Συνομιλία με το φάσμα του Θανάτου
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *
Walter Puchner, “Συνομιλίες στη χλόη. Εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως…”, εκδόσεις ΟΤΑΝ, Αθήνα 2021, σελ. 219
Από ποιητική συλλογή σε νέα ποιητική συλλογή, ο Καθηγητής και Ακαδημαϊκός Βάλτερ Πούχνερ χαλαρώνει κι η ψυχούλα του αναδίδει όλες τις ευωδιές ενός ιδεατού Επιταφίου λυτρωτικού και φωτεινού, αναστάσιμου.
Συνομιλία με το φάσμα του Θανάτου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ειδικά αυτά τα ποιήματα, αφού τίτλος και υπότιτλος παραπέμπουν φανερά στη νεκρώσιμη ακολουθία παραφράζοντάς την επί το αισιοδοξότερον.
Συμφιλιωμένος με τον Χρόνο και την επακόλουθη φθορά των κυττάρων, ο σημαντικός ποιητής, μεγάλος και παγκόσμιος, διδάσκει γράφοντας και ποιεί ήθος δια του βίου και του παραδείγματός του, όπως πάντα.
Για όσους είχαμε την αγαθή τύχη να είναι ο Δάσκαλός μας στο Τμήμα Πνευματικών Σπουδών και να τον ακούσουμε δια ζώσης, αντιλαμβανόμαστε άνευ δυσκολίας πως αυτά τα γραπτά είναι συνέχεια των επιστημονικών του μελετημάτων. Συμπλήρωμα ζωής, επαναφορά της ζυγαριάς προς μια πνευματικότητα με μια μεταφυσική που θα την χαρακτήριζα «διακριτική», αφού δεν επιβάλλεται και υποφώσκει ακτινοβόλος.
Υπάρχει και ηθικό δίδαγμα και κεντρική ιδέα και κοινωνούμενο μήνυμα σε αυτή την ποιητική σκυταλοδρομία από νόημα σε αίσθημα και τ’ανάπαλιν. Ο Ποιητής οδοιπορεί, σαν μπεκετικός ήρωας, προς το τέλος της φυσικής ύπαρξης, αλλά μακριά από κάθε τι παράλογο χαράζει την δική του λογική ως Project Manager που μελετά χρονοδιαγράμματα.
Ρασιοναλισμός; Όχι. Καμία νοησιαρχία που να τον απομακρύνει από την μεσογειακή χαρμολύπη. Καμία ευδιάκριτη θρησκευτικότητα. Ουδέν δόγμα. Αντιθέτως, με τη σωκρατική μέθοδο ο καλός και έμπειρος Καθηγητής ξεναγεί τους αναγνώστες στην Βιβλιοθήκη των Ιδεών του.
Ο Έρωτας, προσανατολισμένος προς το απολύτως γήινο αλλά και εξιδανικευμένο γυναικείο φύλο είναι λατρευτικού χαρακτήρα, αν και κάποιες στιγμές θυμίζει τα πλαστικά στήθη των γυναικείων γλυπτών του Rodin.
«Η ανταρσία του σώματος» είναι ευδιάκριτη στο ομότιτλο ποίημα της σελίδας 36.
«Ο πόθος πονάει» στο ποίημα «Ηδονοδύνη» των σελίδων 55 και 56.
Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα των γλωσσοπλαστικών ικανοτήτων και επιδόσεων του πολύγλωσσου συγγραφέα που γεφυρώνει ντοπιολαλιές, πολιτισμούς και ιδιώματα με γονιμολατρικά δρώμενα και παραδόσεις όλων σχεδόν των μεσογειακών λαών, με εστίαση στην Ευρώπη και ιδιαίτερη προτίμηση στην Χερσόνησο του Αίμου.
Walter Puchner
Ελληνολάτρης μέχρι το κόκκαλο, εμπράκτως, εμπραγμάτως και θεωρητικώς, ασχολήθηκε με την Λαογραφία και την Θεατρολογία, με την Ιστορία και πολλούς άλλους τομείς της διεπιστημονικής έρευνας με την επιμονή ενός μεθοδικού κι ακάματου πνευματικού ανθρώπου.
Την ίδια αντοχή δρομέα μεγάλων αποστάσεων επιδεικνύει και στην συνεχή ποιητική του παραγωγή που την χαρακτηρίζει μια έντονη αφηγηματικότητα, αφού όλα μαζί τα ποιήματα λειτουργούν ως ψηφίδες σε ένα τεράστιο ψηφιδωτό που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, είναι όμως σαφώς σχεδιασμένο στο μυαλό του Επιστήμονα και λάτρη της συνέχειας των πάντων Βάλτερ Πούχνερ.
