Fractal

Βασισμένο στο μύθο του Λόρκα

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Ζιλ Βενσάν «Το φιλί του θανάτου», Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 280

 

Η εκτέλεση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα από φρανκικούς φασίστες έχει μετατραπεί μέσα στα χρόνια σε ένα αστικό Ισπανικό μύθο. Κυρίως, γιατί ποτέ δεν βρέθηκε ο αυτοσχέδιος τάφος που έριξαν το πτώμα του Λόρκα οι εκτελεστές του. Είναι πολύ λογικό ότι θεματολογικά η ιστορία αυτή έχει εμπνεύσει αρκετά βιβλία. Τελευταίο χρονικά το αστυνομικό-νουάρ του Γάλλου Ζιλ Βενσάν με τίτλο ‘’Το φιλί του θανάτου’’ (εκδόσεις Καστανιώτη).

Με αφετηρία την εκτέλεση του Λόρκα ο Βενσάν στήνει τη μυθοπλασία του ουσιαστικά στη σύγχρονη εποχή με επίκεντρο όχι μόνο την αστυνομική έρευνα αλλά και τον υπέργηρο εκτελεστή του Ισπανού ποιητή που ζει πλέον απομονωμένος σε ένα διαμέρισμα της Μαδρίτης. Ο Βενσάν ξετυλίγει μια ιστορία με πολλά στυγερά εγκλήματα, μπόλικες δόσεις συνωμοσιολογίας και ένα ετερόκλητο φινάλε. Η πλοκή είναι γρήγορη και με αρκετές εκπλήξεις που όμως δεν σώζουν το όλο εγχείρημα. Ο Βενσάν μάλλον διαχειρίζεται την  όμως την όλη υπόθεση με αφέλεια και απλοϊκότητα παρότι η αφετηρία είναι εντελώς διαφορετική και αφήνει πολλές υποσχέσεις.

Αποκορύφωμα είναι η ανατροπή του τέλους που μοιάζει τραβηγμένη από τα μαλλιά με μια μάλλον ασθματική και βεβιασμένη διήγηση των δύο τελευταίων κεφαλαίων. Η επινόηση της ψυχοπαθούς serial killer είναι επίσης ένα στοιχείο που δεν βοηθάει ιδιαίτερα την όλη εξέλιξη. Σαφώς και η λογοτεχνία, ειδικά η αστυνομική, δεν είναι υποχρεωτικό να πείθει ή να βασίζεται σε εντελώς ρεαλιστικές καταστάσεις αλλά η εξέλιξη της ιστορίας του Βενσάν ‘’μπάζει’’ από παντού.

Το κεντρικό στόρι έχει να κάνει με την αναζήτηση του τάφου του ποιητή από μια ψυχωτική θαυμάστρια του και μια σειρά δολοφονιών. Ο Βενσάν βάζει σχεδόν τα πάντα στο μείγμα του βιβλίου: Φρανκικούς φασίστες, Βάσκικα τάγματα εφόδου, μια ανίερη και παρασκηνιακή Γαλλο-Ισπανική κυβερνητική συμμαχία χωρίς όμως στην κατάληξη να πετυχαίνει το στόχο του. Η πολιτικής υφής συνωμοσιολογική ιστορία που τροφοδοτεί σε μεγάλο ποσοστό την πλοκή αποδεικνύεται μάλλον ατυχής επινόηση. Είναι προφανές ότι αν κάποιος αρέσκεται σε βιβλία που έχουν ως βάση τους την άξονα συνωμοσιολογία-πολιτική θα προτιμήσει συγγραφείς τύπου Νταν Μπράουν.

 

Ζιλ Βενσάν

 

Στα ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου: Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της αστυνομικού Αϊσά (γνωστή και από άλλες δουλειές του συγγραφέα) που προσθέτει και δεν αφαιρεί στο βιβλίο. Η εμπλοκή και του Γάλλου αστυνομικού Τομά Ρουσέλ που συνδέεται άμεσα και έμμεσα με την όλη υπόθεση δημιουργεί άλλο ένα παράδοξο που προστίθεται στα ελάχιστα ρεαλιστικά ή αληθοφανή σημεία του βιβλίου.

Εκείνο που πραγματικά σώζει την όλη προσπάθεια είναι η υπέροχη γραφή του Βενσάν. Καταφέρνει πολύ αρμονικά να μεταπηδά ακόμη και στην ίδια σελίδα από τις ρεαλιστικές περιγραφές στην ελαφρά ποιητική γλώσσα. Γεγονός που ούτε ξενίζει, ούτε ενοχλεί τον αναγνώστη αντίθετα καταγράφεται στα μεγάλα πλεονεκτήματα ενός βιβλίου που διαβάζεται τελικά ευχάριστα αλλά όταν ο αναγνώστης φτάσει στην τελευταία του σελίδα θα έχει λίγα πράγματα να θυμάται μετά από λίγο καιρό.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top