Από τα μαθήματα δημιουργικής γραφής
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //
Συλλογικό «Σε δωμάτια ζουν οι λέξεις», επιμέλεια: Διονύσης Μαρίνος, εκδ. Βακχικόν
Η συλλογή διηγημάτων Σε δωμάτια ζουν οι λέξεις που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν είναι το απότοκο, η σοδειά, των μαθημάτων δημιουργικής γραφής με εισηγητή τον Διονύση Μαρίνο, ο οποίος αναλαμβάνει ―όπως άλλωστε επιβάλλεται― χρέη ανθολόγου. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν επίσης οι συλλογές Παντός καιρού (2018), Μαζί ξανά (2019), Αθήνα-Μόναχο (2020) και Τόσο μακριά, τόσο κοντά (2021).
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος στο οπισθόφυλλο:
Φαντάζομαι, λοιπόν, εδώ και εννέα χρόνια τους μαθητές που είχα κατά καιρούς −κι αυτούς που έχω τώρα− να φτιάχνουν δωμάτια που ζουν οι λέξεις. Τις περιθάλπουν, τους προσφέρουν ένα ποτήρι νερό, ένα στασίδι να ξεκουραστούν. Παίρνουν ως αντάλλαγμα μια μορφή συντροφιάς, έναν καλό λόγο ή έναν στριφνό μορφασμό. Υπάρχει μια βασική δομή επικοινωνίας που διακόπτεται μόνο αν ένα από τα δύο μέρη αποφασίσει να μείνει ανενεργό. Συνήθως ο δημιουργός. Οι λέξεις ποτέ δεν μένουν άπραγες. Αυτό το βιβλίο είναι το έκτο κατά σειρά που βγαίνει από τα μαθήματα δημιουργικής γραφής που τυχαίνει να διευθύνω, πλέον, μόνος. Όπως και οι προηγούμενες εκδόσεις, έτσι κι αυτό είναι ένα βιβλίο-καρπός.
Καθένα από τα δεκατέσσερα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή έχει ασφαλώς το προσωπικό ύφος του συγγραφέα – της συγγραφέως και ταυτόχρονα κινείται σε διαφορετικό λογοτεχνικό είδος, όλα όμως χρησιμοποιούν τις απαραίτητες τεχνικές που δίνουν όγκο, βάρος αν θέλετε, στην αφήγηση.
Ο Αποστόλης Θεοδωρόπουλος, στα Προσκυνητάρια, έχοντας ως όχημά του τον μαγικό ρεαλισμό των Λατίνων συγγραφέων, τοποθετεί την ―με θεολογικά στοιχεία― ιστορία του στις γειτονιές του Πειραιά, μπλέκοντας, ανακατεύοντας την αγιοσύνη με την αμαρτία. Την τιμωρία με τη συγχώρεση.
Η Μαρία Καντωνίδου, στο Επιλαθού, έχοντας ως χώρο τη φανταστική πόλη Επιλαθού (Άκουσον Θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του Κάλλους σου, Ψαλμ. 44) και ως χρόνο το κοντινό μέλλον, κινείται στα όρια της δυστοπίας, εκεί όπου οι αναμνήσεις θεωρούνται εχθρικές και ανεπιθύμητες, γι’ αυτό και πρέπει να διαγραφούν.
Η Μαρία Καλαφάτη, στο Έγκλημα στη Βηρυτό, δημιουργεί την κατάλληλη νουάρ ατμόσφαιρα, μέσα στο μυστηριακό, σχεδόν άχραντο περιβάλλον τής Ανατολής, ώστε ο επιθεωρητής Οσμάν Αμπτογιάν να βρει την άκρη του νήματος στη δολοφονία του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Σελίμ Χασάν.
Η Άννα Ζήτα, στο Soli Dei Gloriae −Μόνο στον Θεό η Δόξα−, περιγράφει με την απαραίτητη μυσταγωγία στιγμές από τα έργα και τις ημέρες του Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ, μεταφέροντάς μας με επιτυχία στον δέκατο όγδοο αιώνα.
