτα δεν είναι το κλασικό δίλημμα του ‘’ποιος διέπραξε τον φόνο’’ αλλά η γραφή της. Η κεντρική ηρωϊδα η Ελσινόρη Χατζή, μέσα από τα προσωπικά της θέματα-αδιέξοδα κυνηγάει τον δολοφόνο αλλά περισσότερο ενδιαφέρον έχει η σύνδεση των συμπληρωματικών χαρακτήρων και τα μυστικά του παρελθόντος παρά η αποκάλυψη του δράστη. Η Ακρίτα δεν αφήνει καμία ευκαιρία στη μυθοπλασία της και εκμεταλλεύεται κάθε πιθανή περίσταση για να σχολιάσει τους πάντες και τα πάντα. Τα ‘’παλιά τζάκια’’ της Αθήνας, τη διεφθαρμένη από την εξουσία γενιά του Πολυτεχνείου, τον συμβιβασμένο τύπο και γενικά όλα αυτά τα θέματα της Ελληνικής πραγματικότητας που άλλοι λατρεύουν να τα διαβάζουν από την πένα της και άλλοι τα μισούν ή τα χλευάζουν στον κανιβαλιστικό κόσμο των σύγχρονων social media. Σε ορισμένα σημεία του βιβλίου θα πέσει στην παγίδα των κλισέ ή των στερεότυπων αλλά αυτό είναι αναμενόμενο από τη στιγμή που μεταφέρει το βιτριολικό, σαρκαστικό χιούμορ της από τις σελίδες μιας εφημερίδας στις σελίδες ενός βιβλίου. Το μοναδικό που πραγματικά δεν ‘’δένει’’ με το όλο θέμα είναι ο τίτλος. Η περιβόητη μπλε πολυκατοικία τοποθετημένη κάπου στην καρδιά των Εξαρχείων δεν κρύβει κανένα μυστικό. Στην ουσία η Ακρίτα στην πορεία της διήγησης δεν αφήνει και πολλά μυστικά. Οι λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων θα προβλέψουν εύκολα την εξέλιξη αλλά επαναλαμβάνω ότι εδώ το ζητούμενο είναι η κατάδυση στην υπέροχη γραφή και όχι η αστυνομική δράση! Δυνητικά θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για το σενάριο ενός πετυχημένου σίριαλ αφού ακόμη και κάποιοι χαρακτήρες-καρικατούρες θα έβρισκαν ακόμη καλύτερη έκφραση μέσα από την τηλεοπτική εικόνα. Όσοι λατρεύουν το old school γράψιμο της Ακρίτα θα διαβάσουν ένα καλογραμμένο έξυπνο βιβλίο. Οι επικριτές της προφανώς μπορούν να ανακαλύψουν πολλούς wanna be ασυνάρτητους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς και να αφοσιωθούν σε βιβλία χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

 

Έλενα Ακρίτα

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top