Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Το συνεχές βαλς της ύπαρξης»
22/10/2019, 10:52 μμ

«Το συνεχές βαλς της ύπαρξης»

Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος // *

 

Μαρκ Στραντ «Προσωρινή αιωνιότητα» Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη, Εκδ. Βακχικόν, σελ. 114

 

H διαχρονικότητα του νοήματος και των διδαχών ενός κειμένου /ποιήματος που ταξιδεύει/συνοδεύει τα χρόνια και τις κοινωνικές συνθήκες, θεωρώ πως αποτελεί από μόνο του μια ιδιαίτερη ευλογία για τον πολιτισμό μας. [Ωστόσο για κάποιους άλλους ίσως κάτι τέτοιο να αποτελεί και μια κατάρα. Καθότι αν το αφουγκραστείς από την απαισιόδοξη πλευρά, μπορεί ο οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο σημαίνει συγχρόνως μια είδους στασιμότητα για τον πολιτισμό μας].

Ένα σχετικό παράδειγμα όλων των παραπάνω σκέψεων είναι και το έργο του Μάρκ Στραντ, ο οποίος γεννήθηκε το 1934 στον Καναδά ωστόσο έζησε και δημιούργησε στις ΗΠΑ. Τα έργα που υπάρχουν μάλιστα στην ανθολογία ποιημάτων του «Προσωρινή αιωνιότητα» των εκδόσεων Βακχικόν είναι αντιπροσωπευτικά της εποχής του και του τρόπου σκέψης του.

Για να βιώσουμε μάλιστα καλύτερα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εμπνεύστηκε και μεγαλούργησε, μας δίνει το στίγμα του στην εισαγωγή του βιβλίου ο Αναστάσης Βιστωνίτης με τίτλο: «ΜΑΡΚ ΣΤΡΑΝΤ: TO ΣYNEXEΣ ΒΑΛΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ» : «Δεν πρωτοτυπεί κανείς λέγοντας πόσο σημαντική υπήρξε η δεκαετία του 1960 στην πολιτική, την κοινωνία και τις τέχνες: στη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο και την ποίηση».

Προχωρώντας στα ποιήματα του δημιουργού, αυτό που μίλησε δυνατά μέσα μου είναι ο «Ταχυδρόμος». Ένα ποίημα που πιστεύω πως αποτυπώνει ιδιαίτερα και ολοκληρωτικά τη ζωή των λογοτεχνών:

[…]

Aβοήθητος, νευρικός, μικρός,

διπλώνεται σαν μπάλα

και κοιμάται ενώ εγώ γράφω

περισσότερα γράμματα στον εαυτό μου

[…]

 

Μάλιστα, πρόκειται για ένα ποίημα του οποίου το περιεχόμενο και ο σκοπός κάλλιστα μπορεί να συσχετιστεί τουλάχιστον με άλλα δύο της παρούσας ανθολογίας: Το «Η μυστηριώδης άφιξη ενός συνηθισμένου γράμματος» και το «Γράμμα». Σε γενικές γραμμές, ο λόγος του ποιητή είναι ανθρώπινος, ευαίσθητος και αυθόρμητα κατανοητός παρότι στη γραφή του είναι σχεδόν πάντα αλληγορικός:

 

[…]

 

To χέρι μου είναι βρώμικο

Πρέπει να το κόψω

Να το πλύνω δεν έχει νόημα.

To  νερό είναι άθλιο

Το σαπούνι είναι χάλια.

Δεν θα κάνει αφρό.

Το χέρι είναι βρώμικο.

Είναι βρώμικο εδώ και χρόνια.

 

[…]

 

Μαρκ Στραντ

 

Επίσης, στις γραφές του υμνεί ό,τι του δίνει έμπνευση, όπως την μαγεία της νύχτας που την αποτυπώνει και μας την μεταφέρει με γλαφυρές λέξεις στους παρακάτω στίχους:

 

Άνοιξε το βιβλίο της νύχτας στη σελίδα

όπου το φεγγάρι, πάντα το φεγγάρι,

εμφανίζεται ανάμεσα σε δύο σύννεφα

και κινείται τόσο αργά

που οι ώρες φαίνεται πως έχουν ήδη περάσει

πριν εσύ φτάσεις στην επόμενη σελίδα

 

Μάλιστα, λίγο πριν το τέλος του βιβλίου, συναντούμε το κείμενο «Περί ποιητικής του Μάρκ Στραντ της Ασημίνας Ξηρογιάννη, ενώ το αναγνωστικό ταξίδι τερματίζεται με τον απολογισμό της εργογραφίας, τα βραβεία και την ακαδημαϊκή καριέρα του Μαρκ Στραντ.

 

Δημοσιευμένο στο «Κουκιδάκι»

 

 

* Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος είναι συγγραφέας των εκδόσεων Έξη ποιητής και αρθρογράφος.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top