Η Γκέλη Τουλή, στο Μικρός άνθρωπος, προσεγγίζει τον κεντρικό ήρωα με την ευλάβεια και στωικότητα που του αρμόζει, χωρίς να τονίζει τα χαρακτηριστικά του, παρά μόνο στο τέλος της ιστορίας της, εν είδει αλατοπίπερου. Θυμίζοντας, στιγμές στιγμές, την απόγνωση και την ανημπόρια που απαντάται στον Ξένο τού Αλμπέρ Καμύ.
Η Ξανθίππη Κούλη, στο Το πιο φωτεινό σκοτάδι, αναμετράται με τόλμη με την εσωτερικότητα της ηρωίδας της, δίνοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που μας οδηγούν στην κατανόηση της ψυχικής κατάστασής της.
Η Εύα Αθανασοπούλου, στην ιστορία της Ο σκοπός της ζωής, δημιουργεί σε λίγες λέξεις το καφκικό σύμπαν, κάνοντας τον αναγνώστη να αισθανθεί την αγωνία, τη φοβία, την απορία και τη λιποψυχία του κεντρικού ήρωα.
Η Ελένη Ιωαννίδου, στο διήγημα Μυρμήγκια, συνδέει την τραγική ημέρα της εισβολής στην Μεγαλόνησο με τον αέναο κύκλο της ζωής, έχοντας στο πλάνο την αθωότητα, η οποία συνθλίβεται, εν τέλει, από τη σκληρή πραγματικότητα.
Η Ερμοφίλη Αρμάου, στην ιστορία Το σπίτι στον αριθμό σαράντα της οδού Μαρίνσκι, μάς μεταφέρει το κλίμα της εποχής κατά την Οκτωβριανή επανάσταση, μέσα από τη ματιά των Ελλήνων αστών της, αφήνοντας να μας ταξιδέψει μέχρι τη μαμά πατρίδα το δράμα του ξεριζωμού.
Διονύσης Μαρίνος
Η Μάρα Παυλοπούλου, στο αλληγορικό «Κυνόδοντες» και «νάνοι», πλάθει ένα δικό της νέο δυστοπικό σύμπαν, έχοντας στον καμβά της όλα εκείνα τα υλικά που αποτελούν κομμάτι του λογοτεχνικού είδους της επιστημονικής φαντασίας.
Η Μαρία Τζιαούρη-Χίμλερ, με την ιστορία της Στο πάρκο, επινοεί έναν μοναχικό ήρωα, ο οποίος κολυμπάει στα ήρεμα νερά της επανάληψης και της μονοτονίας, έχοντας να διαχειριστεί ένα δύσκολο ψυχοφθόρο παρελθόν, το οποίο τον οδηγεί σε ένα εξαιρετικά δύσκολα διαχειρήσιμο παρόν.
Η Σίσσυ Αγγελάκου, στην Αντανάκλαση, δίνει το απαραίτητο κλίμα, ώστε να μας οδηγήσει στο νόημα της θυσίας αλλά κυρίως της σωτηρίας χρησιμοποιώντας με γλαφυρό τρόπο το τοπίο της νότιας Αμερικής − φαντάζομαι να το τοποθετεί στην οροσειρά των Άνδεων.
Η Ντέπη Ζούνη, στο διήγημα Η Σκιά, σκιαγραφεί τον ήρωά της δίνοντας έμφαση στην εσωτερικότητα. Βήμα το βήμα, λέξη τη λέξη, δημιουργεί τον τρόπο ―με την κατάλληλη τεχνική― για να μας κάνει συμμέτοχους στο δράμα του πρωταγωνιστή.
Η Δέσποινα Χαραλαμπίδη, στην ιστορία της Μια ντουλάπα, προσφέρει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να διαβάσει πολυεπίπεδα την αφήγηση. Ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, τον χρόνο και το άχρονο. Έχει στοιχεία από τον κόσμο του Μπόρχες, τα οποία πολύ τα χάρηκα.
