Διήγημα: «Πάνω από την πόλη»
Γράφει η Σεβαστή Κωνσταντινίδου // *
«Πάνω από την πόλη»
Κάθε πρωί σαν σηκώνεται κοιτάει τα λουλούδια και τον ουρανό. Κάθεται σε μια κουνιστή καρέκλα και πηγαίνει πέρα δώθε. Παιδιά δεν έχει, σκυλιά δεν έχει ούτε γατιά. Αυτός φεύγει για τη δουλειά πρωί και γυρνάει αργά το βράδυ. Αυτή θα κάνει λίγο φαγητό για να ’χει να του δώσει. Αυτός ποτέ δεν πολυμιλούσε, αυτή κουράστηκε να μιλάει πάντα. Έτσι τώρα απλώς κοιτιούνται.
Το απόγευμα μπορεί να πάει καμιά βόλτα, να φυτέψει κανένα λουλούδι, να πιει τον καφέ μόνη της κάτω από το δέντρο της αυλής ψιθυρίζοντας ένα: «Θεέ μου, τι όμορφα!». Και το βράδυ, α, το βράδυ. Τότε είναι που θα γυρίσει τον κόσμο όλον. Θα ταξιδέψει όπου ποθεί, αρκεί να το σκεφτεί πριν κοιμηθεί.
Ένα βράδυ, καθώς στριφογύριζε ο άντρας της στο κρεβάτι, μην μπορώντας να κοιμηθεί, την άκουσε να μιλάει.
«Φεύγω, πετώ πάνω από το γιαλό» κι ένα χαμόγελο γλύκανε το πρόσωπό της.
Τρόμαξε, όχι δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση.
«Θεέ μου, βοήθα με» σκέφτηκε και χωρίς να ξέρει τι να κάνει, εκεί χαμένος στα σκοτεινά ακούγοντας ένα καμπανάκι να τραμπαλίζεται στον αέρα, άπλωσε το χέρι του κι έσφιξε την παλάμη της.
Στο λιγοστό φως που γλιστρούσε μέσ’ από τις γρίλιες είδε το χαμόγελό της να μεγαλώνει. Ανησύχησε. Όταν την άκουσε να ψιθυρίζει, άνοιξε τα μάτια και τα αυτιά του να ακούσει κάθε συλλαβή.
«Φεύγουμε, πετάμε πάνω από την πόλη» αυτή είπε κι αυτός έσφιξε λίγο παραπάνω το αγαπημένο χέρι κι έκλεισε ήσυχος τα μάτια του.
Τα ξανάνοιξε ώρες αργότερα.
«Έλα, έκανα καφέ» είπε αυτή κι αυτός την ακολούθησε όλος προσμονή.
* Το διήγημα προέρχεται από τη συλλογή της Σεβαστής Κωνσταντινίδου, «Ήλιος στο παράθυρο», εκδόσεις Ιωλκός, 2022
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Βίος επί Κρόνου
30/04/2024, 7:34 μμ -
Διήγημα: “Do-nuts-Μέρες και νύχτες στο Παλέρμο” (Α΄ μέρος)
30/04/2024, 7:31 μμ -
Διήγημα: “Νυχτερινό Επισκεπτήριο”
30/04/2024, 7:28 μμ -
Aπόσπασμα. “Tα μπλουζ της Μεγάλης Τρίτης”
30/04/2024, 7:27 μμ -
Προτασιακότητα… εμβιωμένη
30/04/2024, 7:25 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ανακαλύπτοντας ξανά τον Ραπτόπουλο
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Βαγγέλης Ραπτόπουλος: “Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί”, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, εκδόσεις Κέδρος Δεν υπάρχει πιο ιδιότροπο πράγμα από την αλήθεια, γράφει ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος σε ένα από τα τριάντα έξι μικρά κείμενα που συναποτελούν
Περισσότερα -
Απόπλους σε αναζήτηση ταυτότητας
Γράφει η Αρχοντούλα Διαβάτη // * Γιώτα Αργυροπούλου «Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό», εκδ. Gutenberg, Αθήνα 2017 Μια ώριμη έφηβη το ποιητικό υποκείμενο αρμενίζει στον καιρό, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, αυτοψία στους τόπους της νεότητας απ’ όπου περνά περιπολώντας
Περισσότερα -
Η καθημερινότητα του ανέφικτου
Γράφει η Χρύσα Φάντη // Μιχάλης Μοδινός “Το πλέγμα” Μυθιστόρημα σε είκοσι μονολόγους, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, Σελ. 240 Δυο χρόνια μετά την έκδοση του επικού και πολυδαίδαλου Εκουατόρια (Καστανιώτης 2016-Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος)− ο συγγραφέας Μιχάλης Μοδινός επανέρχεται με
Περισσότερα -
☆ 6η Art Thessaloniki International Contemporary Fair
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη με μεγάλη επιτυχία η 6η Art Thessaloniki International Contemporary Fair, στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ HELLEXPO, με τιμώμενο καλλιτέχνη τον Γιώργο Ζογγολόπουλο και ένα ευρύ πρόγραμμα εκδηλώσεων, στέλνοντας το
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η Γεωμετρία του Κενού”
Του Κώστα Μπραβάκη // * Ζω μέσα σ’ ένα ποίημα. Στ’ αριστερά μου τα σύμφωνα, στα δεξιά τα φωνήεντα, πιο δώθε τα ουσιαστικά, τα ρήματα και πάνω στο ράφι, αφημένα μερικά αποξηραμένα στιχάκια ενθύμια. Ζω ανάμεσα στα δέντρα,
Περισσότερα -
Αποκαθιστώντας ένα μεγάλο ζήτημα 200 χρόνων μετά την Ελληνική Επανάσταση
Γράφει o Κώστας Τραχανάς // Ξένη Μπαλωτή: «Νικόλα -Ζοζέφ Μαιζών -Ο απελευθερωτής της Πελοποννήσου. Η αλληλογραφία του με τον Κυβερνήτη Ι.Καποδίστρια», Εκδόσεις Εστία 2023, σελ. 325 Η Ξένη Μπαλωτή υπήρξε μια εμβληματική εκπρόσωπος της γαλλικής παιδείας για έναν
Περισσότερα -
✓ Ξενοφών Μπρουντζάκης: «Έχω την αίσθηση ότι ο άνθρωπος όταν εκδιώχτηκε από τον παράδεισο, τον αντικατέστησε με τα βιβλία και την ανάγνωση»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Με τα χίλια! Ελάχιστα πράγματα θα άλλαζα, ίσως «ρύθμιζα» κάπως την μακροχρόνια αφέλειά μου αλλά σε γενικές γραμμές, δεν λαχταρώ τίποτα περισσότερο απ’ το να νύχτωνε κάπου στην δεκαετία του 1980, να ανηφόριζα
Περισσότερα
