Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
Της Μαρίνας Τόλη //
Έαρ, Έρως, Έλευσις
Κάθε που έρχεται ο Απρίλης συλλογίζομαι την τελευταία μας αγκαλιά.
Ξημερώματα, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού μου.
Δεν με γελάς… Τον άκουσα τον αναστεναγμό σου
καθώς έπαιρνες τα λευκά σου χέρια από την μέση μου.
Αναρωτήθηκα πολλάκις ποιό είναι το κόστος της αλήθειας.
Έβλεπαν οι γύρω μας όσα δεν μπορούσαμε να δούμε εμείς.
Δύο δειλοί ερωτευμένοι που απαρνηθήκαμε το κάλεσμα του Απρίλη.
Ήξερα ότι δεν θα σε δω ποτέ ξανά.
Θα ξαναβρεθούμε κάποια μέρα ξεστόμισες…
Λόγια που σκόρπιζαν στο ζεστό βράδυ του Ιούνη.
Άφηνα πίσω τη νηνεμία της λίμνης για τους κυματισμούς
της θάλασσας των παιδικών μου χρόνων.
Ήξερα ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου είχε μείνει εκεί
να γυρεύει λίγη ακόμη από την αγκαλιά που
τόσες φορές κατάφερες να μου κλέψεις.
Εκείνος ο αιώνιος διχασμός ανάμεσα στην λίμνη και στην θάλασσα.
Στο διστακτικό φιλί σου και στον λυτρωμό από καθετί δικό σου.
Οι λίμνες αφήνουν σημάδια.
Σκορπάς όνειρα και ελπίδες στο γλυκό νερό τους
μα εκείνες σε εκδικούνται που λαχταράς τις θάλασσες.
Σε θέλουν κοντά τους να δακρύζεις σάμπως και νιώσουν
λίγη από την αλμύρα της θάλασσας.
Μα εσύ ξέρεις πως το καλοκαίρι θα αγναντεύεις
τη θάλασσα των παιδικών σου χρόνων.
Κάθε ηλιοβασίλεμα όμως και μια σκέψη
θα πλανάται στην πολιτεία του δειλού σου έρωτα .
Πώς να λησμονήσω τα απογεύματα εκείνα στο γειτονικό καφέ;
Η πυξίδα των ονείρων μου έδειχνε μόνο τον δρόμο της θλίψης
μα εσύ μετουσίωνες τη θλίψη αυτή σε ελπίδα και δύναμη.
Νοσταλγώ την ευωδία των λευκών ανθών τα βράδια του Σαββάτου
και τα καστανά σου μάτια.
Ερωτεύσιμα, γεμάτα πόνο και μυστήριο.
Μακάρι να μπορούσα να αγγίξω το πρόσωπο σου
τα βράδια που σου λείπουν οι λευκοί ανθοί.
Άνοιξη ξανά και τα σημάδια του βουβού σου Έρωτα
αρχίζουν και σβήνουν στο άκουσμα των κυμάτων της θάλασσας.
Απορείς ακόμη με την λατρεία μου για τα μωβ και κίτρινα αγριολούλουδα ;
Μωβ και κίτρινα είναι ακόμη τα αγαπημένα μου…
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μικρό κείμενο: “Όλα όσα δεν σου είπα ποτέ”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // * Όλα όσα δεν σου είπα ποτέ Το ξέρεις, προσπαθώ να τα βγάλουμε πέρα με χίλιους δύο κόπους, δε θέλω να στερείσαι τίποτα. Δεν ήθελα ποτέ να σου λείπει τίποτα, να έχεις
Περισσότερα -
☆ «Ράβδος» εκδικητική κι ανταποδοτική στο πάντα νοσταλγικό «Αμφί-θέατρο»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // «Ράβδος» εκδικητική κι ανταποδοτική στο πάντα νοσταλγικό «Αμφί-θέατρο» τής οδού Αδριανού 111, είσοδος από Α. Χατζημιχάλη 15. Φαίνεται πως η αρχετυπική Μεγάλη Μητέρα Θεά επέστρεψε για τα καλά και τα πατριαρχικά ανομήματα,
Περισσότερα -
Βιωματικές αφηγήσεις
Γράφει η Μαρία Λιάκου // Τζανίν Ντι Τζιοβάνι «Το πρωί που ήρθαν να μας πάρουν. Ανταποκρίσεις από τον πόλεμο στη Συρία» μτφρ: Μαριάννα Ρουμελιώτη εκδ. Δώμα – 2018 -σελ. 320 Στην πεζογραφία εκτός από το παραδοσιακό ιστορικό μυθιστόρημα
Περισσότερα -
Ποίημα: “H θάλασσα”
Της Μαρίας Παντελαίων // * H θάλασσα Θάλασσα μες στα κύματα με έχεις παγιδέψει και την ανήσυχη καρδιά μου την έχεις πια πλανέψει Θάλασσα η αλμύρα σου δίνει στη φύση γεύση το χρώμα σου,
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: «Το ξύλινο κιβώτιο»
Του Αντώνη Δ. Σκιαθά // * Το κρύο άλλαζε τον χώρο του παιχνιδιού. Η αυλή γεμάτη νερά και ο ήλιος καρφωμένος στη ράχη της μάντρας, γέμιζε πρωινό φως το τρίπατο στις δυτικές συνοικίες των Αθηνών. Τι τρίπατο;
Περισσότερα -
Ένα κομμάτι Ανατολής στην άγρια Δύση
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ζαν- Κριστόφ Γκρανζέ «Η αυτοκρατορία των λύκων», Μετάφραση: Τίνα Πλυτά, εκδ. Καλέντης, σελ. 552 «Θα είχαν την απάντηση όταν θα ξανάβρισκε οριστικά τη μνήμη της. Άννα Εμς, Σεμά Γκιοκάλμπ… Σαν μια ρώσικη μπάμπουσκα
Περισσότερα -
50 χρόνια μετά
Γράφει ο Κώστας A.Τραχανάς // «Μνημοσύνη – Το δραματικό πέρασμα από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία» Ποίηση-Ανθολόγηση: Δημήτρης Φιλελές, Συλλογικό έργο, Εκδόσεις Πηγή 2023, σελ. 181 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973-2023). Το βιβλίο αυτό
Περισσότερα
