Διήγημα: “Πέτα… Πέτα…”
Του Γιώργου Ψύλλα //
“Πέτα… Πέτα…”
Πόσα χρόνια είχε να κάτσει πάνω μου, μια πασχαλίτσα!
Ούτε που θυμάμαι.
Θυμάμαι μόνο που στις αμμουδιές του «Ντελή», ερχόντουσαν κάμποσες, τότε! τα παλιά χρόνια. Νέος που ήμουν και είχα κι εγώ τα όνειρά μου, φιλοδοξίες και ελπίδες, πάνω που μέσα μου σκιρτούσε η αρσενική μου υπόσταση, από τις πασχαλίτσες που ερχόταν πάνω μου κι έκοβαν βόλτες, διάλεγα τις πιο πρόστυχες, τις πιο καλοθελήτριες στα συνοικέσια, και τις έλεγα να πετάξουν σε πλάσματα ερωτεύσιμα, στρουμπουλά και ζουμερά, που ξεφύτρωναν λουλουδάκια στο περιβόλι της πόλης μου, έτοιμα να με μπουκώσουν με την μεθυστική γύρη τους. Μία να πάει στη Απολλωνιάδα για την Ελένη. Μία στην Αρμένικη εκκλησία για την Καίτη. Και στον Άγιο Ελευθέριο έστελνα και στο πρώτο σχολείο και πού αλλού… δεν θυμάμαι. Παντού…
Επτά μαύρες βουλίτσες είχαν πάνω τους; Επτά μέρες περίμενα τα αποτελέσματα, σύμφωνα με την λαογραφία της θειας μου, της Φεβρωνίας. Όχι επτά βδομάδες! Επτά ημέρες. Αρκετές δεν ήταν, δεδομένης της τσαχπινιάς και της ομορφάδας μου; Αρκετές!
Δεκάδες πασχαλίτσες άκουγαν πρώτα το διασκευασμένο τραγουδάκι που τις έλεγα και έφευγαν όλο υποσχέσεις, πως εντός του προκαθορισθέντος χρόνου, θα έχω κι εγώ ένα πλασματάκι παραδεισένιο δίπλα μου.
«Πέτα… πέτα… πασχαλίτσα
Να μου φέρεις λουκουμάκι
Και το Ελενάκι!»
Κανένα από τα κορίτσια του άγουρου πόθου μου, δεν ήλθε στην ώρα του.
Άδικα στοιχουργούσα.
Εκατό πασχαλίτσες ξαμόλυσα; Εκατό φάσκελα εισέπραξα.
Ό,τι κοριτσίστικο ήλθε κοντά μου, ήλθε αργά, όταν ο ρομαντισμός μου, εξατμίστηκε από την τριβή της ζωής.
Και τώρα;
Τώρα έχω να κάνω με την νεόφερτη. Επτά μαύρες βούλες έχει κι αυτή στο κατακόκκινο καβούκι της.
Πήρα να λέω πάλι το «Πέτα… πέτα…». Τίποτα! Πήγαινε κι ερχόταν στην παλάμη μου, όλο αναισθησία. Όλο κυνισμό. Θα έπεσα σε πασχαλίτσα, με ειδικές ανάγκες, είπα μια με νου μου. Ίσως να ήταν και που της έλεγα να μου φέρει προστυχιές από παλιά ξινά σταφύλια.
Άργησα μα… το κατάλαβα!
«Ρε βλάκα!» είπα ένα κομπλιμάν στον εαυτό μου. «Και να της πεις της Πασχαλίτσας τι να σου φέρει στην ηλικία σου, σε επτά τέρμινα θα στο φέρει. Θα είσαι εδώ ή……»
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ -
Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
23/04/2024, 7:40 μμ -
Διήγημα: “Η αφιέρωση”
23/04/2024, 7:39 μμ -
Διήγημα: “Η Βροχή σαν σταγόνα εποχής και το Πάσχα φως”
23/04/2024, 7:35 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τρία ποιήματα
Του Χρήστου Κεραμίδη // * ΕΠΙΛΟΓΕΣ Βρήκα τη δύναμη να φύγω γλιστρώντας σε ποταμούς που κύλησαν δίπλα μου αμίλητοι Βρήκα τη δύναμη να φυλάξω εκείνο μόνο το υπέροχο ποίημα που πάντα θα με ξεπερνά και
Περισσότερα -
Η ποιητική ανθρωπογεωγραφία ενός πρέσβη
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Εκεί», Μαρτυρίες από το Βιετνάμ, την Ινδονησία, την Ιαπωνία, την Κίνα, το Καμερούν, τη Γερμανία, Γιώργος Βέης, εκδ. Κέδρος, σελ. 320 Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ
Περισσότερα -
Tέσσερα ποιήματα του Κωνσταντίνου Ι. Κορίδη
Από την υπό έκδοση συλλογή του «Συντμήσεις» (εκδ. Ιωλκός, 2018) ΠΑΡΟΥΣΙΑ Τα αγαπημένα μου λάθη είναι τα επαναλαμβανόμενα. Επιβεβαιώνουν την ύπαρξή μου. *** ΘΙΑΣΟΣ Μεγάλη στιγμή της υποκριτικής τέχνης είναι όταν ένας πολιτικός υποκρίνεται τον υποκριτή. ***
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αξεδιάλυτο εγώ”
Της Βασιλικής Συσούρκα // * Αξεδιάλυτο εγώ Όλοι έλεγαν πως είχε ταλέντο στο σχεδιασμό κτηρίων. Τόσο που το πίστεψε κι ο ίδιος. Αυτός, ο Πέτρος. Μα τώρα ένιωθε βαδίζοντας αβέβαια αλλά με σταθερό ρυθμό στα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Yδροχόος με Σκορπιό”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // * Η Δανάη δεν θυμόταν τον εαυτό της σε μια παρόμοια κατάσταση, ήταν λιώμα. Εκτός δε της σωματικής της κατάρρευσης πιο πολύ τη βασάνιζε μια ανείπωτη μοναξιά. Από στιγμή
Περισσότερα -
☆ Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για τις γυναίκες και τα κορίτσια στην Επιστήμη
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // «Ο κόσμος χρειάζεται την επιστήμη και η επιστήμη τις γυναίκες» δήλωσε ο ΟΗΕ ανήμερα της Διεθνούς Ημέρας Γυναικών και Κοριτσιών στην Επιστήμη, που τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με μελέτη του ΟΗΕ, οι
Περισσότερα -
Μια ιστορία σαν παραμύθι
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Κατερίνα Λαγού “Χαρίλαος; Τι όνομα είναι αυτό;”, Εικονογράφηση Πετρούλα Κρίγκου, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2018, σελ. 110 Η Κατερίνα Λαγού, γεννημένη στην Αθήνα, κάτοικος Κέρκυρας, με σπουδές Νομικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών, μόλις εξέδωσε το πρώτο
Περισσότερα
