Ελπίζοντας στην Ανάσταση
Γράφει η Σοφία Σκλείδα // *
Γιάννης Φιλιππάκης «Αθρυμμάτιστοι κόσμοι», εκδ. Δρόμων, 2018
Η ποιητική συλλογή “Αθρυμμάτιστοι κόσμοι” είναι η τρίτη στη σειρά ποιητική συλλογή, από τις Εκδόσεις “ΔΡΟΜΩΝ” και εκδόθηκε στην Αθήνα το 2018.
“Αθρυμμάτιστοι κόσμοι”, κόσμοι άθραυστοι, παράλληλοι, ενιαίοι, συμπαντικοί, διαχρονικοί, που σχετίζονται με ιδέες, στάσεις, αξίες, αρετές, πεποιθήσεις, με τον πανανθρώπινο συμμετρικό και κοσμικό παλμό που αποτελεί το κινούν αίτιο.
Όλο το έργο είναι μια παράκληση, προτροπή, επίκληση, στη ζωή, στη φύση, στην πατρίδα, στον έρωτα, στην αγάπη, στη θεϊκή παρουσία, υπόσταση, ευλογία.
«…Απόδημοι, σαν άλλοι Δωριείς μεταφέρετε τον όρκο των πόλεων στων εθνών το μέλαθρο και την αρχαία ψυχή μας να μην επιτρέψουμε να Ελγινιτεύουν οι κάπηλοι…».
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αλλεπάλληλα ρητορικά ερωτήματα που προσδίδουν δραματικότητα, διαλογικό χαρακτήρα, υφολογική ποικιλία, προβληματίζουν και κινητοποιούν τη σκέψη του αναγνώστη.
«…Πώς να χτίσω χαρούμενα αύριο. Απρίληδες πώς να φυτέψω στων βομβών τα ερείπια. Πώς αγάπης κολιέ να φορέσω στου μαχαιριού την κόψη και στο λαιμό της ασιτίας. Πώς του θανάτου τις πύλες να κλείσω με κληματαριές αστεριών και αναστάσιμους ήχους…»
Πλήθος οι θρησκευτικοί και αγιογραφικοί συμβολισμοί στο εν λόγω έργο, καθώς και οι θρησκειολογικές αναφορές, που μαρτυρούν την άρρηκτη σχέση συμβολισμού, εμπειρίας, ορθόδοξης πίστης, την αταλάντευτη προσήλωση του συγγραφέα μας στο ορθόδοξο ήθος.
«…Στο θλιμμένο εικόνισμα γονατισμένη η προσευχή, άργησε η επιστροφή…
…Ένα κομμάτι μας εκεί σκήνωσε, στης κορυφής το ξωκλήσι και στης Αγίας Κυριακής την απλότητα. Πόση αγάπη χωράς στο μικρό ιερό σου, ζωή…»
Οι στίχοι του θεόπνευστοι, μάς παραπέμπουν στο «Ἄξιον Ἐστί» του Οδυσσέα Ελύτη. «ΈΝΑ τό χελιδόνι/ κι ἡ Ἄνοιξη ἀκριβή Γιά νά γυρίσει ὁ ἥλιος/θέλει δουλειά πολλή».
Απευθύνει μια ανοιχτή πρόσκληση για ενότητα, συλλογικότητα, σύμπνοια, αλληλεγγύη, αλληλοπεριχώρηση για να δώσουμε το σημαντικότερο αγώνα της ζωής μας.
Ο ποιητής αναδεικνύει το ξεχωριστό εκείνο στοιχείο της ελληνικής ψυχής, που έχει οδηγήσει το λαό μας στην αντίσταση και επιβίωση, παρά τις πολλαπλές δυσκολίες που έχει συναντήσει στη μακραίωνη πορεία του.
Η ελευθερία δεν κερδίζεται με την προσπάθεια και τη θυσία του ενός, η ελευθερία είναι ένα ακριβό αγαθό, που απαιτεί αυταπάρνηση, κόπους, αγώνες και διάθεση αυτοθυσίας.
