«Η παλιά βαλίτσα…»
Της Τζούτζης Μαντζουράνη // *
Στεκόταν στην άκρη του δρόμου, αλλά, όχι ακριβώς στην άκρη, έτσι που αν περνούσε κάποιο αυτοκίνητο, μπορεί και να την χτυπούσε.
Ακριβώς από πίσω της, βρίσκονταν οι τενεκέδες των σκουπιδιών.
Ήταν λοιπόν για πέταμα, δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβει κάποιος.
Είχε πια ολοκληρώσει την αποστολή της. Τα σημάδια του χρόνου, ήταν εμφανή πάνω της.
Ήταν γερασμένη, κουρασμένη, ταλαιπωρημένη. Το δέρμα της είχε χάσει πια την γυαλάδα του, σε κάποια σημεία, οι ραγάδες της ήταν τόσο έντονες που έμοιαζαν με ουλές από παλιές μαχαιριές.
Χαρακιές της ζωής!
Καθεμιά από αυτές, και μια ιστορία!
Παρόλα αυτά, ήταν κλεισμένη με προσοχή, και κράταγε ακόμα πάνω της μια αξιοπρέπεια και μια αρχοντιά, πού μαρτυρούσαν την ευγενική της καταγωγή.
Και κρατούσε καλά κρυμμένα μέσα της τα μυστικά της.
Πέρασα την διασταύρωση με βιασύνη αλλά πρόλαβα να την δω, καθώς περίμενε εκεί, μπροστά στα σκουπίδια, σαν να ήταν στη στάση του λεωφορείου και περίμενε να ανέβει, έτοιμη για τον επόμενο σταθμό, τον επόμενο προορισμό.
Θέλησα για μια στιγμή να σταματήσω, να την ρωτήσω πού πήγαινε, αν μπορούσα να την πάρω μαζί μου. Αλλά, ο βιαστικός οδηγός του αυτοκινήτου που ακολουθούσε κορνάριζε ανυπόμονα και έτσι συνέχισα τον δρόμο μου. «Στην επιστροφή» σκέφτηκα. «Αν ακόμα είναι εκεί»…
Αργά το βράδυ, γυρίζοντας σπίτι, σταμάτησα. Παρκάρισα το αυτοκίνητο στη γωνία, λίγο πιο πέρα, για να μην τρομάξω τις γάτες πού, είχαν χωθεί στους τενεκέδες και έψαχναν με μανία τον «επιούσιο».
Ήταν ακόμα εκεί!
Λες και με περίμενε.
Πλησίασα, την άνοιξα με προσοχή. Κάποιος είχε σκεφτεί να ρίξει μέσα τα σκουπίδια του σπιτιού του.
Είχε δεχτεί το χαστούκι με αξιοπρέπεια. Δεν έχει σημασία που παλιότερα έκρυβε μέσα της μόνο μεταξωτά και κασμήρια.
Έβγαλα προσεκτικά τα σκουπίδια από μέσα. Την άδειασα, την τίναξα από τα βρώμικα χαρτιά και τα ζουμιά των σκουπιδιών, σαν να περιποιόμουνα ένα πληγωμένο στρατιώτη μετά την μάχη.
Δεν είχε ζωή πια, ήταν σίγουρο αυτό, το έβλεπες καθαρά.
Όμως της άξιζε ένα τέλος με αξιοπρέπεια.
