Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποιήματα / Δύο ποιήματα
20/02/2024, 7:48 μμ

Δύο ποιήματα

Γράφει ο Μίλτων Νικολάου // *

 

 

 

 

Στην παραλία

 

Μαλλιά από φλόγες, φωνή χωρίς διάφανα δάκρυα

 

Τρέχεις γρήγορα, υψώνεσαι πάνω από τοπία που καλύπτουν τα πάντα

 

Πίσω απ’ τη γραμμή του ορίζοντα της εμπιστοσύνης

 

Γελώ δυνατά, όπως μια έκρηξη που διακόπτει την σιωπή της πόλης

 

Σ’ ακολουθώ καθώς χάνεσαι με επιμέλεια και φροντίδα

 

Το τραγούδι σου δεν ακούει κανείς παρά

 

Μόνο ο πλανήτης που πνίγεται στο ίδιο του το αίμα

 

Αφήνεις έναν ελαφρύ στεναγμό σαν θρόισμα

 

Τα μάτια σου αδειάζουν σε απαλά πέπλα σιωπής

 

Νιώθω το σώμα σου να χωρίζεται σε μυριάδες λωρίδες από φως φεγγαριού

 

Φευγαλέες γλώσσες, ίχνη περαστικών βημάτων

 

Πέρα μακριά στον μέλλοντα χρόνο, θα κλείσω τ’ αγγίγματα

 

Σε κουτί αναμνήσεων, ορφανά από σάρκα

 

Να προσμένουν άγνωστα δάκτυλα, απαλά

 

στο γαλάζιο τ’ ουρανού και το λευκό των νεφών.

 

 

 

 

Βακχεία

 

Τρέχουν με χαρά εκεί που δεν μπορούν να φτάσουν

Με φρούτα στα χείλη, στους ώμους διάφανα νερά

Τα φιλιά ευωδιάζουν ήδη όλο νοσταλγία

Με ποιητών τα λόγια ζητούν να ξεδιψάσουν.

 

Σε αρχαίους κήπους και στα χέρια λουλούδια

Τα είδωλα τους κοιτούν σε βρώμικα έλη

Τι ‘ναι προς-από-πριν-μετά, δεν τους νοιάζει

Σκοπός δεν έχει θέση στα δικά τους παιχνίδια.

 

Βάζουν κοχύλια στα μαλλιά, λάμψεις, ξεφάντωμα

Μια Βακχεία παρδαλή που κινεί για πουθενά

Υποσχέσεις μοιράζουν γι’ απολαύσεις, ομορφιά

Κοίτα! Των φευγαλέων βλεμμάτων το πλάνεμα.

 

 

 

 

*Ο Μίλτων Νικολάου γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1969. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Μάντσεστερ (Χημεία) και του Μπράιτον (Μάνατζμεντ τεχνολογίας-καινοτομίας). Εργάζεται σε πετρελαική εταιρεία και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top