Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / H δυνατή μνήμη του Λουκιανού Ζαμίτ
21/06/2022, 10:43 μμ

H δυνατή μνήμη του Λουκιανού Ζαμίτ

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Ο Λουκιανός Ζαμίτ στα «Χρονικά της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών»,  ΧΧΧΙΙ, Κέρκυρα 2021

 

Στο φυλλάδιο που εκδόθηκε στην Κέρκυρα το 2021, χρονιάς που ήταν δύσκολη για την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών εξαιτίας των συνθηκών της πανδημίας δεν επέτρεψαν τις ζωντανές συγκεντρώσεις για τις εκδηλώσεις που γίνονταν κάθε χρόνο στις αίθουσες του Μουσείου Σολωμού Κέρκυρας. Έτσι οι εκδηλώσεις έγιναν  διαδικτυακά. Μία από αυτές ήταν το Επιστημονικό Συνέδριο για τον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο.

Άλλη ήταν η εκδήλωση για το αρχαιότεροι μέλος της Εταιρείας και από το 1962 ανελλιπώς μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, τον ακάματο πεζογράφο Λουκιανό Ζαμίτ. Οργανώθηκε λοιπόν ανάγνωση από τον ίδιο  των αυτοβιογραφικών στοιχείων του (Δεκέμβριος 2021) που περιέχεται στο απολογιστικό φυλλάδιο. Στο ίδιο τεύχος υπάρχει και το ανέκδοτο διήγημα «Το τέλος ενός φίλου», όπου ο Λουκιανός Ζαμίτ αφηγείται τη φιλία του με έναν τραπεζικό υπάλληλο που πέθανε από τον κορονοιό.

Στο κείμενο «Αυτοσύσταση» ο συγγραφέας μιλάει για τη ζωή του στην Κέρκυρα και αλλού. Γεννήθηκε στην περιοχή του Καμπιέλου στις 29 Ιανουαρίου του 1931, πήγε στο Α’ Γυμνάσιο της πόλης και από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τον αθλητισμό, έγινε δρομέας και στους εφηβικούς αγώνες πρώτευσε στα 800 μέτρα. Κατατάχθηκε ως εθελοντής στην Αεροπορία, και στάλθηκε στον πόλεμο της Κορέας, λόγω ειδικότητας, αλλά  και των γνώσεών του στην αγγλική γλώσσα. Έπειτα από εξετάσεις προσελήφθη στην Εμπορική Τράπεζα και αργότερα παντρεύτηκε την Αγγελική Αρταβάνη. Απέκτησαν το γιο τους Νίκο-Σπύρο και τα δίδυμα εγγόνια τους Λουκιανό και Μαρία-Λίλη.

Από μικρός αγάπησε τη λογοτεχνία, διαβάζοντας τα βιβλία που είχε ο πατέρας του (Ουγκό, Δουμάς, Ζολά). Στο γυμνάσιο, στο μάθημα της Έκθεσης, έγραψε μια ωραία φανταστική ιστορία, οπότε ο καθηγητής του τον προέτρεψε να συνεχίσει το γράψιμο. Επιστρέφοντας από την Κορέα έγραψε το αντιπολεμικό διήγημα «Η τελευταία βάρδια» που το έστειλε κι δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα, χωρίς να σκεφτεί τις πιθανές συνέπειες.

Μετά την απόλυσή του από τον στρατό το 1953 μπήκε στους λογοτεχνικούς κύκλους της Κέρκυρας, όπου εκδίδονταν δύο σημαντικά περιοδικά, ο Πρόσπερος και το Πρώτο Σκαλί (σε αυτό δημοσίευσε μερικά διηγήματά του), ενώ την προηγούμενη δεκαετία εκδιδόταν τα Φιλολογικά Νέα του Κώστα Δαφνή. Το 1954 άρχισε η συνεργασία του με την καθημερινή εφημερίδα Εφημερίς των Ειδήσεων και το 1955 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, η νουβέλα Μιντόρι, μια ιστορία που την έζησε στην Ιαπωνία. Ανάμεσα στα βιβλία που κυκλοφόρησαν από τότε μέχρι σήμερα περιλαμβάνονται η μελέτη Οι Μαλτέζοι στην Κέρκυρα –η οικογένειά του έχει τις ρίζες της στη Μάλτα–, οι συλλογές διηγημάτων Άνθρωποι του χθες, Τα χελιδόνια ξανάρθαν και τα λογοτεχνήματα Οικοδεσπότες του Αχιλλείου και Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα.

 

Λουκιανός Ζαμίτ

 

Το αυτοβιογραφικό διήγημα ή αφήγημα Το τέλος ενός φίλου που υπάρχει στο φυλλάδιο των Χρονικών Κερκυραϊκών Σπουδών αφορά τον Γιώργο Αγγελόπουλο, συνομίληκο από την Αμαλιάδα. Ήταν συνάδελφοι στην τράπεζα και θαμώνες σε κλαμπ, λέσχες, κινηματογράφους και εστιατόρια, μαζί έβγαιναν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης για να καμαρώσουν τα κορίτσια και να κάνουν γνωριμίες. Ως ελκυστικός νέος, ο Γιώργος ήταν περιζήτητος, Όταν ναυάγησε ένα ειδύλλιό του, πήρε μετάθεση για τη Χαλκίδα όπου παντρεύτηκε. Ατυχώς, η πανδημία που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας, οδήγησε τον Γιώργο στον θάνατο, ο αφηγητής το έμαθε τηλεφωνικά από τη γυναίκα του φίλου του.

Μια σχετική παρατήρηση: χάρη στη δυνατή μνήμη του Λουκιανού Ζαμίτ, οι αναγνώστες μυούνται στους τρόπους ζωής της νεολαίας της Κέρκυρας τη δεκαετία του. Αν είναι νέοι μαθαίνουν, αν έχουν μεγαλύτερη ηλικία θυμούνται και βεβαίως νοσταλγούν.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top