Μια κρυφή ―σχεδόν ηδονοβλεπτική― ματιά στα δωμάτια της εξουσίας
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //
Quentin Lafay «Το οχυρό», μετάφραση: Κίττυ Ξενάκη, εκδόσεις Πόλις
Το οχυρό του Quentin Lafay εκδόσεις Πόλις (μετάφραση Κίττυ Ξενάκη) είναι εκ πρώτης όψεως και αναγνώσεως ένα πολιτικό μυθιστόρημα. Το οχυρό είναι η Γαλλία σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κτίριο του υπουργείου Οικονομικών σε σχέση με τη γαλλική πρωτεύουσα, η καρδιά και η ψυχή του Μπερανζέ Τερίς στην τωρινή σχέση του με την πρώην αγαπημένη του τη Σοφί.
Σχεδόν μεσήλικας, καθηγητής Οικονομικών σε πανεπιστήμιο, αναλαμβάνει ―έπειτα από την προεδρική εντολή― το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα, που αντιμετωπίζει το πανεθνικό δίλλημα: «εντός ή εκτός της ζώνης του Ευρώ». Ένα δίλλημα που βασανίζει σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρωζώνης ―εξαιρουμένης της Γερμανίας― από καιρού εις καιρόν. Ένα δίλλημα που ταλάνισε και δίχασε και την ελληνική κοινωνία, ιδίως την τριετία 2012-2015. Η Ενωμένη Ευρώπη είναι πράγματι ενωμένη ή αριστοτεχνικά συγκολλημένη, χωρισμένη με μαεστρία σε οικονομικές φατρίες; Κι αν διαλυθεί, ποιο είναι τελικά το κόστος που θα κληθεί κάθε χώρα χωριστά να πληρώσει ή και συνολικά η Ευρώπη; Αυτή η αμφιβολία, η σχεδόν αέναη μάχη των υπέρμαχων του ευρώ και των πολέμιων, διαπνέεται, ποτίζει θα έλεγα σχεδόν κάθε λέξη του κειμένου. Άλλωστε ο συγγραφέας ―βάσει του βιογραφικού του σημειώματος― γνωρίζει άριστα το πεδίο της μάχης και ασφαλώς τις κακοτοπιές και τα κακοτράχαλα σημεία της πολιτικής, ιδιαίτερα της εξωτερικής πολιτικής, ενταγμένης στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Η αφήγηση που επιλέγει ο Lafay είναι πρωτοπρόσωπη, θέλοντας να δώσει ένα πιο προσωπικό, ίσως εν μέρει μελοδραματικό ―χωρίς να γίνεται μελό― τόνο. Μια γραπτή εξομολόγηση, μια προσωπική ματιά στα γεγονότα.
Χειρίζεται εξαιρετικά την τεχνική του εσωτερικού μονολόγου, θέλοντας να προβάλει τις σκέψεις του ήρωα. Η ιστορική αναδρομή χρησιμοποιείται με φειδώ, ώστε να χτίσει ο συγγραφέας το παρελθοντικό υπόβαθρο του Μπερανζέ Τερίς χωρίς να υποδαυλίζει τη ροή της ιστορίας.
Ο ήρωας του Lafay ―ο υπουργός Οικονομικών δηλαδή― είναι ισχυρός κι ανίσχυρος ταυτόχρονα. Ευαίσθητος και σκληρός. Ονειροπόλος και πραγματιστής. Η εσωτερική πάλη είναι έντονη, κάτι που δίνει στο μυθιστόρημα μια άλλη διάσταση, περισσότερο υπαρξιακή, δίνοντας ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Σε αυτό ασφαλώς βοηθά η τεχνική της αλληλογραφίας μεταξύ του υπουργού και της πρώην συντρόφου του.
Δίπλα του κινούνται, ως ετερόφωτοι αστέρες, ο σκιώδης γενικός γραμματέας Ωγκυστέν Β., η παρορμητική Σαϊρά, ο προσωπικός φρουρός Ρομάν Α., ο πρώην υπουργός Οικονομικών Κριστιάν Τ., ο σύμβουλος Ντιντιέ, έχοντας να διαχειριστούν ο καθένας κι η καθεμία την προσωπική τους διαδρομή.
