Fractal
Home / Ποιήματα / Τρία αδημοσίευτα ποιήματα του Χρήστου Νιάρου
12/10/2022, 9:32 πμ

Τρία αδημοσίευτα ποιήματα του Χρήστου Νιάρου

Γράφει ο Χρήστος Νιάρος //

 

 

 

 

Αιθεροβασίες φθινοπώρου σε μια σελίδα.

 

Με τα ομοιώματα των ονείρων

να φτιάχνουν ιστορίες καλοκαιριού στο όρθιο των φιλιών μας,

ένα ακόμη φθινόπωρο μας οδηγεί

σε ένα άλμπουμ γλυκών αναμνήσεων,

η μεγαλύτερη αρετή ήταν ό,τι ήμουνα και εκεί παρών,

Ακόμη και σαν διάλειμμα εργασίας,

μια τσακισμένη όμως σελίδα ημερολογίου που αντικρίζω πια, κρατάει την σιωπή της στο στόμα μου κλειστή,

σαν μυστικό θαμμένο στο χώμα ή σαν να μην έγινε τίποτε από όλα τα παραπάνω.

 

 

 

Όλα τα ενδεχόμενα σταγόνες.

 

Περπατώντας και περπατώντας,

νύχτες φθινοπωρινές, όνειρα χειροπιαστά σταμάτησαν και με κοίταξαν με παράπονο,

κλείνοντας και την ομπρέλα τους,

η μόνη μου επαφή με την πραγματική ζωή θα είναι οι βρόχινες σταγόνες που τινάζονται πίσω μου,

στο διάδρομο του σπιτιού όλα τα ενδεχόμενα τους, αφήνουν αποτυπώματα.

Σαν τα δάχτυλα στους τοίχους ή σαν χειραψίες.

Επί μονίμου βάσεως δηλώνω παρών στις τυχόν αλλαγές του καιρού, εντός και εκτός του και παίρνω τα μέτρα μου για παν ενδεχόμενο.

 

 

 

Θα συναντηθούμε συλλαβιστά.

 

Θα συναντηθούμε στα όνειρα των ημισφαιρίων,

αφού συγκατοικούμε εδώ και χρόνια στις γραμμές τους και ο καθένας από μια διαδρομή έρχεται.

Είναι μια συνάντηση που δεν περιμένει να νυχτώσει για να κάνει την βόλτα του.

Από φύλλο σε φύλλο τα φθινόπωρα μας ,σε σελίδες άγραφες της μνήμης και των συναισθημάτων,

ζούνε τα πάντα των γεύσεων που αφήνει η κάθε μέρα σαν ενοίκιο ή σαν μεροκάματο.

Έτσι είχες υποσχεθεί κάποτε και τα λόγια μας στεγνώσανε σαν τεχνάσματα της λογικής πλυντηρίου ρούχων,

χωρίς ένα καλό υπόλοιπο τους να ναι αρκετό να μας ντύσει υπομονή και επιφωνήματα,

μα μου φαίνεται ό,τι κάποια λόγια του αέρα που μας κατοικεί

στα απόμερα και γνωστά μας μέρη μας νοσταλγικά μας επαναφέρει. Εκεί λοιπόν και σε αυτά αλλά και στα καινούργια στέκια θα συναντηθούμε,

χωρίς δώρα στα χέρια και αποσιωπητικά ιδρώτα τα χείλη μας,

θα κάνουμε φύλλο και φτερό τον χρόνο.

Μα και αν μπερδεύουμε ημερομηνίες και απογεύματα,

Τις λέξεις τους χωρίς νεύρο και τσαγανό θα τις πάρει ο χειμώνας σαν πούπουλο και η σιωπή του θα γίνει κύμα ωκεάνειο,

μάτια με μάτια όταν συναντιούνται,

συλλαβιστά γράφουν ιστορία ακόμη και τα απρόβλεπτα μιας νίκης ή ενός εγωισμού,

κοντά στην σόμπα διαβάζοντας βιβλία ή ακούγοντας μουσική δωματίου,

είναι και αυτό ένα λογικό πλαίσιο συγκατοίκησης για να γεράσουμε ή για να μας πάρει η νύχτα,

μα αγωνιστήκαμε, φτιάξαμε, παλαίψαμε με νύχια και με δόντια, για ένα κεραμίδι και μια αγάπη δώσαμε πήραμε.

Έτσι είχαμε υποσχεθεί, τώρα που το θυμάμαι

και κει που ανανεώνουμε την αναπνοή μιας υπόσχεσης που είναι κάτω από το χαλάκι της κουζίνας,

αλλά και στα ψιλά γράμματα των συμβολαίων συγκατοίκησης,

σώμα με σώμα όλα ξυπνάνε, με τα απολύτως απαραίτητα τους θα εγκιβωτιστούμε στις εποχές της άνοιξης,

χωρίς μετάφραση και τυπικότητες θα αφεθούμε στα μποφόρ και στα χώματα,

να κάνουν και αυτά την δουλειά τους όπως και τα χελιδόνια της ξενιτιάς,

καλοκαίρια αειθαλή θα μας συναντήσουν σίγουρα από ποτέ.

Κάπως έτσι και οι καρδιές μας θα ωριμάζουν και από ημισφαίριο σε ημισφαίριο,

Εδώ σε τόπο χλοερό και εκεί σε χρόνο αληθινό,

θα κρατούν το λόγο τους και στους καθρέφτες της κάμαρης αλλά και θα μας τραγουδάνε στο κήπο και στις νύχτες,

χωρίς προαπαιτούμενα και προσκλήσεις.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top