Αυτή η ολιστική (τολμώ να πω) αντιμετώπιση του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν και του Σύμπαντος μέσα στο κάθε μεμονωμένο Άτομο είναι η ειδοποιός διαφορά από πολλούς συγχρόνους του και το καθοριστικό κριτήριο που τον κατατάσσει στη χορεία των μεγάλων ποιητών ολάκερης της Ανθρωπότητας.
Ο Βάλτερ Πούχνερ είναι διαχρονικός γιατί μιλάει για τα μεγάλα μυστήρια της Ανθρώπινης Συνθήκης: για τον Έρωτα, για τον Θάνατο, για την αλλοτρίωση, για την φθορά, για την ευζωία (αλλά όχι και για την αειζωία), για την ηθική στάση απέναντι στις χαρμολύπες που μας ποτίζει η ζωή.
Κατεξοχήν ηθικός, αταλάντευτος ως προς το Φως (που είναι συνώνυμο της καθαρότητας, της αλήθειας και ποιεί κάλλος), ο Βάλτερ Πούχνερ είναι ένας από τους πλέον ενεργούς και εναργείς πνευματικούς σηματωρούς, πρωτοπόρους, ηγέτες της σύγχρονης εποχής.
Οι τίτλοι και τα αξιώματά του υποχωρούν μπροστά στην ποιητική του τόλμη να εκτεθεί και να εκθέσει, να κρίνει και να κριθεί, να διδάξει και να διδαχθεί σε μια συνεχή διαδραστική εξελικτική πορεία προς το Επέκεινα…
Τον θαυμάζω και τον ακολουθώ.
* O Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας , ποιητής, θεατρολόγος και κριτικός (www.konstantinosbouras.gr)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Β’ πλευρά της ύπαρξης
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Μορφολογία της τελευταίας όχθης» του Μισέλ Ουελμπέκ, Εκδ. Εστία, σελ. 98 Ένα βραχώδες, ολότελα άνυδρο τοπίο: πέτρες σκορπισμένες άτακτα στο χώμα, ανοιχτωσιά που δεν ξεκουράζει, μια τάξη πραγμάτων που δεν επιτρέπει να λιχνίσεις
Περισσότερα -
Για τον Σεφέρη
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2022, με αφορμή τα πενήντα χρόνια από το θάνατο τού Γιώργου Σεφέρη. Με την παραγγελία του ποιητή: «Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Περισσότερα -
Εντέλει, το κάστρο εάλω…
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης // Πάνος Παπαπαναγιώτου, «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015) Ο δημιουργός, με τις 19 συνθέσεις της πρώτης ποιητικής συλλογής του «Εάλω» (εκδόσεις Ιωλκός, 2015) ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο – στο δικό του χρόνο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Σκούρο χρώμα”
Του Γρηγόρη Σακαλή // * Σκούρο χρώμα Κάποιοι τραγουδούν κάποιοι κλαίνε κι άλλοι τραγουδούν για να μην κλαίνε. Η κοινωνία νοσεί βαριά το βλέπεις το ψυχανεμίζεσαι δεν είναι μόνο η μοναξιά τα ναρκωτικά η ανεργία είναι
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η παγίδα”
Της Σοφίας Τριανταφυλλίδου // Η παγίδα Τους είχα πει να μην πάμε τόσο βαθιά στο δάσος για κυνήγι. Είχα ακούσει ότι εκεί συμβαίνουν ανεξήγητα πράγματα. Και να που πέσαμε και εμείς στην παγίδα. Χωρίς να το
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Του Πέτρου Γκόρτσου // * Το Γράμμα. Ξάφνου, το είδα στο κατώφλι μου. Δεκέμβρης ήτανε μια μέρα παγερή. Το γραμματοκιβώτιο σπασμένο καθώς ήταν, ανάγκασε τον ταχυδρόμο κάτω απ’ την πόρτα να το ρίξει. Το γράμμα
Περισσότερα -
Η αδίστακτη μηχανή της ναζιστικής θηριωδίας
Από τον Πάνο Ιωαννίδη // Phillip Kerr, «Πρωσικό Μπλε», Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κέδρος Ίσως το σημαντικότερο πλεονέκτημα του κοινωνικού νουάρ μυθιστορήματος, είναι η μόνιμη δυναμική σχέση που αναπτύσσει με την Ιστορία. Συγκεκριμένα, όσο περισσότερο λογοτεχνικό φως διαχέεται
Περισσότερα
