Fractal

Ποιος ευθύνεται όταν ένας έφηβος εκφοβίζεται ή εκφοβίζει; Ας αφήσουμε τη Λογοτεχνία να μας βοηθήσει να βρούμε την απάντηση!

Γράφει η Ηλέκτρα Αλεξάκη // *

  

 «Μετά Βίας», Αντώνης Πάσχος. εκδόσεις Bell

 

Ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που αποτελεί αντικείμενο ειδικών αλλά και εμπλεκόμενων -μη ειδικών είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Βέβαια, διατυπώνεται  από αρκετούς ότι είναι ένα θέμα του συρμού, που υπερτονίζεται αδίκως (;) από τους ευαίσθητους γονείς ή τους ψυχολόγους. Κι όμως, όσοι κρίνουν ψύχραιμα  το ζήτημα επισημαίνουν ότι δεν πρόκειται για σύγχρονο σύμπτωμα μιας κοινωνίας που νοσεί, αλλά για πρόβλημα που ξεκινά από παλιά και ότι σε αυτό, ίσως, οφείλονται πολλές νευρώσεις και ψυχοπαθολογικές δυσλειτουργίες κάποιων συνανθρώπων μας.

O Αντώνης Πάσχος υπαινίσσεται ή και αποδεικνύει αυτό ακριβώς: ότι ο σχολικός εκφοβισμός ενδημούσε στην ελληνική κοινωνία και παλιότερα! Συγγράφοντας ένα μυθιστόρημα στο οποίο παρουσιάζεται το φαινόμενο της σχολικής βίας σε κάποια ελληνική επαρχιακή πόλη κατά τη δεκαετία του ’90, δεν περιορίζεται, κατά τη γνώμη μου, σε μια μυθοπλαστική προσέγγιση του ζητήματος της απόρριψης και της περιθωριοποίησης κάποιων εφήβων- θυμάτων. Δεν χρησιμοποιεί, δηλαδή, σύγχρονα περιστατικά τοποθετώντας τα, μέσω αναχρονισμού, στην Ελλάδα του 1990. Αντίθετα, μάλλον καταγράφει κάποιες προσωπικές αναμνήσεις ή και αναμνήσεις/ καταθέσεις άλλων που ανδρώθηκαν εκείνη την εποχή, φιλτραρισμένες μέσα από την πένα του μυθιστοριογράφου.

Το έργο του διακρίνεται σε έξι μέρη, όπου αναπτύσσεται -άλλοτε σε πρωτοπρόσωπη και άλλοτε σε τριτοπρόσωπη αφήγηση- όλη η πλοκή. Ο Αλέκος Παπαδάκης, ο πρωταγωνιστής, μάς καλεί να παρακολουθήσουμε την προσωπική του, επώδυνη διαδρομή, προκειμένου να γίνει αποδεκτός στις παρέες των συνομηλίκων θέτοντας την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο. Στο ευρύτερο σύμπαν του μυθιστορήματος κινούνται οι γονείς του, οι συμμαθητές του, ο φίλος του ο Ροκ, η μητέρα και ο απών πατέρας εκείνου, οι εκπαιδευτικοί αλλά και η αντανάκλαση της  ελληνικής επαρχίας εκείνης της εποχής,  με την υποκρισία, τη ζηλοφθονία και τις διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις. Στο πέμπτο μέρος, σε ένα συγκλονιστικό ξέσπασμα μητρικής ενοχής μα και αγάπης παρακολουθούμε την εξέλιξη αγωνιώντας -χάρη στα πρωτότυπα τεχνάσματα του συγγραφέα- για την τύχη του έφηβου ήρωα μας. Και τέλος, στο έκτο μέρος, δανειζόμενος ο Αντώνης Πάσχος μία τεχνική που θυμίζει κινηματογραφική ταινία, λύνει απορίες μας και μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε σχεδόν επιγραμματικά την εξέλιξη της ζωής των ηρώων.

Η τελευταία φράση του βιβλίου νομίζω ότι προτείνει και τη βασική λύση για την αντιμετώπιση του ολέθριου προβλήματος του σχολικού εκφοβισμού. Δεν θα αποκαλύψω, φυσικά, ποια είναι. Θα επισημάνω, όμως, ότι ο συγγραφέας με το μυθιστόρημά του μπορεί να βοηθήσει εφήβους που βιώνουν σωματική ή ψυχολογική βία στα σύγχρονα σχολεία. Μπορεί να αποτελέσει το έργο του αφορμή να ευαισθητοποιηθούν γονείς που εγκλωβισμένοι στα δικά τους επαγγελματικά και προσωπικά προβλήματα κωφεύουν μπροστά στις κραυγές βοήθειας των παιδιών τους. Μπορεί επίσης να κινητοποιήσει εκπαιδευτικούς να σταθούν με περισσότερη κατανόηση δίπλα στους μαθητές τους. Μα και ο νομοθέτης και όλοι οι φορείς, αδέκαστα και αντικειμενικά μπορούν και πρέπει να συνδράμουν, ώστε κανένας άλλος «Αλέκος» να μην βιώσει ζοφερές στιγμές μοναξιάς και αίσθησης ανικανότητας, εξαιτίας της σκληρότητας και της αδιαφορίας ενώπιον της εφηβικής ψυχής.

 

 

Aντώνης Πάσχος

 

Με γλώσσα προσιτή, διανθισμένη με φράσεις των εφήβων της δεκαετίας του ’90, με απλότητα ύφους και ευθύτητα, το μυθιστόρημα «Μετά Βίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell, τολμά να προσεγγίσει θύτες και θύματα στους συχνά εναλλασσόμενους ρόλους τους, αφήνοντάς μας να αναμετρηθούμε με τις παιδικές και εφηβικές μας αναμνήσεις αλλά και με τις ευθύνες μας ως γονείς, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι λειτουργοί και, εν τέλει, άνθρωποι.

 

 

* H Ηλέκτρα Αλεξάκη είναι Ιστορικός της Τέχνης

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top