Fractal

Η Ελένη Παπανδρέου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Ελένη Παπανδρέου: “Ώρες”, εκδόσεις Ιωλκός, 2019

 

Μια μητέρα κι ένας πατέρας. Ένα ημερολόγιο από ανάσες. Βήματα μετρούν τη ζωή. Μια άδεια καρέκλα γίνεται ταξίδι και προορισμός. Οι σκέψεις είναι φίδια. Δαγκώνουν το σώμα της μέρας και επιστρέφουν πάντα πεινασμένες. Τι γίνεται η αγάπη όταν χάνεται η ζωή;

Το ταξίδι αυτού του βιβλίου ξεκίνησε εκεί όπου διαδραματίζεται το έργο, δηλαδή σ’ ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Εκεί, ο χρόνος μοιάζει να αποκτά μια άλλη διάσταση. Έχει τη λεπτή απόχρωση της ζωής που μοιραστήκαμε. Εκεί, σε αυτούς τους τοίχους, ζυγίζονται με τόση ακρίβεια τα πράγματα που πήραμε και δώσαμε. Εκεί, σιγά σιγά χάνεται η μικρότητα της καθημερινότητας και απομένει η εικόνα μας, χτυπημένη από τους ανέμους αλλά και λουσμένη στο φως.

Γλυκό το σκίρτημα της πρώτης πνοής. Καθαρός αέρας νυχτολούλουδων και βασιλικού. Ζεστή άμμος και χόρτο δροσερό. Ανάσα που μεγαλώνει. Ανάσα πικρή κι αλμυρή. Γίνεται ιδρώτας, γεύση από πρώτο αίμα. Όλα δανεικά. Μα πιότερο δανεική η ζωή που μας δόθηκε – χωρίς καμία ομολογία προορισμού.

Το βιβλίο μου έχει πολλή ζωή και πολύ θάνατο. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει τι θα πάρει μαζί του, αν και το νόμισμα είναι ένα. Χρόνια τώρα κουβαλάω μέσα μου και τα δύο. Γράφοντας αυτές τις σελίδες αποφάσισα επιτέλους να κάνω ειρήνη μαζί τους. Αποφάσισα ότι η ζωή είναι το όνειρο της μέρας μέσα στη νύχτα. Είναι μια χαμηλή πτήση στα υψίπεδα της καρδιάς που θέλει να δει τον κόσμο από ψηλά.

 

 

Κι αν όλα ήταν αλλιώς; Αν τα χρώματα μιας μπουκαμβίλιας σήκωναν στα χέρια μια σκέψη ευτυχίας που ακούμπησε πάνω στο περβάζι μας; Κι αν, τελικά, υπάρχει μόνο ένα καλοκαίρι που το ζούμε την κάθε στιγμή; Χρόνος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η ευκαιρία ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε σε αυτήν τη μυστηριακή συνάντηση που λέγεται ζωή. Σαν να είμαστε όλοι εκεί, στην εκτυφλωτικά όμορφη αλλά και δύσκολη στιγμή που μας χαρίστηκε.

 

Το ξέρω πως ξεχνάς.

Μα κάθε πρωί να θυμάσαι

πως είμαστε φτιαγμένοι από τη σκόνη των άστρων

και λάμπουμε μες στο σκοτάδι της λήθης

ζητώντας να επιστρέψουμε στην ευτυχία που μας γέννησε.

Το ξέρω, είναι δύσκολο.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top