Fractal

Ακολουθώντας τα ίχνη του Πιραντέλο: Μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων

Γράφει η Άννα Γρίβα //

 

Ευσταθία Δήμου, «Κλέφτες + Αστυνόμοι», Γκοβόστης, 2020

 

Διαβάζοντας κανείς τα διηγήματα του πρόσφατου βιβλίου της Ευσταθίας Δήμου αισθάνεται ότι οι ιστορίες που καταγράφονται, παρά την ποικιλία του περιεχομένου και των ηρώων τους, κινούνται σε ένα κοινό σύμπαν, αφορμώνται από έναν κοινό πυρήνα, λες και το ένα διήγημα αποτελεί αντανάκλαση του άλλου. Οι ήρωες μοιάζουν να προσπαθούν να ισορροπούν σε έναν κόσμο παράδοξο, ο οποίος συχνά φτάνει στα όρια του σουρεαλισμού. Δεν είναι όμως μόνο η παραδοξότητα των συνθηκών που ορίζει τους ήρωες, αλλά είναι και η δική τους ιδιαιτερότητα, εφόσον πρόκειται για πρόσωπα που αναζητούν επίμονα μια ταυτότητα, άλλοτε φορώντας μάσκες και άλλοτε αποδυόμενα τα προσωπεία, για να ανακαλύψουν τελικά πως αυτό που μένει στη θέση του εαυτού είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Θα τολμούσα να πω πως τα διηγήματα στο σύνολό τους είναι «πιραντελιανής» υφής και εμπνεύσεως. Όπως στον Πιραντέλο το παράξοδο, το χιούμορ, η ειρωνεία, αλλά και η τραγικότητα και το ανθρώπινο δράμα διαπλέκονται με φόντο τον κόσμο ως θέατρο και το άτομο ως πρωταγωνιστή σε ένα έργο όπου αναγκάζεται να εναλλάσσει μάσκες και ρόλους, έτσι και στα διηγήματα της Δήμου οι ήρωες διαπερνούν τα όρια της μίας ταυτότητας, μετεωρίζονται εντός μιας πολλαπλότητας, αφήνουν τον αναγνώστη έκθετο στα ενδεχόμενα και τις δυνατότητες.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μια νεαρή αρχαιολόγος μεταμορφώνεται σε Αφροδίτη της Κνίδου, ένας μαθηματικός προσπαθεί να λύσει ένα σχολικό μυστήριο στο οποίο πρωταγωνιστούν δύο δίδυμες μαθήτριες, ένας άντρας δέχεται την επίσκεψη μιας μυστηριώδους γυναίκας στο σπίτι του, ένα έγκλημα αποκαλύπτεται ως μέρος μιας ταινίας, ένα ζώο διηγείται «ανθρώπινα» την ιστορία του. Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα που δείχνουν το τρόπο με τον οποίο θίγεται το ζήτημα της ταυτότητας και της ρευστότητάς της μέσα στο βιβλίο.

Εντέλει, πρόκειται για ένα βιβλίο που όχι μόνο τέρπει με τη ζωντάνια και το παράδοξο χιούμορ του, αλλά ανοίγει τις πόρτες σε έναν καλά κρυμμένο κόσμο, σε έναν κόσμο που κατοικεί μέσα μας και γύρω μας. Η Δήμου, άλλωστε, τόσο στον ποιητικό της λόγο, όσο και στα δοκίμια και στην πεζογραφία της, μας έχει αποδείξει ότι μπορεί να μεταμορφώνει τη θεωρητική γνώση και τον στοχασμό σε ζωή και σε φωτεινές, απροσδόκητες εικόνες.

 

Ευσταθία Δήμου

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top