Διήγημα Fractal: “Αντιμέτωποι”
Του Θεοχάρη Παπαδόπουλου // *
Ήμασταν αντιμέτωποι. Εγώ απέναντι σ’ εκείνον. Εκείνος απέναντι σ’ εμένα. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον. Οι γροθιές μας ήταν σφιγμένες, έτοιμες να χτυπήσουν σε καίρια σημεία. Παρατηρούσα το πρόσωπό του. Τα πιθηκοειδή χαρακτηριστικά του με έκαναν να αισθάνομαι αηδία για τον πρόγονο του ανθρώπου. Αυτό το πρόσωπο ήθελα να τσαλακώσω. Γιατί ήταν ίδιο με το δικό μου.
Εκείνος έφταιγε για όλα. Έφταιγε για όλες τις παραλήψεις μου. Έφταιγε για όλα όσα είχα κάνει λάθος. Για όσα μετάνιωσα και ήταν πια αργά για να τα διορθώσω.
Είμαι πενήντα ετών. Παντρεμένος με μια γυναίκα, που δεν αγαπάω. Η νεαρή καλλονή, που είχα γνωρίσει, έχει σταδιακά μεταμορφωθεί σε μια μέγαιρα, που γκρινιάζει συνεχώς. Η γλυκιά και λίγο αισθησιακή φωνούλα της έχει μεταβληθεί σε αγριοφωνάρα.
Ο γιος μου, σπουδάζει στο Λονδίνο εδώ και ένα χρόνο και δεν έχει έρθει στην Ελλάδα, ούτε μια φορά. Με θυμάται, όποτε του τελειώνουν τα λεφτά. Ένα ξερό τηλεφώνημα και αυτό είναι. Ούτε νέα, ούτε πότε σκοπεύει να έρθει, έστω για λίγες μέρες. Οργίζομαι με τη στάση του. Πότε-πότε νιώθω τύψεις για την ανατροφή, που του έχω δώσει.
Η δουλειά μου είναι μια αβάσταχτη ρουτίνα. Τότε, που βγήκα στην αγορά εργασίας είχα κάποιες επιλογές. Διάλεξα τη χειρότερη. Τώρα πια, είναι αργά για να αλλάξω την επιλογή μου. Η σύνταξη είναι ακόμα πολύ μακριά. Στα πενήντα μου, νιώθω ήδη γέρος και πολύ-πολύ κουρασμένος.
Αλλά, για όλα τα παραπάνω δεν έφταιγα εγώ. Έφταιγε εκείνος! Ήταν για όλα ένοχος και είχε έρθει η ώρα να πληρώσει.
Συνεχίσαμε να κοιταζόμαστε. Κανείς μας δεν τολμούσε να επιτεθεί πρώτος. Αναμετρούσαμε τις δυνάμεις μας. Σκεφτόμουν, που θα έπρεπε να χτυπήσω πρώτα. Σκεφτόμουν, που θα δοκίμαζε να χτυπήσει εκείνος. Έπρεπε να προλάβω το δικό του χτύπημα. Η αλήθεια, ήταν ότι τον φοβόμουν λίγο. Του έριξα ένα ερευνητικό βλέμμα. Ήθελα να μάθω, τι κρυβόταν πίσω από τα μάτια του. Ήμουν σίγουρος ότι με μισούσε θανάσιμα. Όμως, δεν διέκρινα μίσος. Το βλέμμα του ήταν, επίσης, ερευνητικό και έκρυβε έναν ανομολόγητο φόβο. Φοβόταν. Με φοβόταν, όπως τον φοβόμουν κι εγώ.
Εκείνη την ώρα, η σύζυγός μου, μπήκε στο δωμάτιο.
-Θανάση, τι κοιτάς, τόση ώρα, στον καθρέφτη; Θα αργήσουμε.
-Με συγχωρείς. Σκεφτόμουν κάτι και αφαιρέθηκα, είπα και την ακολούθησα απρόθυμα. Βγαίνοντας απ’ το δωμάτιο, του έριξα μια τελευταία ματιά. «Θα τα ξαναπούμε. Σύντομα», σκέφτηκα και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο σκέφτηκε κι εκείνος.
* Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πακιστανικά. Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.vakxikon.gr. Διαχειρίζεται τα blogs: www.poihtikostayrodromi.blogspot.gr, www.theoharispapadopoulos.blogspot.com
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ -
Ποίημα: “Έαρ, Έρως, Έλευσις”
23/04/2024, 7:40 μμ -
Διήγημα: “Η αφιέρωση”
23/04/2024, 7:39 μμ -
Διήγημα: “Η Βροχή σαν σταγόνα εποχής και το Πάσχα φως”
23/04/2024, 7:35 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Μια προσευχή ανάτασης προς το φως της αθωότητας»
Γράφει ο Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου // Νίκος Παπάνας: «Σας αρέσουν τα σονέτα;», Ιωλκός, 2023, σελ. 46 …Είμαι ο φύλακας Άγγελος, η Μούσα και η Μαντόνα! [Charles Baudelaire] Στην τρίτη του ποιητική περιήγηση, ο καθηγητής ιατρικής στο
Περισσότερα -
Ab Urbe Condita
Γράφει ο Ηρακλής Καραμπάτος // Henner von Ηesberg, «Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική», μτφρ. Πάρις Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη, University Studio Press, σελ. 352. Στις 19 Ιουλίου του 1943 η Ρώμη επισκιάζεται από τα αμερικανικά “Grumman wildcat”, τα μαχητικά που απειλούσαν να την
Περισσότερα -
Ποιητικά και θεατρικά σπαράγματα
Της Κατερίνας Κανάκη Αξούγκα // “Νight story” – Βέβαια δεν είσαι καλά! – Καλά είμαι, γιατί; – Γιατί θα έπρεπε να μην είσαι, άρα ούτως έχουν και δεν έχουν άλλως και αφού δεν έχουν άλλως, άρα έχουν
Περισσότερα -
“Ο πόλεμος της κουτσουλιάς” του Ευγένιου Τριβιζά
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // Όταν πηγαίνεις να παρακολουθήσεις ένα έργο του Ευγένιου Τριβιζά και ξέρεις ότι είναι εκεί ο ίδιος, όλα είναι αλλιώς, υπάρχει παντού στον αέρα η γαλήνια μαγική αύρα του και το χαμόγελό του φωτίζει
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η σχολική ποδιά”
Γράφει ο Αθανάσιος Πάσχος // * “Η σχολική ποδιά” Έχουν περάσει περίπου τέσσερις δεκαετίες από τότε που η μυρωδιά της καινούριας σχολικής ποδιάς έβαζε τέλος στις καλοκαιρινές διακοπές μου και σηματοδοτούσε την αρχή του
Περισσότερα -
Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία με ήρωα τον Μαιγκρέ
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // Georges Simenon «Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα», Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ, εκδόσεις Άγρα Το αστυνομικό μυθιστόρημα Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα είναι μία από τις εβδομήντα δύο ιστορίες με κεντρικό πρωταγωνιστή τον διάσημο επιθεωρητή που επινόησε
Περισσότερα -
Οκτώ ποιήματα της Ελένης Γκίκα
Της Ελένης Γκίκα // Οκτώ ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή «Η μισοτελειωμένη κίνηση» ή «εν ερημίαις επλανήθησαν» 1. Εντέλει, τόση σύνεση χαμένη Όσο εκκρεμούσε η μάχη των Θερμοπυλών ο Λεωνίδας πάση θυσία ακόμα
Περισσότερα
