Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Ξενάγηση”
13/04/2021, 7:43 μμ

Διήγημα: “Ξενάγηση”

Γράφει η Χαρά Ρίζου // *

 

 

 

 

 

Ξενάγηση

 

Εδώ και μερικές εβδομάδες η Άλις, χρόνια Αμερικανίδα φίλη, μου ανήγγειλε ότι αποφάσισε να επισκεφτεί την Ελλάδα. Σκέφτηκα, λοιπόν, όταν θα ’ρθει, να την φιλοξενήσω στη γενέτειρά μου. Επέλεξα τη μικρή μας πόλη, επειδή αποτελεί ορμητήριο για τη γύρω περιοχή, αλλά διαθέτει και μια ιδιαίτερη χάρη την άνοιξη. Χτισμένη στους πρόποδες ενός λόφου, αγναντεύει την Οίτη. Στα πόδια της φουρφουρίζει ο Σπερχειός. Η μέρα λαμπερή, όπως και κάθε ανοιξιάτικη μέρα. Πήραμε το συνηθισμένο μας πρωινό, ήπιαμε τον καφέ μας και φύγαμε με προορισμό το πλατανόρεμα. Το δάσος είχε ζωντανέψει. Προχωρήσαμε στο λαβύρινθο των δέντρων. Ξαφνικά κάποια στιγμή στο έδαφος παρατηρήσαμε παιδικά πατήματα. Τα ακολουθήσαμε. Οι κατολισθήσεις είχαν σφραγίσει τα ανοιχτά μονοπάτια και μετά δυσκολίας προχωρούσαμε. Δυστυχώς, δεν είχαμε μαζί μας νήμα και αναγκαστήκαμε να χαράζουμε τα αρχικά των ονομάτων μας στα πλατάνια, για να μην μπερδέψουμε τον δρόμο της επιστροφής. Μετά από κάμποση ώρα, ανακαλύψαμε και ακολουθήσαμε τα ίχνη της Κοκκινοσκουφίτσας. Και να! Φτάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς της, που είχε γίνει πια ένα γιγαντιαίο απολίθωμα καμένου δέντρου. Συνεχίσαμε. Στο τέλος περίπου της μυστήριας διαδρομής να σου και ο κυνηγός, με έναν ποιμενικό, σαν Κέρβερο. -Μην τρομάζετε μας καθησύχασε. Βρίσκομαι εδώ για πυροπροστασία. Περάσαμε κάμποση ώρα συζητώντας μαζί του. Σκόπευε διαρκώς… όνειρα !!! Μα εκείνα, άγρια πουλιά έχτιζαν τις φωλιές τους μέσα στα δέντρα και ύστερα γινόταν ήχος και αέρας, σχίζοντας την ηρεμία της μέρας. Χανόταν από τα μάτια μας. Και ο κυνηγός, το μόνο που μπόρεσε να τραυματίσει, ήταν η Άνοιξη, η οποία κείτονταν στο χώμα πληγωμένη και σιωπηλή. Η Άλις έβγαζε συνεχώς φωτογραφίες και έψαχνε το τοπίο σπιθαμή με σπιθαμή. Μετά από κάμποση ώρα γλιστρήσαμε σ΄ ένα ξέφωτο, ιδανικό για πικ – νικ. Και ενώ τρώγαμε συζητώντας διαπιστώσαμε ότι η ώρα είχε περάσει και άρχισε να σκοτεινιάζει. Από μακριά ακούγονταν τα ουρλιαχτά του κακού λύκου. Ώρα για αποχώρηση!! Ξαφνικά, ενώ γρήγορα, γρήγορα μαζεύαμε τα πράγματά μας για την επιστροφή, τα ουρλιαχτά του λύκου έγιναν βόμβος και μέσα στο βουητό ξεχώρισε καθαρά από το μεγάφωνο η αναγγελία, ότι, λόγω σφοδρής κακοκαιρίας, καθυστερεί η πτήση από το Λος Άντζελες. Γεμάτη άγχος κοιτώ το ρολόι μου!!! Άραγε, πού να βρίσκεσαι, τώρα, Άλις;;;;

 

 

 

 

 

* Η Χαρίκλεια Ρίζου γεννήθηκε στη Μακρακώμη Φθιώτιδας και κατοικεί στον Πειραιά. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, έχει αποφοιτήσει από το Μεταπτυχιακό Τμήμα του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top