Fractal

Μυθιστόρημα ωρίμανσης

Γράφει ο Πολύβιος Στράντζαλης // *

 

Πασχάλης Λαμπαρδής: «Πρόβα ζωής», σελ: 374, Εκδόσεις Αρμός

 

Το βιβλίο «Πρόβα ζωής», το διάβασα απνευστί. Κι αυτό επειδή από την αρχή κέντρισαν το ενδιαφέρον μου το περιεχόμενό του και η γραφή του που είναι εξαιρετική. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιβλίο γραμμένο σε γλώσσα κατανοητή για όλους. Έτσι και αρχίσεις να το διαβάζεις δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις.

Μέσα από την πλοκή του έργου αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν πρέπει να σταματά να κάνει όνειρα, γιατί ο πραγματικός του εαυτός είναι αυτός που ονειρεύεται να φτάσει και δεν θα πρέπει να επιτρέψει σε κανένα να του στερήσει το όνειρο. Τονίζει τη σημασία των στόχων στη ζωή μας και ξεκαθαρίζει ότι οι προσωπικές επαναστάσεις ξεκινούν, όταν βάζουμε στόχους και προσπαθούμε να τους κατακτήσουμε πάση θυσία. Προτείνει μάλιστα πως, αν πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.

Κι αν στερηθήκαμε για οποιοδήποτε λόγο την αγάπη, επισημαίνει πως «αν δεν αγαπήθηκες όσο θα ήθελες, αγάπα εσύ τον εαυτό σου».

Κι όσον αφορά τις δυσκολίες της ζωής αναφέρει ότι υπάρχουν για να μας κάνουν πιο δυνατούς.

Και γι’ αυτούς που αισθάνονται ότι άργησαν να εξελιχθούν στη ζωή τους τονίζει ότι «δεν έχει σημασία από πού ξεκινάς, αλλά πού θέλεις να φτάσεις!»

Και για τη σημασία της γνώσης του εαυτού μας θεωρεί ότι «πλούσιος δεν είναι αυτός που διαθέτει χρήματα, αλλά αυτός που έχει το γνώθι σαυτόν».

«Πρόβα ζωής» λοιπόν! Γιατί πρόβα ζωής; Οι νέοι μέσα από τη σχέση που αναπτύσσουν με την οικογένειά τους, αλλά και την τριβή τους με την κοινωνία προετοιμάζονται για την ενήλικη ζωή τους. Όσα ζουν, τα διλήμματά τους, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι προσπάθειές τους, η κοινωνικοποίησή τους κ.α. είναι αυτά που τους ωριμάζουν και ουσιαστικά αποτελούν μια πρόβα ζωής για τη ζωή που θα ζήσουν στο μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί και ως ένα μυθιστόρημα ωρίμανσης. Κι αυτό, γιατί μέσα στις σελίδες του παρακολουθούμε τη διαμόρφωση και την εξέλιξη νέων ανθρώπων μέχρι την ωρίμανσή τους.

Στο μυθιστόρημα αναδεικνύεται το πόσο σημαντική είναι η παιδική ηλικία, καθώς το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει και διαμορφώνει τις συμπεριφορές και τις στάσεις κάθε ατόμου. Η συμπεριφορά των γονέων απέναντί μας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, θετικό ή αρνητικό, στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας και είναι κάτι που μας ακολουθεί σε όλη τη ζωή.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια διαταραγμένη οικογένεια, η οποία πλαισιώνεται από εντάσεις μεταξύ των μελών του και συνεχείς συγκρούσεις, οδηγούνται σε αποκλίνουσες και παραβατικές συμπεριφορές. Υιοθετούν, δηλαδή, τις συμπεριφορές των γονέων τους και τις μεταφέρουν στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον τους, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκολία ένταξης και προσαρμογής τους σε αυτό. Αλλά και η αυταρχική συμπεριφορά έχει αρνητικές συνέπειες στα παιδιά, όπως φαίνεται στο βιβλίο. Γιατί τα παιδιά των αυταρχικών γονέων έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση και δυσκολεύονται να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Δε διαθέτουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά τα προβλήματά τους.

Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένας εμπνευσμένος καθηγητής, ο οποίος προσπαθεί να ανοίξει τον δρόμο στους μαθητές του, ώστε να ξεφύγουν από τις παιδικές τους φυλακές και να τους οδηγήσει στην ωρίμανση και την ενηλικίωση. Με την ορμή και τη διάθεση που τον διακρίνει καταφέρνει να ξεκλειδώσει τις ψυχές τους, ώστε αυτοί με τη σειρά τους να ξεδιπλώσουν όχι μόνο τα προβλήματα που τους απασχολούν, αλλά και να ανακαλύπτουν τους τρόπους για να τα ξεπερνούν. Επίσης υποδεικνύει και τις ψυχολογικές εκείνες διεργασίες, ώστε να μπορέσουν να υπερβούν τα όποια εμπόδια τους στερούν τη χαρά, την ελπίδα και την επιτυχία.

Δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω και το εξώφυλλο του βιβλίου. Στην εικόνα φαίνεται ένα νεαρό άτομο μέσα σε ένα λιβάδι κυρτωμένο προς τα πίσω έχοντας το πρόσωπό του προς τον ουρανό και τα χέρια απλωμένα. Πόσο εύστοχα φαίνεται η λύτρωση από τις καταστάσεις που τον απασχολούν και ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον του. Μακάρι να βλέπουμε τέτοιες εικόνες πολύ συχνά.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα το εξαιρετικό αυτό μυθιστόρημα.

 

Πασχάλης Λαμπαρδής

 

 

Βιογραφικό

Ο Πασχάλης Λαμπαρδής ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει ψυχολογία, με μεταπτυχιακές σπουδές στην κλινική και κοινοτική ψυχολογία. Ασχολείται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τόσο ερευνητικά όσο και με τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών και με την αντιμετώπιση διαφόρων θεμάτων που προβληματίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Καθώς και με τη συγγραφή βιβλίων. Πιστεύει ότι η τέχνη του λόγου έχει λυτρωτική δύναμη και ότι η πίστη μπορεί να κάνει μικρά και μεγάλα θαύματα στη ζωή μας.

Έχει γράψει τα βιβλία: «Υπόθεση ζωής» (Μαλλιάρης παιδεία, 1997), «Ο ταξιδευτής του Βοσπόρου» (Ιωλκός, 2002· β΄ έκδοση, Πατάκης 2010), Βραβείο λογοτεχνίας και πνευματικών αξιών 2002 από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων, «Οι φύλακες της Ανατολίας» (Πατάκης, 2005), «Η κοιλάδα των σπαθιών» (Πατάκης, 2008), «Κάθετη έξοδος» (Πατάκης, 2011), Βραβείο Αναγνωστών 2012, «Ένα» (Πατάκης, 2014), «Ξαναγράφω τη ζωή μου απ’ την αρχή» (Πατάκης, 2018), καθώς και αρκετά διηγήματα.

 

 

 

* Ο Πολύβιος Στράντζαλης είναι Διδάκτωρ Θεολογίας – συγγραφέας

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top