Fractal

«Με υπαρξιακές αναφορές και κοινωνικούς συνειρμούς»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

 

 

Όλγα Οικονομίδου: «Θαμνολίβαδα», Εκδ. Μανδραγόρας

 

Υπάρχουν πολλά φυτά, που κατατάσσονται στην κατηγορία των θάμνων. Είναι μικρά και ταπεινά, όμως, βγάζουν πανέμορφα λουλούδια και κάποια από αυτά υπέροχες μυρωδιές. Ας φανταστούμε λιβάδια γεμάτα λουλουδιασμένους και μυρωδάτους θάμνους και ας τους αντιπαραβάλλουμε με ένα βιβλίο. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: Μα μπορεί ένα βιβλίο να είναι τόσο όμορφο; Μπορεί, αν το περιεχόμενό του έχει την ομορφιά και το άρωμα αυτών των θάμνων.

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε αυτό το βιβλίο, δηλαδή την ποιητική συλλογή της Όλγας Οικονομίδου «Θαμνολίβαδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μανδραγόρας». Τα ποιήματα της συλλογής είναι μικρά σε μέγεθος, λιτά όπως οι θάμνοι και μεστά νοήματος αφήνοντάς μας την αίσθηση της ομορφιάς και του αρώματος, που αποπνέουν. Ταυτόχρονα, η συλλογή περιέχει ευάριθμα ποιήματα και άρα εδώ ταιριάζει και το δεύτερο συνθετικό του τίτλου.

Αφού λοιπόν, έχουμε αρώματα η ζωή μπορεί να κλειστεί σε ένα μπουκάλι ακριβής κολόνιας ή σε ένα βαζάκι μαρμελάδας για δήθεν ασφάλεια, όμως: «Η ζωή μου, ωστόσο / επιμένει / να διαφεύγει / από γυάλινα δοχεία εγκλεισμού. / Γράφοντας / τη δική της ιστορία / διαλέγει ελεύθερη την απομόνωση.»

Όμως, η ζωή έχει και τις δύσκολες στιγμές και τα δικά της κρίσιμα ερωτήματα. Η Όλγα Οικονομίδου θα θέσει το ερώτημα: «Λησμονιά είναι / να ξεχνάει κανείς ή να ξεχνιέται;» Αυτές οι δύσκολες στιγμές κάνουν αρκετούς ανθρώπους να φαίνονται πρόωρα γερασμένοι καθώς: «Τα γηρατειά είναι έννοια σχετική.» Ό,τι μας πονάει, το αφαιρούμε, όμως, αυτό εξακολουθεί να μας βαραίνει: «Επιτυχημένη ήταν η επέμβαση. Εύγε! / Κρίμα που πίσω της άφησε / αυτά που ακόμα κουβαλώ / εντός μου.»

Μέσα από τις διάφορες υπαρξιακές αναφορές η ποιήτρια κάνει κοινωνικούς συνειρμούς και μας δίνει έναν δικό της ποιητικό ορισμό: «Πορεία διαμαρτυρίας είναι και η ποίηση.» Τα ποιήματα περιέχουν λέξεις, που κυοφορούνται από την Όλγα Οικονομίδου. Μόνο, που η κύηση λέξεων δεν είναι εύκολη. Πολλές φορές γίνεται βασανιστική: «Ο τράχηλός μου στενεύει / και κλείνει. / Κι εγώ γεννάω / παιδιά-δάκρυα / για να μπορέσω να αναπνεύσω…»

 

Όλγα Οικονομίδου

 

Η ποίηση της Όλγας Οικονομίδου μας εκπλήσσει ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος της συλλογής. Η ποιήτρια διατηρεί μια διακειμενικότητα με άλλους ποιητές, όπως τον Καβάφη: «Σαν ξημερώσει / σαν έτοιμη από καιρό / μα όχι θαρραλέα / να πετάξω.» και κλείνει την συλλογή της με δέκα ακόμα πιο μικρά θαμνάκια χαϊκού.

Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Όλγας Οικονομίδου «Θαμνολίβαδα» είναι ένα έργο πολλά υποσχόμενο και τα ποιήματά της σύμφωνα με δικούς της στίχους: «θα γίνουν θαμνολίβαδα / ή πόες / ή αγριολούλουδα. / Υπάρχει βλέπεις / και η χαμηλή αυτοφυής βλάστηση.»

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top