Οι κάδοι των σκουπιδιών, εκεί στην διασταύρωση της λεωφόρου Σουνίου, ήταν το τελευταίο της ταξίδι…
* Η Τζούτζη Μαντζουράνη γεννήθηκε το 1959. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Γλώσσα και Λογοτεχνία στις ΗΠΑ, περισσότερο για να πάρει την «εμπειρία» της χώρας, παρά για τις σπουδές, αυτές καθαυτές. Τελειώνοντας με τις «υποχρεώσεις» των σχολείων και των σπουδών που η κοινωνία της επέβαλε, άρχισε να ασχολείται προσωπικά με την μόρφωσή της, σπουδάζοντας την «ζωή», σε διάφορους κύκλους σπουδών, όπως, γάμοι, διαζύγια, «επαγγελματική» και καλά, καταξίωση, εργασία σε περιοδικά και εφημερίδες κλπ. Το 2007, θεωρώντας ότι είχε πλέον «εκτίσει την ποινή» της απέναντι στην κοινωνία, αποφάσισε να δημιουργήσει στο διαδίκτυο ένα blog, το «Cat on a hot tin roof» μέσα από το οποίο άρχισε να εκφράζεται όπως αυτή ήθελε και για όσα πραγματικά την ενδιέφεραν. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές καθώς και μία συλλογή από πεζο-ποιήματα υπό μορφή ερωτικών επιστολών. Έχει μεταφράσει ελληνικά θεατρικά έργα στα Αγγλικά και ασχολείται με την μετάφραση στα ελληνικά των ποιημάτων της Αμερικανίδας ποιήτριας Dorothy Parker. Και η ζωή συνεχίζεται…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ -
Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
23/04/2024, 7:40 μμ -
Διήγημα: “Η αφιέρωση”
23/04/2024, 7:39 μμ -
Διήγημα: “Η Βροχή σαν σταγόνα εποχής και το Πάσχα φως”
23/04/2024, 7:35 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μια τολμηρή, σχεδόν ακραία, ιστορία
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // David Shafer «Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ», Μετάφραση: Λευτέρης Καλοσπύρου, εκδ. Πόλις Το μυθιστόρημα Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ του David Shafer που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις (σε μετάφραση του Λευτέρη Καλοσπύρου) είναι μια τολμηρή, σχεδόν
Περισσότερα -
Οι υπόγειες σχέσεις τραπεζών και πολιτικών κομμάτων στο στόχαστρο του Σικελού Αντρέα Καμιλλέρι
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Andrea Camilleri, “Η αναφορά τού Μάουρο”. Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού. Εκδόσεις Πατάκη. 2018 ‘Η αναφορά του Μάουρο’ του Αντρέα Καμιλλέρι είναι ένα σχετικά μικρό βιβλίο του πολυγραφότατου Σικελού συγγραφέα, που διαδραματίζεται μέσα σε μια
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η Εποχή της εξόδου”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // “Η εποχή της εξόδου”, το τέταρτο και τελευταίο μέρος, τρία ποιήματα, από τη συλλογή “Οι εποχές της Εύας”, η οποία αποτελείται από 4 μέρη, όσα και οι εποχές του έτους. Κάθε μέρος έχει
Περισσότερα -
«Ο χαρταετός μου» και Καλή Καθαροεβδομάδα!
Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια // Από μικρή μέτραγα τις μέρες πότε θα περάσουν οι Αποκριές και θα έρθει η Καθαρά Δευτέρα. Χάζευα έξω από το μπακάλικο της Κυρά – Πηγής τους χρωματιστούς χαρταετούς στημένους στη σειρά καθημερινά. Οι
Περισσότερα -
Ο ανθρώπινος και θείος έρως
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // «Η επιστροφή: Παρίσι-Πάρος», Μοσχούλα Κοντοσταύλου, Εκδόσεις Κασταλία, σελ. 344 «Ένα δέντρο ερωτεύτηκε ένα πουλί Έτσι είναι το γραμμένο Οι ρίζες ονειρεύονται φτερά, η ακινησία πτήσεις», Χαϊκού του Στρατή Γαλανού Μια κοπέλα
Περισσότερα -
«Σκοπός καππαδοκικός, με βιολί» της Κούλας Αδαλόγλου ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή
«Σκοπός καππαδοκικός, με βιολί» Της Κούλας Αδαλόγλου ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα Το είδες το σπίτι σου; Σου φάνηκε μικρό; Ρώτησα και ανέφερα τους στίχους του
Περισσότερα -
Πώς να καταλάβεις τη θάλασσα αν δεν έχεις βουτήξει μέσα της
Γράφει ο Ιωσήφ Μανίκης // Εύη Κουτρουμπάκη «Το τρίτο πόδι», εκδ. Ενύπνιο «Το τρίτο πόδι» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Εύης Κουτρουμπάκη, μιας συγγραφέα που εντυπωσιάζει με την παιδεία, τις λογοτεχνικές γνώσεις και τη γραφή της. «Μα προπαντός
Περισσότερα
