Fractal

«Τίποτα δεν είναι αναπόδραστο»

Γράφει η Τζίνα Ψάρρη //

 

 

 

Graham Greene «Ο επίτιμος πρόξενος», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, Εκδόσεις Πόλις

 

Ο γιατρός Εδουάρδο Πλαρ, είναι γιος ενός Άγγλου εξόριστου και μιας όμορφης Ισπανίδας. Ζει στην Αργεντινή από δεκατεσσάρων ετών και εργάζεται σε μια μικρή πόλη του Βορρά. Στην ίδια πόλη ζει και ο επίτιμος πρόξενος Τσάρλι Φόρτναμ, ηλικιωμένος και μέθυσος, με την σύζυγό του Κλάρα, μια πρώην πόρνη, η οποία πολύ σύντομα θα γίνει ερωμένη του Εδουάρδο και θα μείνει έγκυος από αυτόν.

Όταν ο Φόρτναμ απάγεται κατά λάθος – αντί του Αμερικανού πρέσβη – από μια εντελώς ερασιτεχνική επαναστατική Οργάνωση, ο γιατρός Πλαρ βρίσκεται αναμεμειγμένος χωρίς να έχει την παραμικρή πρόθεση. Η εμπλοκή του φαίνεται να είναι κυρίως συναισθηματικής προέλευσης, αφού ένας από τους απαγωγείς είναι πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπημένο του. Όταν μαθαίνει για την απαγωγή, προσπαθεί μάταια να πείσει τον πρώην ιερέα Λεόν Ρίβας να ελευθερώσουν τον πρόξενο. Οι απαγωγείς θεωρούν πως σύντομα θα παρέμβει ο Βρετανός πρέσβης όπως και οι Αμερικάνοι. Ο γιατρός Πλαρ αντιθέτως, είναι βέβαιος πως ένας ηλικιωμένος επίτιμος δεν θα είναι ενδιαφέρον ζήτημα για κανέναν.

 

«Ο Πλαρ άρχισε να απελπίζεται, γιατί ένιωθε ανήμπορος να τους πείσει για το πόσο ασήμαντος ήταν ο Τσάρλι Φόρτναμ…. Δεν ήταν καθόλου καλό σημάδι που ο Λεόν μιλούσε ήδη για τον Φόρτναμ σε παρελθοντικό χρόνο………….«Περάσαμε τα σύνορα για να κάνουμε μια δουλειά. Υπάρχουν πολλοί δικοί μας άνθρωποι που θα χάσουν το θάρρος τους αν δεν πετύχουμε τίποτα. Ακόμα και η απαγωγή ενός προξένου κάτι είναι…. Θα ’ναι μια προειδοποίηση για τους πιο σημαντικούς. Ίσως έτσι πάρουν τις επόμενες απειλές μας στα σοβαρά. Είναι και αυτό ένας κερδισμένος πόντος στον πολύχρονο αγώνα».

 

Οι απαγωγείς δεν πείθονται, εξακολουθούν να κρατούν τον πρόξενο και να απαιτούν την απελευθέρωση από τις φυλακές δέκα δικών τους ανθρώπων, με αντάλλαγμα τη ζωή του Φόρτναμ. Οι μέρες περνούν, χωρίς κανείς να δείχνει πως ενδιαφέρεται, εκτός από τον Πλαρ, που κάνεις όσες βοηθητικές για τον πρόξενο κινήσεις μπορεί. Όλες του οι προσπάθειες ωστόσο αποδεικνύονται άσκοπες. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ζωή ενός ηλικιωμένου μέθυσου επίτιμου.

Η επιδεξιότητα του Γκρην στην ορθή δόμηση και τις ανατροπές, γνωστή και από προηγούμενα βιβλία του. Όπως και η μαεστρία του να φανερώνει, χωρίς ηθικόλογους διδακτισμούς, την άποψή του για διάφορα θέματα, παρμένα μέσα από την ίδια τη ζωή. Άνθρωποι που τύπτονται από την ίδια τους τη συνείδηση, κοινωνικές ανισότητες, πάλη για την επιβίωση, θυσία στο όνομα ενός γενικότερου καλού, λύτρωση, το βάσανο της πίστης στον Θεό και οι εύλογες αναρωτήσεις που απορρέουν αθέλητα, η έννοια της αγάπης που διαφέρει σημαντικά σε κάθε άτομο, και το ανεπούλωτο τραύμα.

 

Graham Greene

 

Ύφος ποτισμένο με βαριά μουσικότητα, διάχυτη μελαγχολία και σαρκασμό, αλλά και καυστικό χιούμορ ενίοτε. Έξοχα ψυχογραφημένοι ήρωες, ακόμη και αυτοί που αποκαλούμε δευτερεύοντες.

Στρατευμένος πολιτικά στην Αριστερά ο συγγραφέας, δεν θα μπορούσε παρά να δανείσει στοιχεία της δικής του προσωπικότητας στους χάρτινους ήρωές του και να δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με το ίδιο αμείωτο ενδιαφέρον ως την τελευταία σελίδα.

Μια δική του συμβουλή θα επέλεγα, για να συνοψίσω την αίσθηση που αφήνει το βιβλίο. Η γνώμη μου είναι πως την τήρησε στο έπακρο.

 

«Γράψτε για να ενθουσιάσετε τους αναγνώστες σας».

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top