Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Βία, σεξ και αίμα
08/06/2021, 11:10 μμ

Βία, σεξ και αίμα

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Στέργια Κάββαλου: “Κονέκτικατ” Εκδόσεις Βακχικόν, 20211, σελ. 90

 

Η Στέργια Κάββαλου (Αθήνα, 1982), πεζογράφος, ποιήτρια, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια, στο καινούργιο της βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Κονέκτικατ, δείχνει για μια φορά ακόμα την ικανότητά της να γράφει μικρές ιστορίες με κρυφά ή φανερά νοήματα. Όπως διαβάζουμε στο σημείωμα του οπισθόφυλλου, οι εικοσιπέντε ιστορίες της μιλούν «για τη βία των σωμάτων, του όπλου, των αδιεξόδων, του καιρού, των ηθών, της μνήμης, των αφορισμών, της μοναξιάς, των φόβων και του πολέμου».

Κι επειδή το σημείωμα είναι λιγάκι ασαφές ας πούμε πως οι ιστορίες έχουν βία, σεξ και αίμα. Στο πρώτο διήγημα, το «Όταν λείπει η γάτα», διαβάζουμε για τα  ποντίκια που γεμίζουν μια πολυκατοικία και τις αντιδράσεις των ενοίκων.  Το δεύτερο, το «Αφορισμοί», είναι τολμηρό, γεμάτο σεξ. Η αφηγήτρια μιλάει για μια ερωτική εμπειρία σε ένα νησί με άγνωστο άντρα , ο οποίος βρίζει τις γυναίκες, τις λέει πουτάνες, ζηλεύει, κι έχει ανάλογες εμμονές. Το τέταρτο διήγημα, το «Κυριακή το χωριό», είναι βίαιο και αιματηρό: ένας πιτσιρίκος με εντολή του πατέρα του πυροβολεί και σκοτώνει έναν gay, ενώ οι χωριανοί καλύπτουν το φονικό κι η αστυνομία καθόλου δεν ασχολήθηκε.

Το διήγημα «Μια αγάπη μικρή», είναι ερωτική ιστορία που καταλήγει κι αυτό σε βία, όχι όμως αιματηρή, καθώς ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τα αγγίγματα ως δημόσια πταίσματα. Το «Κάπτεν» παρουσιάζει την συμπεριφορά ενός δύστροπου και κακού ανθρώπου που φέρεται με βιαιότητα τόσο στους άλλους γύρω του, όσο και στα μέλη της οικογένειας του, ε, αυτός πρέπει να έχει κακό τέλος. Το «Κομμάτι κρέας», είναι ερωτικό και τολμηρό, η αφηγήτρια αναφέρεται σε μια οδυνηρή σωματική εμπειρία με το αγόρι της που την έκανε να δακρύσει.

Το «Κονέκτικατ» δεν φαίνεται να έχει σχέση με την Ελλάδα, η βιαιότητα που δείχνει δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Σε αυτό, ο γιος μιας δασκάλας παίρνει ένα όπλο και σκοτώνει τα παιδιά μιας τάξης σχολείου. Το «Sweet sixteen» τοποθετείται πάλι σε σχολείο, αυτή τη φορά στην Ελλάδα, όπου κάτι ακροδεξιά άτομα που χαιρετιούνται ναζιστικά τρομοκρατούν τους μαθητές ενός σχολείου. Το «Ντρέτα» αναφέρεται στους πυροβολισμούς, τις μπαλωθιές, που πέφτουν σε ένα γάμο μα αιματηρό τέλος. Το «Αγαλματάκι» αναφέρεται σ’ έναν ογκολόγο γιατρό, ο οποίος αναλαμβάνει μια νεαρή ασθενή με πρόβλημα στο στήθος κάτι που σήμερα μπορεί να θεωρηθεί ως σεξουαλική παρενόχληση ή κάτι παρόμοιο.

 

Στέργια Κάββαλου

 

Ίσως το καλύτερο διήγημα να είναι το «Κύριος», όπου η νεαρή αφηγήτρια μιλάει για την εμπειρία της ως απογραφέας. Επισκέπτεται το σπίτι ενός ηλικιωμένου κυρίου, ο οποίος την καλεί σε γεύμα και  ικανοποιημένος από την παρουσία της, την ευχαριστεί για την παρέα, αμείβοντάς την.

Μπορούμε να πούμε πως η Στέργια Κάββαλου, προικισμένη πεζογράφος, ξοδεύει το ταλέντο της, αφηγούμενη αινιγματικές ιστορίες που μάλλον περνούν απαρατήρητες. Αν ήθελε, θα μπορούσε να γράψει διηγήματα που θα συναρπάσουν τους αναγνώστες, τόσο ως επεξεργασμένα γεγονότα όσο και ως λογοτεχνική εργασία με απαιτήσεις. Βεβαίως, αν ήθελε, θα μπορούσε να γράψει και μυθιστόρημα με ανάλογο αποτέλεσμα. Πιθανώς δεν διαθέτει τον απαιτούμενο χρόνο ή την αναγκαία υπομονή, ωστόσο μια δοκιμή, δηλαδή μια απόπειρα συγγραφής, ίσως να ήταν χρήσιμη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top