Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μεσημεριάτικη μοναξιά
25/03/2020, 12:30 μμ

Μεσημεριάτικη μοναξιά

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //

 

Σύλβα Γάλβα: «Τίτλοι αρχής» Εκδ. Βακχικόν

 

Υπάρχουν δάση κελαηδινά; Αναρωτήθηκες ποτέ για εκείνους που σκοτώνουν για ένα χέρι, για εκείνον που  τραβά τον δρόμο του; Προσευχήθηκες ποτέ μετρώντας τους καρπούς της γης, έσκυψες πάνω από το καλοκαίρι να δεις τους φίλους που από τότε χάθηκαν και όμως κρατούν σε μυστικές κοιλάδες λίγο από το νερό εκείνου του καιρού, πες μου. Καλύτερα λοιπόν να μείνουν αναπάντητα τα ερωτήματα, καλύτερα μια μυρωδιά πορτοκαλιάς ή κάτι που να αφοπλίζει θύτη και θύμα.

Καλύτερα οι τοίχοι που γέμισαν με το χαμόγελό του, καλύτερα οι στίχοι της Σύλβα Γάλβα που φθάνουν σαν ήχοι παλιού κινηματογράφου . Με τα χαλίκια τους, τα ντροπιασμένα φωσάκια πάνω στα τραπέζια, τα ιδρωμένα αγάλματα, τις ωραίες και αληθινές νύχτες. Η Σύλβα Γάλβα με την συλλογή της  Τίτλοι Αρχής  που προτείνουν οι εκδόσεις Βακχικόν επανέρχεται στην ποίηση μετά την πρώτη συλλογή της με τίτλο Passatempo  των εκδόσεων Γαβριηλίδης.  Τα ποιήματά της ακολουθούν την δική τους ζωή, οι ρίζες τους κρατούν από σώματα και τεχνάσματα που η Σύλβα Γάλβα ανασύρει από την φαρέτρα της συνομιλώντας με τις μνήμες, με παραθυρόφυλλα και ένα μισό φεγγάρι.

Η συλλογή των εκδόσεων Βακχικόν αντλεί τον τίτλο της από το καταληκτικό ποίημα. Στο σύμπαν του παλιού σινεμά φαντάζει πυκνή η παράθεση των γεγονότων μιας ολόκληρης βραδιάς και μιας ολόκληρης, οικείας σκηνογραφίας με στοιχεία μιας απαράμιλλης και γοητευτικής οικειότητας.  Ζωή και μύθος, όλα να φέγγουν σε πλατεία και οθόνες, μικρές φαντασιώσεις και το πείσμα της ευτυχίας ενός παραμυθένιου ήρωα. Το φθαρμένο ρομάντσο που χάνεται μαζί με την νύχτα, που συνεχίζει βαθιά μετά το φιλμ ανατρέποντας την ζωή όπως πάντα. Ψηφίδες ειρωνείας στις αναπαραστατικές πρόζες της κυρίας Γάλβα που ανάμεσα στους ποικίλους ρόλους της, ως μητέρα και εκπαιδευτικός χωρά εκείνη της ποιήτριας που βρίσκει τις λέξεις ασπαίρουσες, τραχιές, ιδανικές και ανάξιες, σαν τα λόγια κάποιου ποιητή. Το χρώμα της είναι φθαρμένο, θυμίζει έναν παλιό άγγελο με ωραία, μυστικά φτερά που μιλά για εκείνο τον καιρό. Κόντρα στα τσιμεντένια έρκερ που τόσο της μόδας έγιναν μες στην απελπισμένη μας πολιτεία, τα ποιήματα της Γάλβα μιλούν για παράξενους ενεστώτες  και αλαβάστρινες κραυγές. Η σιωπή τους συνιστά μια τρομερή πρόφαση, η αναμέτρησή τους έχει να κάνει με την σιωπή. Όσα κανείς διστάζει να ομολογήσει ή πάλι όσα μπορεί να σημαίνει μια πόλη η Σύλβα Γάλβα τα κάνει ποιήματα, βρίσκει τα υλικά της παντού στην μνήμη και τους δρόμους, στις μικρές και τις μεγάλες τραγωδίες, στους δούρειους ίππους που έτσι αψήφιστα αφήνουμε να μας κατακτήσουνε. Τα ποιήματα της συλλογής Τίτλοι τέλους ζουν μια ολoδική τους ζωή, ο κόσμος ανατρέπεται και  ο φόβος ωριμάζει και τα κυδώνια τρώνε ήλιο στην αυγή έτσι που το αφάνταστο εισβάλλει μέσα από στίχους, αμβλύνοντας όσες διαφορές μπορεί να έχεις με την αλήθεια αυτού του κόσμου. Μικρά και μεγάλα δάνεια, ο καιόμενος ξανά στο τέλος της στροφής, το κύτταρο του φόβου που ακολουθεί μετ’ επιτάσεως εκείνο ενός ποιήματος.

 

Σύλβα Γάλβα

 

Στα ποιήματα των Τίτλων αρχής η δημιουργός γυρεύει τις απαντήσεις  στα ανθισμένα δέντρα,  η ανάσα της κόβεται καθώς με μια εγκάρσια τομή στην ανατολή, λύνονται όλα τα μυστήρια και αποκαλύπτονται όλα τα κλειδιά που θέλησε να μας χαρίσει στο ταξίδι μας η δημιουργός.  Οι στίχοι του οπισθόφυλλου αγγίζουν το καλοκαίρι και έπειτα ακυρώνουν το όνειρο της ευτυχίας, το όραμα μιας πόλης παλιάς και οραματικής. Απομένει η ικανότητα του τεχνίτη  για να ειπωθεί, καθώς λέγεται ξανά το πρώτο τραγούδι, εκείνο που γεννιέται πάνω από την συσσωρευμένη μνήμη. Η Σύλβα Γάλβα προχωρεί με ζωγραφιές των πραγμάτων και της εμπειρίας, όχι με άρθρα μα με φωνήεντα που ελεύθερα πολιορκούνται στην εκφορά μιας γλώσσας προσωπικής. Είναι εικόνες οι τίτλοι αρχής, διέπονται από το πνεύμα και την αίσθηση της ζωής. Ετούτο το μικρό σημείωμα βρίσκει στα ποιήματα της Γάλβα μια φωνή γεμάτη συγκοπές και ελλείψεις και ολόκληρες γενιές από παλιές, καλοκαιρινές μέρες. Στους τίτλους βρίσκεται δεμένος ο χρόνος που χάθηκε και η μακρινή θράκα που στυλώνει τους αρμούς ανάμεσα στους υπαινιγμούς της συλλογής.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top