Fractal

O εσωτερικός κόσμος μέσα από το… τένις

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Τίμοθι Γκαλοουέι: «Το εσωτερικό παιχνίδι του τένις», Μετάφραση: Μαριάννα Λουκάτου, εκδ. Opera

 

Τα βιβλία αθλητικού περιεχομένου αρκετές φορές χαρακτηρίζονται, ενδεχόμενα και όχι άδικα, ως ‘’μονοδιάστατα’’ και ανισοβαρή. Κυρίως, γιατί εστιάζονται αποκλειστικά στο αθλητικό κομμάτι αφήνοντας έξω από την εξίσωση της γραφής άλλα παράπλευρα αλλά εξίσου ενδιαφέροντα ζητήματα. Το βιβλίο «Το εσωτερικό παιχνίδι του τένις» (εκδόσεις Opera) του Τίμοθι Γκαλοουέι που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα Ελληνικά διαφοροποιεί αισθητά και με πολύ μεγάλη επιτυχία αυτή την προσέγγιση.

Τυπικά, πρόκειται για ένα πρακτικό εγχειρίδιο που μπορεί να διαβαστεί τόσο από επαγγελματίες υψηλού επιπέδου, όσο και από ερασιτέχνες παίκτες που ασχολούνται με το τένις. Είναι όμως ταυτόχρονα και ένα εγχειρίδιο που μπορούν να διαβάσουν επαγγελματίες από κάθε χώρο και προέλευση ακόμη και άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον αθλητισμό. Κυρίως, γιατί εστιάζει όχι τόσο στη σωματική ικανότητα ή στο ταλέντο που πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με το εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό σπορ. Αναφέρεται κυρίως και πρώτιστα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με το ταλέντο ή με τις αθλητικές ικανότητες αλλά με τον εσωτερικό κόσμο και την εγκεφαλική λειτουργία. Ο Γκαλοουέι που έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ ασχολήθηκε πολύ ενεργά με το τένις τόσο σαν αθλητής, όσο και αργότερα ως προπονητής αλλά η βασική του ιδιότητα είναι αυτή του αθλητικού ψυχολόγου. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν το συγκεκριμένο βιβλίο που κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στις ΗΠΑ έγινε μπεστ σέλερ ξεπερνώντας τα 2.500.000 αντίτυπα μεγάλες εταιρείες του ζήτησαν τη συνδρομή του ώστε να μιλήσει σε σεμινάρια ή να καταρτίσει προγράμματα επιμόρφωσης των στελεχών τους σε ζητήματα επιχειρηματικότητας, ανταγωνισμού και οργάνωσης.

Και δεν είναι τυχαίο όχι μόνο λόγω της επιτυχημένης προσέγγισης που κάνει ο συγγραφέας αλλά γιατί από τη φύση του το τένις είναι ένα άθλημα που δεν απαιτεί μόνο γρήγορα πόδια ή καλή φυσική κατάσταση. Απαιτεί κυρίως το μάξιμουμ της πνευματικής λειτουργίας ενός παίκτη σε οποιοδήποτε επίπεδο και αν αγωνίζεται. Και την ικανότητα να παίρνει σωστές αποφάσεις μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Τυπικά, δηλαδή, ένας παίκτης του τένις από ένα μεγαλοστέλεχος της Silicon Valley διαφέρουν μόνο στον τρόπο της σωματικής λειτουργίας του. Ο ένας αποφασίζει τρέχοντας, κρατώντας μια ρακέτα και κτυπώντας το μπαλάκι και ο άλλος καθισμένος στο γραφείο του και χρησιμοποιώντας γκάτζετ υψηλής τεχνολογίας.

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας το παιχνίδι του τένις παίζεται πρώτα στο μυαλό του παίκτη ο οποίος είναι υποχρεωμένος να ξεπεράσει διάφορα εγκεφαλικά θέματα όπως τα κενά προσοχής, η νευρικότητα, η αβεβαιότητα και η αυτοκαταδίκη. Όποιος κατορθώσει να ξεπεράσει τις συνήθειες και τη ρουτίνα του μυαλού του έχει σοβαρές πιθανότητες να φτάσει στην καλύτερη δυνατή επίδοση που του επιτρέπουν τα αθλητικά προσόντα και η ικανότητα του στο παιχνίδι.

Στα συν του βιβλίου ότι είναι γραμμένο με τρόπο που θυμίζει περισσότερο μυθιστορηματική αφήγηση παρά ένα τυπικό πρακτικό οδηγό, η πολύ καλή μετάφραση  της Μαριάννας Λουκάτου και η εξαιρετικά προσεγμένη τεχνική επιμέλεια –σε όρους και κανονισμούς του τένις- που έκανε ο προπονητής Κώστας Χρονόπουλος.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top