Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίηση: “Η Εποχή της εξόδου”
08/09/2020, 10:46 μμ

Ποίηση: “Η Εποχή της εξόδου”

Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

“Η εποχή της εξόδου”, το τέταρτο και τελευταίο μέρος, τρία ποιήματα, από τη συλλογή  “Οι εποχές της Εύας”, η οποία αποτελείται από 4 μέρη, όσα και οι εποχές του έτους. Κάθε μέρος έχει τρία ποιήματα, όπως και κάθε εποχή έχει τρεις μήνες. Πρόκειται για έναν ποιητικό μονόλογο, ένα σύντομο ποιητικό τετράπτυχο με αφηγήτρια την Εύα, ως εκπρόσωπο όλων των γυναικών.

 

 

 

 

ο λόγος

 

Είπα και λάλησα στη γλώσσα μου

ο λόγος η κατάρα του λαού μου

τα δέντρα κι η βροχή

τα κρίματά μου

τα συντρίμμια μου

τα τέκνα τν ερώτων μου

κρυφή πηγή του ακένωτου

ο λόγος μου κι η σιωπή μου

τ α πετεινά του ουρανού κι η δύναμή μου

σ’ αυτά τα χώματα θεμέλιωσα τρη μνήμη

κι έγινε ξέρα κι έγινε σπυρί

κι έγινε σάρκα κι έγινε φωνή

κι έγινε κίνημα φωτός πάνω στην πέτρα

 

Ο λόγος μου ρομφαία και σπαθί

φωτιά και έριδα και νείκος

κάρπισμα στην αγκάλη του πυρός

κι έγινε βρώση κι έγινε νερό

κι έγινε σκήνωμα ζωής πάνω στην τέφρα

ο λόγος μου

η σάρκα μου

το αίμα

στεγάσανε τα γυμνωμένα μου οστά

την ύπαρξή μου

 

Ο λόγος μου εσφράγισε την πείνα μου

σφάγια ιερά τα νήπιά μου

ρείθρα αιμάτων του καμάτου μου οι κρουνοί

στον ενταφιασμό του πόνου μου στη μήτρα

ο λόγος μου

ο θρήνος της θαλάσσης

στων δούλων ανασαίνει την ελπίδα

 

Είπα και λάλησα στη γλώσσα μου

και τα βουνά γινήκανε βωμοί

οι νεοσσοί τον ύπνο μου ταράζουν

ανυποχώρητη στοργή με συντηρεί

ο λόγος μου

το δάκρυ των υδάτων

 

Ο λόγος η αγάπη το μαχαίρι μου

αιώνες μέσα μου χαλκεύουν την ανάσταση

στου γυμνωμένου δίκιου την αιχμή

ο λόγος μου κι η σιωπή μου

το μαχαίρι μου

 

3 – 8 – 82

 

 

 

ο αντίλογος

 

\Ο ήλιος τρέμει στον παλμό της οικουμένης

ξοδεύω μες τις εποχές τα όνειρά μου

μέσα στό αίμα συντηρώ τη μνήμη

οι έρωτές μου ωριμάζουν στη σιγή

και συντελείται γύρω μου η φθορά

 

Σ’ ατό το χώμα

την πικρή μου μοίρα

φύτεψα τον καρπό της πρώτης ώρας

στέριωσα μέσα μου τον  ουρανό

κι αυτά τα δέντρα

έχουν αδειάσει στο κορμί μου τη βροχή

τον ήλιο και τη θάλασσα

κι ακούω τον άνεμο να μεγαλώνει το κενό

 

Σε πόθησα με τη νοτιά το καλοκαίρι

αυτό το χώμα

των ανθρώπων η σπορά

τα βάσανά μου

Σε πόθησα με τον αέρα στα χωράφια

τρέφω μια απέραντη στοργή γι’ αυτό τον τόπο

τα μέλη των ερώτων μου

η βροχή

τα νήπιά μου

αιώνες μέσα μου πορεύονται μ’ αυτή την τύψη

 

3-8-82

 

 

 

επίλογος

 

Τώρα τα πράγματα σίγησαν στην καρδιά μου

και πέφτει κατακόρυφα το σούρουπο

στο περιβόλι των ερώτων

οι εποχές διάβηκαν μες τα μάτια μου

υγρή ανάσα του καιρού στα κεραμίδια

θρηνητικά μιλήματα της σιωπής

 

Ήρθαν και τα κορίτσια της βροχής με τις νοτιές

βήματα φοβισμένα της ανάγκης

στις άνυδρες σπορές στις μήτρες

τα αγόρια μου τα θέρισαν την άνοιξη

στα κυπαρίσσια ανασαίνουν το λιβάνι

τα δάκρυα των κρίνων

τις πηγές των άστρων

τη σιγή

 

Αιώνες τα κορίτσια μου διπλώνουν

τις αύρες των ερώτων

πένθιμα σεντόνια

στ’ απόμερα ποτάμια συλλογιέται ο κεραυνός

ζυγιάζεται στην προσμονή του δούλου ο καιρός

στο άζυμο ψωμί του ταπεινού

στου καταφρονεμένου την ανάμνηση

κι απόψε που σε περιμένω

μίλησε στην καρδιά μου η προσταγή

τα δάκρυα των κρίνων

οι θηλές των άστρων

οι εποχές του έρωτα

τα διψασμένα δέντρα κι βροχή

 

Πίσω στα μνήματα ματώνουν οι θεοί

νήπια στο κενό τα ρήματά μου

κορίτσια λυπημένα της βροχής

αγόρια θερισμένα στα χωράφια

ο θρήνος μου ελάξευσε την πέτρα

 

Απόψε που σε περιμένω

οι ώρες καταπίνουν τη βροχή

τα φύτρα δυναμώνουν στην αγάπη

μέσα στο σώμα ο σπασμός έχει βλαστήσει

 

Ευλογημένη σιωπή το δειλινό μου

 

4-8-82

 

 

 

Οι εποχές της Εύας, Ωρίων, Αθήνα 1985 .

Το κόσμημα του εξωφύλλου και η προμετωπίδα είναι έργα του Ζωγράφου Τάκη Σιδέρη

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top