Μοναδική εξαίρεση η Σοφί, η οποία με τη ζωή και τον θάνατό της κινεί τελικά τα νήματα. Κι όπως συμβαίνει στη ζωή, ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων.
Συμπερασματικά, Το Οχυρό είναι ένα πολιτικό ― με υπαρξιακές απολήξεις― μυθιστόρημα με άρωμα Ευρώπης, αγγίζοντας τις σκέψεις πολλών εκ των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια κρυφή ―σχεδόν ηδονοβλεπτική― ματιά στα δωμάτια της εξουσίας, μια κάποια ―έστω υποκειμενική― παρατήρηση στον δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Quentin Lafay
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Είναι εδώ
07/05/2024, 10:08 μμ -
Παρακείμενα: «Όταν το προσωπικό βίωμα γίνεται παγκόσμιο»
07/05/2024, 10:04 μμ -
-
«Κλάμα θαμμένο κάτω από το τραγούδι»
07/05/2024, 10:02 μμ -
Σε αναζήτηση ταυτότητας
07/05/2024, 10:01 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το βάρος του Μολυβιού ή Δεν γερνούν τα παραμύθια Πουπερμίνα
Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // να μου απευθύνεσαι -να μην υπάρχω- Το παρακάτω σημείωμα συνάντησε τυχαία κάποια ποιήματα. Ήταν κρυμμένα πίσω από βράχους, σε τοπία ηλεκτρονικά και σε ιστούς μπλεγμένα. Ducati Monster Dark, Bi–Sides και άλλα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ματαιότης Ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης”
Του Βασιλείου Διακοβασίλη // * “Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης”. Αυτά τα λόγια του εκκλησιαστή, ακούστηκαν αρκετές φορές, εκείνο το απόγευμα. Ο γέροντας Ιλαρίων εδώ και αρκετή ώρα συνομιλούσε με τον νεαρό συγχωριανό του, που του είχε κτυπήσει
Περισσότερα -
Ένα αναπάντεχο μυθιστόρημα μιας ταραχώδους και δύστροπης εποχής
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ulrich Alexander Boschwitz, «Ο ταξιδιώτης». Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου. Εκδόσεις Κλειδάριθμος. Αθήνα, 2019 Πρόσφατα σχετικά έγινε η «αποκάλυψη» ενός ξεχασμένου Εβραίου μυθιστοριογράφου που προείπε το Ολοκαύτωμα σ’ ένα σημαδιακό βιβλίο.
Περισσότερα -
Το μυστικό της Ιστορίας της Ο: «Μια ωμή ερωτική επιστολή»
της Ελένης Γκίκα // Η ιστορία της Ο της Πολίν Ρεάζ έχει κυκλοφορήσει δύο φορές στα ελληνικά. Το 2006, σε μετάφραση Θεοδώρας Καβαρατζή, από τις εκδόσεις Εξάντας. Και πρόσφατα, σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Είναι μονάχα
Περισσότερα -
✩ Μετάφραση: Τρία ποιήματα του Φράνκο Λόι
Μετάφραση- ανθολόγηση: Βιβή Λάζου // Ένας από τους μεγαλύτερους Ιταλούς ποιητές του καιρού μας, ο Φράνκο Λόι (21/1/1930 – 4/1/2021), εδώ και πολλά χρόνια δεν έγραφε στην ιταλική. Δεν έγραφε, όμως, ούτε σε κάποια από τις διαλέκτους, τα
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Σε ψάχνουν δρόμοι, παντού Λασίθι”
Της Ζωής Δικταίου // * Σε ψάχνουν δρόμοι, παντού Λασίθι Φωτογραφία: Γιάννης Σιγανός Να πέφτει χιόνι, σαν παραμύθι Ονείρου απόβραδο, ζεις στο Λασίθι Το μέλλον άργησε μα δεν πειράζει Ο πρώτος έρωτας εκεί
Περισσότερα -
✩ «Προσδοκώ» του Γιώργου Βέλτσου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καρακάντζα, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // ✩ «Προσδοκώ» του Γιώργου Βέλτσου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καρακάντζα, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. (Με 3 κωμικές παρεμβάσεις της Ευγενίας Βάγια) Πρόλογος Δεν ακολουθεί ο συγγραφέας καμία σειριακή χρονικότητα και καμιά χωρικότητα
Περισσότερα
