Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Ρινίσματα ελευθερίας”
31/05/2022, 7:33 μμ

Διήγημα: “Ρινίσματα ελευθερίας”

Της Ελένης Κ. Παπαδοπούλου // *

 

 

 

 

 

“Ρινίσματα ελευθερίας”

 

Το ξυπνητήρι, με το τιτίβισμα αηδονιού, αντήχησε στους τοίχους της κρεβατοκάμαρας και σήμανε τη λήξη του «λυσιμελούς» ύπνου. Αργά, νωχελικά και ράθυμα άνοιξε τα μάτια της, κούνησε τα χέρια της και προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Για μια στιγμή, αισθάνθηκε ότι βρισκόταν σε έναν άλλο χώρο, σε ένα άλλο σύμπαν, σ’ ένα νησί στη μέση του ατελείωτου ωκεανού. Παντού το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού και η ίδια μέσα σε μια πιρόγα, σε ύπτια θέση, να ταλαντεύεται και να σχίζει με το σώμα της το αέρινο πέπλο που κάλυπτε τον αψεγάδιαστο παράδεισο του οράματός της. Συνεπαρμένη από την απόλαυση της άφατης ευχαρίστησης, σβήνει με μιας όλες τις αλγεινές στιγμές που είχε βιώσει και αισθάνεται ανακουφισμένη, σαν να έβγαλε από το δέρμα της το κεντρί της σφήκας, του εντόμου, που ανεπαίσθητα εφόρμησε πάνω της και τής κατάφερε οδυνηρότατο τσίμπημα. Απαλλαγμένη από κεντρίσματα και δήγματα της επίκρισης, του φθόνου, της συκοφάντησης, της υπονόμευσης, της υποτίμησης, της αδικίας και άλλων δηλητηρίων της ανθρώπινης τοξικότητας, απολάμβανε, τώρα, την ελευθερία της απραξίας και της μοναξιάς. Μακριά από τις έγνοιες του μάταιου βίου, ατένιζε στον ορίζοντα έναν περήφανο αητό, τον μοναδικό συγκάτοικό της στο νησί του ονείρου, και ζήλευε το πέταγμά του. Ήταν η μοναδική της αδυναμία μέσα στην απεριόριστη ελευθερία της. Ναι, έπλεε μέσα στη θάλασσα, αλλά δεν μπορούσε να πετάξει… Κι αν ο αητός ερχόταν να την αρπάξει; Κι αν στηριζόταν στα φτερά του και τον ακολουθούσε στο πέταγμά του; Όλα τής φαίνονταν εφικτά κι άρχισε πάλι να οραματίζεται, αυτή τη φορά πτήσεις προς την ελευθερία, εγκιβωτισμένα οράματα, που εξατμίστηκαν ακαριαία, μόλις χτύπησε το κινητό της, με τον λατρεμένο ρυθμό του ‘’imagine’’ του John Lenon. Η διευθύντριά της την καλούσε να παρουσιαστεί στο γραφείο, νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα εργασίας, «είχε ανακύψει ένα πρόβλημα!». Το νησί, η πιρόγα και ο αετός εξαχνώθηκαν και η ελευθερία ξαναμπήκε ως λήμμα στην αλφαβητική θέση της μέσα στο Λεξικό. Μια καινούργια μέρα ανέτειλε στον φαύλο κύκλο της σύντομης και αδιάφορης ζωής της, μιας ζωής γεμάτης παρενθέσεις από απατηλά οράματα και ανικανοποίητες επιθυμίες, ρινίσματα ελευθερίας.

 

 

 

* Η Ελένη Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε κλασική Φιλολογία, Ιστορία και Θεολογία στο Α.Π.Θ. Ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές Σπουδές της στο Α.Π.Θ., με ειδίκευση στη Βιβλική και Πατερική Γλώσσα. Έχει διδάξει από το 1995-2005 στην ιδιωτική εκπαίδευση και από το 2005 είναι καθηγήτρια στη δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.. Συμμετέχει στην Ομάδα Δημιουργικής Έκφρασης για την εκπόνηση του ψηφιακού έργου ΠΟΛΥΤΡΟΠΗ ΓΛΩΣΣΑ (2021 κ.ε.). Έχει εκδώσει μία φιλολογική μελέτη με τίτλο: ΟΔΟΣΗΜΑ ΜΝΗΜΗΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΕΧΝΗΣ, Επιτύμβια Επιγράμματα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού, Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2020. Έχει υλοποιήσει την ιδέα και την επιμέλεια μιας συλλογικής έκδοσης διηγημάτων με τίτλο: Οι εκπαιδευτικοί γράφουν…, εκδ. Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2020, με την επιχορήγηση του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Από τον Νοέμβριο του 2021, κυκλοφορεί και ο δεύτερος τόμος του συλλογικού έργου, Οι εκπαιδευτικοί γράφουν…τόμος Β΄, εκδ. Γράφημα. Έχει δημιουργήσει μία ψηφιακή έκδοση διηγημάτων με τίτλο: “Κάτοπτρα γυναικών”, που διατίθεται ελεύθερα στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη https://www.openbook.gr/katoptra-gynaikon/. Γράφει άρθρα, βιβλιοκριτικές και λογοτεχνικά κείμενα σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και είναι συντάκτης του φιλολογικού-εκπαιδευτικού ιστολογίου, eranistria.blogspot.gr.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top