Αξίζει, επίσης, να διαβάσετε τα βιογραφικά των συγγραφέων. Διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές ενασχολήσεις και επαγγέλματα. Μα όλα αυτά συστεγάζονται, αφομοιώνονται, ίσως διαλύονται μέσα στον ενωτικό, μαγικό και μαγεμένο, κόσμο της λογοτεχνίας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ο εφιάλτης της επόμενης μέρας
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Ίαν ΜακΓιούαν: «Η κατσαρίδα», Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, Εκδόσεις Πατάκη Το Brexit είναι εδώ! Με τρομακτικές επιπτώσεις για την Μ. Βρετανία, κατά την άποψη του συγγραφέα, που στήνει μια φανταστική νουβέλα, θέλοντας να κατακεραυνώσει
Περισσότερα -
☆Έγκλημα στον Νείλο / Death on the Nile. Μια ταινία για τους πάσχοντες από …αϋπνίες, υπερένταση, διαρκή εκνευρισμό κ.λπ. Το κλασικό ανακουφίζει τον εγκέφαλο από τα άπειρα εισερχόμενα.
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // Οι σύγχρονες νευροεπιστήμες διερευνούν την αγωνία τού σύγχρονου εγκεφάλου να ταξινομήσει τα εισερχόμενα των αισθήσεων, να επεξεργαστεί τα δεδομένα και να προβεί σε ευκρινή, ασφαλή, σαφή αντιληπτικά συμπεράσματα. Αυτή η διαδικασία διαρκεί κάθε
Περισσότερα -
«Δεν ήξερα ότι πονάει η αγάπη τόσο»
Γράφει η Τούλα Αντωνάκου // Αρχοντούλα Διαβάτη «Φωτεινός Θάλαμος», εκδ. Νησίδες, 2023 Με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο, που απεικονίζει τον αγαπημένο της Νίκο, όπως τον φωτογράφισε η ίδια, να περνάει στον «φωτεινό θάλαμο», κυκλοφόρησε το καινούριο βιβλίο της Αρχοντούλας
Περισσότερα -
☆ Λύκε, λύκε είσαι εδώ; Αναγνωρίστε τα συμπτώματα μίας πάθησης, που «προτιμά» τις γυναίκες
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Όταν η Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Σελένα Γκόμεζ ανακοίνωσε το 2015, σε ηλικία μόλις 23 ετών, ότι πάσχει από Λύκο, η χρόνια αυτή πάθηση, άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστή στους Αμερικανούς. Ωστόσο ο
Περισσότερα -
Γνώση: από το διάστημα στον άνθρωπο (Α’ μέρος)
Του Νίκου Τσούλια // Υπάρχουν εποχές που φέρουν συχνά τη σφραγίδα κάποιας συγκεκριμένης επιστημονικής περιοχής και χαρακτηρίζουν συνήθως ένα ιδιαίτερο κοινωνικό ενδιαφέρον, ενώ ταυτόχρονα τροφοδοτούν με νέα στοιχεία τα κυρίαρχα ρεύματα της σκέψης. Η δεκαετία του
Περισσότερα -
1 Αυγούστου – Χέρμαν Μέλβιλ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Χέρμαν Μέλβιλ γεννημένος σαν σήμερα το 1819 ήταν εμβληματικός αμερικανός συγγραφέας, γνωστός για τα μυθιστορήματά του με θέματα από την ανοιχτή θάλασσα, από τα οποία ξεχωρίζει το αριστούργημά του Μόμπι Ντικ. Ο πατέρας
Περισσότερα -
Κρυσταλία Πατούλη – Είναι αυτό που είπε και ο Γκάντι: “Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις”.
Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // «Δεν αρκεί οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους για να τους παρέχουν τα αναγκαία. Πρέπει να τους εμφυσούν και αρετές όπως τον σεβασμό στον άλλον, τα όρια, τη συμμετοχή στον πολιτισμό και στην
Περισσότερα
