Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Γιώργος Σ. Πολίτης: «Αν πάψουν οι «ποιητές» να παράγουν έργο δεν θα υπάρξει ελπίδα στον πλανήτη»
23/04/2024, 9:56 μμ

Γιώργος Σ. Πολίτης: «Αν πάψουν οι «ποιητές» να παράγουν έργο δεν θα υπάρξει ελπίδα στον πλανήτη»

Συνέντευξη στη Βασιλική Β.Παππά // *

 

 

 

Ο Γιώργος Σ. Πολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική, και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας, ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο Διαδίκτυο.

 

 

-Κύριε Πολίτη, γεννηθήκατε στην Αθήνα. Ποιες είναι οι πρώτες μνήμες σας και ποια τα πρότυπά σας ως παιδί; Υπάρχει κάποιος ο οποίος επέδρασε καταλυτικά στην ψυχοσύνθεσή σας;

Θυμάμαι τα παιχνίδια στις γειτονιές. Θυμάμαι ακόμα την ανεμελιά και τη σιγουριά που είχα ως παιδί για το μέλλον που προδιέγραψαν οι γονείς μου σύμφωνα με τα δικά τους γούστα. Δεν είχα κάποιο πρότυπο. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που να έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Τη ζωή μου την πήρα στα χέρια 17 χρονών όταν άρχισα να δουλεύω… Κατάφερα να την καταλάβω μετά τα 50 μου…

 

-Λένε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα παιδί μέσα του. Εσείς κατά πόσο έχετε διατηρήσει το παιδί μέσα σας και πόσο σας βοηθά στη συγγραφή; Οι λέξεις παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή σας;

Θα έλεγα πως δεν μεγάλωσα ποτέ. Ακόμα και τώρα παίζω με τα εγγόνια στο πάτωμα. Δεν νομίζω ότι έχω κρατήσει (καλώς ή κακώς) στοιχεία παιδιού στη δουλειά μου. Ναι, οι λέξεις παίζουν πράγματι καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο και, βιώνω αλλά και, ερμηνεύω την πραγματικότητα την οποία καταγράφω στα έργα μου.

 

– Το τελευταίο σας βιβλίο φέρει τον τίτλο «Ιουλία. Η επόμενη μέρα». Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό;

Είναι ένα έργο το οποίο είχε ωριμάσει από καιρό μέσα μου. Χρωστούσα στην Ιουλίτσα μια εξιλέωση. Την επέστρεψα στο παρόν λοιπόν, μαχητική, έτοιμη να διεκδικήσει όλα όσα της στέρησαν. Παράλληλα η Αλεξάνδρα με τον άντρα της Δημητρό αναλαμβάνουν μια υπόθεση αδικοπραξίας και μιας ακόμα δολοφονίας στα χρόνια της κατοχής. Οι συνεχείς ανατροπές -θεωρώ ότι- υπόσχονται στον αναγνώστη μια ελκυστική διαδρομή στην εξέλιξη της υπόθεσης, καθώς, τον βάζουν με τρόπο στη διαδικασία ανεύρεσης του ενόχου.

 

-Γράφοντας έχετε την αίσθηση ότι με τη γραφή μπορείτε να βάλετε σε τάξη τον κόσμο;

Σε καμία περίπτωση. Ο κόσμος μας δεν αλλάζει και αυτό γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς ως άνθρωποι. Δεν μπορούμε -όπως είναι φυσικό- να αρνηθούμε την ανθρώπινη φύση μας. Μπορεί οι μεγαλύτεροι να αντιλαμβανόμαστε κάποια παραπάνω πράγματα, όμως οι νεότεροι θα περάσουν αναγκαστικά από τα στάδια τα οποία περάσαμε και εμείς (οι τότε σκληροί) οπότε θα βρισκόμαστε διαρκώς στον ίδιο παρονομαστή…

 

-Ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχεί από τη μια η οικονομική ολιγαρχία και από την άλλη οι μετανάστες, οι φτωχοί, οι άνεργοι. Ποια η θέση των συγγραφέων μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο;

Η δουλειά του συγγραφέα -κατά την άποψή μου- είναι να θέτει ερωτήματα και όχι να δίνει απαντήσεις. Μπορεί κάλλιστα να ρωτήσει (τους αναγνώστες με τον τρόπο του) αν είναι αυτός ο κόσμος στον οποίο θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Αν τους αρέσει η εκμετάλλευση, η επιβολή του ισχυρού στον αδύναμο… Αν συγκρινόμενοι με τη δυστυχία των άλλων αισθάνονται ευτυχείς. Ο συγγραφέας όμως ό,τι και αν πει δεν μπορεί να κατανικήσει την αγάπη του συνανθρώπου του για το χρήμα.

 

-Σήμερα, πιστεύετε ότι υπάρχει αντίσταση των πνευματικών ανθρώπων της Τέχνης, ή θεωρείτε την εικόνα πλασματική; Πιστεύετε στη συλλογική ή τη μοναχική αντίδραση;

Αν πάψουν οι ‘ποιητές’ να παράγουν έργο δεν θα υπάρξει ελπίδα στον πλανήτη. Η τέχνη πάντα αντιστεκόταν. Πάντα τόνιζε ως εφικτό το ανέφικτο και έκανε τους ευαίσθητους ανθρώπους να δρουν. Κατάφερνε και ακόμα καταφέρνει να κάνει τουλάχιστον κάποιες μονάδες, κάπως καλύτερες για τον εαυτό τους. Τους έδειχνε από το παράθυρο το φως κι εκείνες στέκονταν στις μύτες των ποδιών τους να το δουν. Η μόνη αντίδραση που μπορεί να υπάρχει προς αλλαγή του παγκόσμιου ενιαίου ολιγαρχικού καθεστώτος είναι μονάχα κάποια βίαιη. Κανείς δεν παραδίδει το χρυσό κύπελλο στον άλλον επειδή απλά του το έχει ζητήσει ή επειδή είναι δίκαιο. Η νοοτροπία του ισχυρού δεν κάμπτεται με επιχειρήματα. Όμως και πάλι, ακόμα και μετά την πολυπόθητη (υποτιθέμενη) ανατροπή θα υπάρξουν μυριάδες νέα προβλήματα. Το χρυσό κύπελλο δεν πρόκειται να καταστραφεί θα αλλάξει απλώς χέρια.

 

-Ποιους νέους Έλληνες συγγραφείς ξεχωρίζετε;

Θα πω τον Μίμη Ανδρουλάκη και την Ευγενία Φακίνου.

 

-Κλείνοντας, κύριε Πολίτη, θα ήθελα να μας πείτε, πώς χαλαρώνετε μετά από μια κοπιαστική ημέρα;

Βλέποντας ταινίες ή σειρές στην τηλεόραση ή μη κάνοντας τίποτα. Αυτό το τελευταίο μου πήρε πολλά χρόνια να το καταφέρω.

 

 

 

*Βασιλική Β.Παππά: vas_nikpap@yahoo.gr

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top