Fractal

«Ένα καθαρά γυναικείο μυθιστόρημα για τα δεινά των γυναικών σε μία χώρα με τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και κάστες»

Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //

 

 

 

 

Λετίσια Κολομπανί, «Ο χαρταετός», Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος, εκδ. Πατάκη

 

Μετά τη θαυμάσια και άκρως συγκινητική «Πλεξούδα» και το βιβλίο «Οι θριαμβεύτριες» η Γαλλίδα ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτιδα και θεατρική συγγραφέας επιστρέφει στον λογοτεχνικό στίβο με ένα πόνημα εξίσου όμορφο και ευαίσθητο, με τίτλο αυτή τη φορά «Ο χαρταετός». Τη μετάφραση από τα γαλλικά στα ελληνικά αποδίδει θαυμάσια ο Γιάννης Στρίγκος και αυτή τη φορά.

Το μυθιστόρημα, όπως και το προηγούμενο μυθιστόρημά της «Η πλεξούδα», διαδραματίζεται και  πάλι στην Ινδία και έχει ηρωίδες, πρωτίστως, γυναίκες. Πρόκειται για ένα καθαρά γυναικείο μυθιστόρημα που εξιστορεί τα δεινά που υφίστανται οι γυναίκες σε μία χώρα με τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και κάστες τόσο κλειστές από τις οποίες δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει. Οι βασικές ηρωίδες του βιβλίου εντάσσονται κοινωνικά στην πιο χαμηλή κάστα: εκείνη των Ανέγγιχτων. Και αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί  στην Ινδία, πόσο μάλλον αν είσαι γυναίκα:

«Ελάχιστα έχει αλλάξει αυτή η νοοτροπία στο πέρασμα του χρόνου: οι Ανέγγιχτοι εξακολουθούν να θεωρούνται μιάσματα εξοστρακισμένα από την κοινωνία. Και τα κορίτσια θεωρούνται κατώτερα από τα αγόρια. Δεν υπάρχει χειρότερη κατάρα από το να γεννηθείς γυναίκα και Ντάλιτ».

Έτσι αποκαλούν στη Ινδία τους Ανέγγιχτους: Ντάλιτ. Τον φρικτό αυτό όσο και απόλυτο διαχωρισμό επιβάλλει η ινδουιστική θρησκεία, καταδικάζοντας τους ανθρώπους της κάστας αυτής σε απόλυτη ένδεια και στην κοινωνική απομόνωση. Αυτή την κατάσταση βιώνει η δεκάχρονη Λαλίτα που δουλεύει στο εστιατόριο των θείων της σε ένα μικρό χωριό στον κόλπο της Βεγγάλης. Παρά το γεγονός ότι οι θείοι της έγιναν χριστιανοί για να γλιτώσουν από τον κοινωνικό αποκλεισμό, εντούτοις οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ινδία δεν είναι έτοιμοι να αποποιηθούν τόσο εύκολα τις παραδόσεις αιώνων, οι οποίες περιλαμβάνουν τον αναγκαστικό γάμο των νεαρών κοριτσιών σε ηλικία δέκα με δώδεκα ετών.

 

Laetitia Colombani

 

Η δεκάχρονη Λαλίτα δεν έχει άλλη χαρά στη ζωή της από το πέταγμα του χαρταετού της στην παραλία. Εκεί θα σώσει από βέβαιο πνιγμό τη Λένα, μια Γαλλίδα εκπαιδευτικό  που βρίσκεται στην Ινδία για να επουλώσει τα τραύματά της από μία προσωπική τραγωδία και κάνει το λάθος να κολυμπήσει στα βαθιά. Η Λένα επιθυμεί, ύστερα από το περιστατικό, να ανταποδώσει στη μικρή την καλοσύνη που τις έκανε. Τότε ακριβώς ανακαλύπτει ότι η μικρή, όπως και τα περισσότερα παιδιά στην Ινδία από την κάστα των Ανέγγιχτων, δεν πηγαίνει καν στο σχολείο. Παρ’ όλα αυτά διακατέχεται από σφοδρή επιθυμία να μάθει και να μορφωθεί. Η Λένα, μην έχοντας σκοπό και στόχο στη ζωή της, θα προσπαθήσει να αψηφήσει τις ινδικές παραδόσεις αιώνων και να ιδρύσει ένα σχολείο για όλα εκείνα τα παιδιά των απόβλητων, προσφέροντάς τους, έτσι, την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Αυτό βέβαια, κάθε άλλο παρά εύκολο θα είναι, καθώς οι βαθιά ριζωμένες παραδόσεις δεν εγκαταλείπονται έτσι εύκολα από τους ανθρώπους του λαού, όσο άδικες κι αν φαντάζουν, ιδίως για τις γυναίκες.

Στο πλευρό της, όμως, η Λένα θα έχει, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της και την Πρέετι, την αρχηγό από την οργάνωση «Κόκκινες Ταξιαρχίες», η οποία βοηθά τις γυναίκες. Θα καταφέρουν άραγε να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των γυναικών στον κόλπο της Βεγγάλης και να αλλάξουν παγιωμένες αντιλήψεις αιώνων;

Η Κολομπανί συστήνει στον δυτικό αναγνώστη τις δύσκολες συνθήκες ζωής στην Ινδία μέσα από ένα μυθιστόρημα τρυφερό και καλογραμμένο που θα συγκλονίσει με τις μαρτυρίες του και τον πιο δύσκολο αναγνώστη.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top