Διήγημα: “Ταξίδι είναι….”
Της Φωτεινής Κανελλοπούλου // *
Ταξίδι είναι….
«Μου ‘ταξες ταξίδι να με πας, όσο μακριά ο κόσμος φτάνει….»
Όπου κι αν σταθείς, ακούς για ταξίδια. Ή πάλι, συχνά, πιάνεις τον εαυτό σου να ονειρεύεσαι ταξίδια.
Μακρινά, κοντινά, ταξίδια απόδρασης, χαλαρωτικά, θεραπευτικά, οργανωμένα, μοναχικά, αναπόφευκτα, νοερά…
Μέχρι πρόσφατα, πίστευα πως όλοι τ΄ αγαπούν. Τώρα, όχι. Δεν το πιστεύω. Και αναλογίζομαι. Τι είναι το ταξίδι; Απλή μετακίνηση από τόπο σε τόπο; Περιήγηση σε χώρους ιστορικούς και μη; «Μνημειολατρεία» και γευσιγνωσία; Ίσως. Αλλά, όχι μόνο.
Ταξίδι είναι να αφήνεσαι στην αλλαγή, στη ροή. Ο ερχομός σου σε έναν τόπο σηματοδοτεί μια μετακίνηση εσωτερική, πνευματική, ψυχική. Δεν είσαι, όταν επιστρέφεις, ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που έφυγε. Έχουν χαραχθεί μέσα σου εικόνες ανεξίτηλες. Τα μάτια και οι λέξεις είναι αλλιώς. Ακόμα και το δέρμα σου, με όσα άγγιξες άλλαξε. Και οι σκέψεις σου.. Θες δε θες, δραπετεύουν στο χώρο και στο χρόνο.
Η ψυχή σου έχει μπολιαστεί με συναισθήματα και σκιρτήματα, πολλά σκιρτήματα.
Χαράς και συγκίνησης, προσμονής, απογοήτευσης και ματαίωσης.
Τελικά, όταν πάμε σε έναν τόπο, τον εαυτό μας συναντάμε. Αυτόν ανακαλύπτουμε και ξεσκεπάζουμε. Κάποιες κρυφές πτυχές μας κοιτάζουμε για πρώτη φορά, χωρίς να τις βλέπουμε καθαρά. Αυτός, ο εαυτός μας, σαν ένας ξένος, μας εκπλήσσει και μας ξαφνιάζει. Κι έτσι, ξανασυστηνόμαστε με το μέσα μας. Εκ νέου.
Κι όταν φεύγουμε από κάπου, οι αποσκευές των αισθήσεών μας, αλλά, και οι βαλίτσες των συναισθημάτων μας είναι γεμάτες. Και βαριές. Κάποτε ασήκωτες.
Είμαστε όλοι έτοιμοι να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτές; Να μπερδευτούν οι νέες πληροφορίες με τις προϋπάρχουσες; Και μέσα από αυτό να ξαναγεννηθούμε; Αν ναι, αληθινά αγαπάμε τα ταξίδια. Αν όχι, όσο και να ταξιδεύουμε, πουθενά δεν πάμε. Απλώς, μετακινούμε το σώμα μας από ήπειρο σε ήπειρο. Από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, ποζάροντας αυτάρεσκα στα ‘top 10’ των περιοχών. Επιδεικνύοντάς μας. Όμως, μένουμε πάντα ακίνητοι. Σαν τα πετρωμένα αγάλματα που τόσο θαυμάζουμε.
Και η Γαλάνη συνεχίζει: «….πού αλλού, καρδιά μου, να με πας; Πήγα στον Παράδεισο και φτάνει…»
*Η Φωτεινή Κανελλοπούλου είναι Φιλόλογος σε Λύκειο της Αθήνας
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Χρονικές καναδικές αλληλοεπικαλύψεις πλημμυρισμένες από σκόρπιες φιλοσοφικές αναζητήσεις
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Τρεβάνιαν, Η Λεωφόρος. Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ. Εκδόσεις Πόλις. Οκτώβριος 2018. Αθήνα Το περίεργο όνομα ‘Τρεβάνιαν’, που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του βιβλίου ‘Η Λεωφόρος’, είναι ένα από τα πολλά ψευδώνυμα του αμερικανού συγγραφέα
Περισσότερα -
Για να γίνει, επιτέλους, επιθυμητός! (ερωτεύσιμος έως θανάτου)
Γράφει η Χρυσούλα Βακιρτζή // Πατρίκ Ζίσκιντ «Το άρωμα», Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου, εκδόσεις Ψυχογιός Ένα τρομακτικό παραμύθι; Ένα ερωτικό θρίλερ; Ένα ακόμα ποίημα των καταραμένων ποιητών; Δεν μπορεί κανείς να απαντήσει με ευκολία, καθώς διαβάζει το, παγκοσμίως γνωστό,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πνευματική Ιδιοκτησία”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ» Την έφαγε την Πέρσα η Μυρσίνη: «Έλα βρε φιλενάδα να πάμε στην παρουσίαση του βιβλίου του νεαρού και πολλά υποσχόμενου, κατά πώς ακούω, συγγραφέα, που επιπλέον, είναι και
Περισσότερα -
Ποίημα: «Μαρκαδορένια “Gracia”»
Γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Μαρκαδορένια “Gracia” Ιούλης στην πρωτεύουσα. Χάλκινα τα ουράνια. Πράσινα κι άγουρα βουνά με πυρκαγιέςσιρίτια. Αφρόντιστες ακρογιαλιές.Θαμπά χρυσά λιμάνια. Δρόμοισεμνοίκαι ήσυχοι. Αέρινα άδεια σπίτια. Ξερά παραθυρόφυλλα. Κλειστές λευκές
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πρωταπριλιά”
Γράφει ο Δημήτρης Κολιδάκης // * ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ Κοκέτα απ’ τα νιάτα της ήτανε η Βάσια. Όχι του λούσου και των περιττών. Όχι! Απλά του καλού και του γουστόζικου. Ένα κραγιονάκι κατά σάπιου μήλου μεριά, δυο σκουλαρικάκια
Περισσότερα -
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β΄ : Δημοσκοπήσεις του 1976
Της Μαρίας Ψαρά // Ελευθεροτυπία,1/3/1976 ‘Πρώτο πολιτικό γκάλοπ’: 44% Αθηναίοι εγκρίνουν τον Καραμανλή, 26% εν μέρει. Πόσοι εγκρίνουν την εσωτερική και πόσοι την εξωτερική πολιτική. 2/3 Η γνώμη των Αθηναίων για Μαύρο και Ανδρέα 3/3 ποιον θα ψήφιζαν οι Αθηναίοι τώρα
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Bέβηλο”
Του Γιάννη Πανούση // Bέβηλο Την ώρα του δειλινού ο ουρανός γέμισε αίματα, λες και οι άγγελοι μονομαχούσανε με καλάσνικωφ για το ποιός απ’ όλους θα καθίσει πλάι στο Θρόνο Μία σφαίρα εξοστρακίστηκε και πέτυχε το διαστημόπλοιο
Περισσότερα
