Fractal

✔ Εύη Λούμπα: «Πολλά όμορφα πράγματα δημιουργούνται από το τίποτα»

Συνέντευξη: Ιωσήφ Αρνές //

 

 

Η Εύη Λούμπα κατάγεται από το χωριό Πλατιά της Τήνου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Απόφοιτη της σχολής DIDACTA, εργάστηκε στην Chase Manhattan Bank επί σειρά ετών και στην Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Από τον πατέρα της Νικόλαο Περράκη, τηνιακό μαρμαρογλύπτη, κληρονόμησε την ευαισθησία για την ομορφιά της τέχνης και της δημιουργίας. Από το 1991 κατοικεί μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη. Υπήρξε δραστήριο μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πόρτο Ράφτη. Το 1996 υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ομάδας Βιβλίου της περιοχής. Από το 2000 είναι μέλος του Δ.Σ. του Θεάτρου ΠΕΡΙΑΚΤΟΙ στο Μαρκόπουλο, στο οποίο διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας για πολλά χρόνια. Έχει κατά καιρούς παρακολουθήσει σεμινάρια αυτοβελτίωσης, ζωγραφικής, κατασκευής ψηφιδωτού, κοσμήματος, υποκριτικής και ορθοφωνίας με τον σκηνοθέτη-ηθοποιό Σπύρο Κολιαβασίλη, αυτοέκφρασης με τη Μαρία Σκοπελίτη και αφήγησης παραμυθιού με τη Μάνια Μαράτου και τον Δημήτρη Προύσαλη. Η ποιητική συλλογή πέρασε καιρός κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

-Τι είναι εκείνο που σε ωθεί να γράφεις;

Είναι μια ανάγκη εσωτερική που πλημμυρίζει μέσα μου και πρέπει να βγει στο φως και να καταγραφεί.

 

-Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσένα να καταφέρεις να “εκφράσεις” τη σκέψη σου πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί;

Οι σκέψεις είναι αρκετές στοιβάζονται και στριμώχνονται, κάνουν κύκλους στο μυαλό μου και μεταφέρονται στο χαρτί μου, συνήθως χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

 

-Ποιες οι επιρροές σου;

Έχω διαβάσει Έλληνες και ξένους ποιητές και γραφή μου  είναι ένα συγκέρασμα από τις επιρροές που δέχτηκα από αυτούς.

 

-Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σου; Συναίσθημα ή λογική και γιατί;

Κυρίαρχο ρόλο στα έργα μου κρατεί το συναίσθημα κι αυτό γιατί αυτή είναι και η ιδιοσυγκρασία μου κι επομένως η όποια σκέψη, το όποιο ερέθισμα, που μπορεί να είναι μια εσωτερική αναζήτηση, ένας φίλος που έφυγε, τα μάτια ενός μικρού παιδιού, τα παγόβουνα που κολυμπάνε, ένας μετανάστης, μια σιωπή πολλές φορές, όλα αυτά γίνονται λέξεις που μπαίνουν στη σειρά και γίνονται έκφραση.

 

 

-Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου… Πώς γεννήθηκε η ιδέα, ο τίτλος, η υπόθεση;

Το βιβλίο μου είναι ένα δώρο απ’ τη ζωή για μένα. Γιατί οι στίχοι δεν γράφτηκαν για να γίνουν βιβλίο. Γράφτηκαν σε διάφορες περιόδους και παρέμειναν χειρόγραφοι επί σειρά ετών ερμητικά κλεισμένοι σε τετράδια ώσπου πριν δύο χρόνια συμμετέχοντας σε ένα σεμινάριο «αυτοέκφρασης με όχημα το λόγο» βγήκαν κάποιοι απ’ αυτούς στο φως, άρεσαν κι έπειτα ήρθε η εξαιρετική συνεργασία που είχα και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, με τις Εκδόσεις «βακχικόν» και γεννήθηκε το βιβλίο «πέρασε καιρός». Ο τίτλος είναι ο τίτλος του πρώτου ποιήματος, έχει όμως αλληγορική σημασία μια και «πέρασε καιρός» από τότε που ξεκίνησα να γράφω. Η φωτογραφία στο εξώφυλλο είναι τραβηγμένη από εμένα , από κάποια παραλία κι έχει κι αυτή συμβολικό χαρακτήρα μια και μικρά λιλά ανθάκια φυτρώνουν και ανθίζουν μέσα στην άμμο , όπως πολλά όμορφα πράγματα δημιουργούνται από το τίποτα. Όσο για το οπισθόφυλλο οι λέξεις με τα πιο χοντρά γράμματα είναι τίτλοι ποιημάτων που βρίσκονται εντός και που συνθέτουν ένα άλλο μικρό ποίημα, που τελειώνει με την φράση « όμορφη μέρα ξημέρωσε», γιατί πραγματικά μπορούν να «ξημερώνουν και όμορφες μέρες».

 

-Έχεις όνειρα όσο αφορά τη συγγραφική σου καριέρα; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

Δεν ξέρω αν είναι όνειρα. Εγώ πάντως , όσο έχω αυτή την ανάγκη της δημιουργίας, αυτή την έμπνευση, θα γράφω στίχους.

 

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Νομίζω ότι συγγραφέας γεννιέσαι, γιατί πρέπει να έχεις και λίγο την έφεση. Όμως τα διάφορα εργαστήρια, που γίνονται όλο και περισσότερα , λειτουργούν δημιουργικά στην γραφή.

 

-Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι –  στον τομέα της λογοτεχνίας – τι θα ήταν αυτό;

Πραγματικά δεν ξέρω τι θα μπορούσα ν ’αλλάξω στον τομέα της λογοτεχνίας .

 

-Όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εμφανίζονται στον ορίζοντα. Αν έπρεπε να τους συνομιλήσεις μαζί τους, τι ήταν αυτό που θα τόνιζες περισσότερο;

Το ότι όλο και περισσότεροι νέοι συγγραφείς εμφανίζονται στον ορίζοντα, αυτό είναι πολύ όμορφο και ελπιδοφόρο. Αν συνομιλούσα μαζί τους θα τους παρότρυνα να συνεχίζουν να ονειρεύονται, να εκφράζονται, ν’ αφουγκράζονται την καρδιά και τις ανάγκες του «κόσμου» για τους ίδιους πρώτα-πρώτα αλλά και γιατί αυτό το έχει ανάγκη η ίδια η ανθρωπότητα.

 

-Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Όσο τα χρόνια περνούν η σκέψη κατασταλάζει και η γραφή ωριμάζει περισσότερο ,οπότε ελπίζω να παρουσιάσω μεστότερες και ωριμότερες σελίδες.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top