H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
“Αυτό το «τίποτα», όπου κατοικώ”, εκδ. Βακχικόν
Τον μονόλογο “Αυτό το «τίποτα», όπου κατοικώ” τον τελείωσα μέσα σε λίγες μέρες, ο χαρακτήρας της Χλόης διψούσε να βγει στην επιφάνεια, ήταν μια φωνή μέσα στον κενό χώρο όταν έγραφα που ήθελε να αφήσει οπωσδήποτε το στίγμα της. Ίσως από τον φόβο της, μη τυχόν και χαθεί, έγινε μια περσόνα ορμητική, ίσως επειδή εκείνη ξέρει καλύτερα από μένα ότι κάπου εκεί έξω μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Μία ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης θα γίνουν αργότερα το σώμα της, το βλέμμα, η σιωπή της.
Διόρθωνα το κείμενο για μήνες ψάχνοντας τις υπόγειες συνδέσεις του μυαλού της. Πρόκειται για ένα εξομολογητικό κείμενο με δραματική ένταση. Όσο προχωρούσα, κάθε νέα ανάγνωση ξεκλείδωνε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Ανεπαίσθητα γίνονταν μεγάλες αλλαγές. Ακολούθησα τη Χλόη στην εσωτερική διαδρομή της ανελέητης φθοράς της μνήμης και έγραψα για αυτή, όπως με καθοδήγησε. Δεν ήθελε να κρύψω τίποτα, έπρεπε να ειπωθούν όλα όπως ακριβώς τα έζησε. Τη θαύμασα για το θάρρος της. Πιο πολύ, όμως, γιατί με έκανε να δω αν την πίστευα πράγματι ή όχι.
Μου έδειξε πώς είναι να ζει στο «τώρα» προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να μην ξεχάσει, πώς είναι να γεμίζει το κενό από τις αδυναμίες της, πώς είναι να μιλάει για το παρελθόν, τα νιάτα της, κολλημένη στα τραύματά της και πώς μπορεί με θάρρος να αδειάζει τις δεξαμενές των ανοιχτών πληγών. Όταν μπαίνει στους σκοτεινούς διάδρομους, στον λαβύρινθο όπου δεν υπάρχει διέξοδος, φοβάται, αλλά δημιουργεί με το μυαλό της ένα μύθο, αυτόν της μαχήτριας γυναίκας και έτσι παίρνει δύναμη για να συνεχίσει «να ανοίγει παράθυρα και πόρτες στους τοίχους που μας περιτριγυρίζουν, γιατί η ζωή δεν τελειώνει μέσα στη φυλακή μας», όπως είπε η Ντόρις Λέσινγκ.
Η Χλόη δεν έχει ανθρώπινα σύνορα, ούτε ηλικία, δεν χρειάζεται να υποταχθεί σε κάτι που μπορεί να την αποσυνδέσει από το δικό της σύμπαν. Της αποκαλύπτονται συνέχεια πράγματα, κάθε φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με κάτι καινούριο και λύνει τους γρίφους της γλώσσας γράφοντας και κολλώντας χαρτάκια στα αντικείμενα που την περιβάλλουν. Ξεκινήματα, συνέχεια κάνει νέα ξεκινήματα και την κινεί η δύναμη του ανεξήγητου.
Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το αυτονόητο, ότι ο χρόνος περνά αδυσώπητα γρήγορα για όλους. Η Χλόη νιώθει αυτάρκης με το λίγο, αυτό της είναι αρκετό και αυτό είναι το παν. Και κάθε μέρα αγωνίζεται να υπάρξει για όσο το δυνατόν περισσότερο. Ανάμεσα στις ρωγμές, στις απώλειες και τη φθορά του μυαλού και του σώματος.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ο Χρήστος Τζανάκος στο εργαστήρι του συγγραφέα
30/04/2024, 9:10 μμ -
H Λίνα Βαλετοπούλου στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:53 μμ -
✩ Ο Βασίλης Κωστάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
02/04/2024, 10:31 μμ -
O Μανώλης Σημαντήρας στο εργαστήρι του συγγραφέα
26/03/2024, 10:19 μμ -
Ο Δημήτρης Πέττας στο εργαστήρι του συγγραφέα
19/03/2024, 10:16 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Δύο ποιήματα: “Επιστροφή στα χαμένα οράματα” & “Ναυαγοί”
Του Χρήστου Κεραμίδη // * ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΟΡΑΜΑΤΑ Ας γίνουμε ταξιδευτές και όχι ταξιδιώτες στους δρόμους μιας τελευταίας επιστροφής. Ας ανεβάσουμε με πελώριο πείσμα τους φλόκους στα μπάρκα της ελπίδας, αναστρέφοντας την πορεία μας στους
Περισσότερα -
✔ Κώστας Στοφόρος: «“Πολύ αργά”» για να αλλάξουν τα πράγματα. “Πολύ αργά” γιατί δεν το επισκέφθηκε ποτέ ο παππούς μου όσο ζούσε. Γιατί ακόμη ούτε κι εγώ το έχω επισκεφθεί…»
Κείμενο και συνέντευξη: Χρύσα Φάντη // Ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Στοφόρος μιλά στη Χρύσα Φάντη για το σύνολο του έργο του, και την πρόσφατη έκδοση του βιβλίου του «Πολύ αργά για τ’ Αϊδίνι». Τον
Περισσότερα -
Η μυστική δύναμη των βιβλίων
Γράφει η Γιόλα Πετρίτση // Carlos Ruiz Zafon «Η Σκιά του Ανέμου», Μετάφραση: Κατερίνα Ρούφου, Εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 557 Ο συγγραφέας στο υπέροχο αυτό μυθιστόρημα αναφέρεται εμβόλιμα στα προβλήματα του εμφυλίου, ως επίσης στα κακώς κείμενα κατά τη
Περισσότερα -
Κάποια όνειρα του Λάνγκστον Χιουζ
Απόδοση-Σχόλια: Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Εξακολουθώ να ονειρεύομαι (I Continue To Dream) Παίρνω τα όνειρά μου και με αυτά φτιάχνω ένα χάλκινο βάζο και ένα στρογγυλό σιντριβάνι με ένα όμορφο άγαλμα στη μέση. Κι’ ένα
Περισσότερα -
Αυταπάτες και πραγματικότητα στο αινιγματικό ‘πορτρέτο’ του Νικολάι Γκόγκολ
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Νικολάι Γκόγκολ, “Το πορτρέτο”. Mετάφραση: Αναστασία Τρουλάκη. Εμπειρία Εκδοτική, 2017. Αθήνα Η τραγική ιστορία του καλλιτέχνη Τσαρτκόφ, του βασικού πρωταγωνιστή στο ‘Πορτρέτο’ του Νικολάι Γκόγκολ, ξεκίνησε στο παραδοσιακό μαγαζάκι με τους πίνακες στην
Περισσότερα -
✩ Βιβλία με 100 λέξεις
Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας // * Ρεμόν Κενό, «Ασκήσεις ύφους», αναθεωρημένη έκδοση. [99 παραλλαγές στο ίδιο θέμα]. Απόδοση – Επίμετρο Αχιλλέας Κυριακίδης. Ύψιλον, Αθήνα 2022. Αχιλλέας Κυριακίδης, «Το OuLiPo και η ευφορία της μετάφρασης». [Δημόσιος
Περισσότερα -
Στα σκοτεινά μονοπάτια της τρέλας
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Ανδρέας Νικολακόπουλος «Σάλτος», εκδόσεις Ίκαρος Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του διηγήματος που χάρισε τον τίτλο του στο βιβλίο ο «Σάλτος» (εκδόσεις Ίκαρος) του Ανδρέα Νικολακόπουλου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση
Περισσότερα