«…Άρχισε να χαράζει, άγγελος δικαιοσύνης χαρμόσυνα βάφει τον τρούλο για τη λειτουργία της επανάστασης…
…Άνθρωποι πουλιά βουτηχτές των καιρών ρίχνουν το παραγάδι του ήλιου και πού ξέρεις/ Ίσως, του σκότους τα τείχη καταρρεύσουν απ’ τη σοδειά του φωτός και της ελπίδας τις σάλπιγγες…
…Απ’ τον πόλεμο ξύπνα ειρήνη, απ’ τον λήθαργο ξύπνα αγάπη. Ανθίστε ηλιοστάσια!!! Στο άπλετο φως καίγονται οι θρήνοι…».
Σύμφωνα με τα προηγούμενα, η φωνή του ποιητή εκπροσωπεί τον κάθε Έλληνα πολίτη και αποκαλύπτει το βαθύ δέσιμο με τον τόπο του. Με όπλα την παράδοση, τις ακλόνητες και διαχρονικές αξίες, τη γνώση της ιστορίας τους και την πίστη τους στο Θεό, οι Έλληνες είναι ικανοί να ελπίζουν στην Ανάσταση.
Γιατί ο ποιητής μας, με βαθιά ενσυναίσθηση και διορατικό πνεύμα, αντιλαμβάνεται ότι η ελπίδα που πηγάζει από την Ανάσταση ανοίγει τις πύλες στην αιωνιότητα.
«…Έρχεται κατάφυτος σπόρων ελπίδας ο ουρανός. Με παλιά μετανιωμένα πορτραίτα να βαπτιστούν με των ονείρων τα θυμιατά και της αγάπης τα άμφια…».
Ο λόγος του βαθύτατα λυρικός, μεστοί από νόημα οι στίχοι του, παραπέμπουν σε βαθιά μηνύματα και ποικίλους προβληματισμούς.
Η γραφή του χαρακτηρίζεται από την αναδίπλωση του ποιητή σε έναν ιδιαίτερο, ξεχωριστό προσωπικό κόσμο, μέσω του οποίου επιχειρείται η διαφύλαξη των ανθρωπιστικών και οικουμενικών συναισθημάτων και αξιών. Συχνή είναι επίσης, στο έργο του η παρουσία της μνήμης, των αναμνήσεων, των ενθυμήσεων, των παρελθοντικών αναφορών, η ταύτιση ποίησης και ζωής.
Ποιητής των καιρών και ο ίδιος, έμεινε με λίγους ομότεχνούς του να δαμάζει του Ομήρου τις θάλασσες, να επωάζει αυγά άνοιξης και να τσουρουφλίζει της πέννας τα δάχτυλα στων καιρών τα καμένα αναζητώντας άκαυτες ακόμη αρετής ρίζες…
Παράλληλα, ο Γιάννης Φιλιππάκης, παρουσιάζεται ως ένας ευφάνταστος παραγωγός πολλαπλών και ευρηματικών σύνθετων λέξεων, όπως γλαροκάταρτα, αλμυρόκρινα, καρδιόσχημο, φλοισβοτραγουδά, δροσονυχτιά, φεγγαρόχρωμης, ελπιδόχορτα, αρτόδεντρα, κρινόστηθες, μπαρουτοκαλόγερος κ.ά.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο συγγραφέας μας, όχι μόνο γνωρίζει και χειρίζεται άριστα τη γλώσσα μας, αλλά και ενισχύει την εξέλιξή της, την ανανεώνει και κατ’ επέκταση, την καθιστά διαχρονική, επίκαιρη και άμεσα λειτουργική.
Τέλος, ανακαλύπτει την ειλικρινή αγάπη και τον αληθινό έρωτα στη σύνδεση της ψυχής με το Πνεύμα, στην ένωση της καρδιάς με τη θεϊκή επενέργεια και ευλογία.
Έτσι, βιώνει τον έρωτα μέσα του ως μία κατάσταση θαυμασμού και δέους προς την ανώτερη ουσία και φύση μας, άχρονο, επαναστατικό, ασυμβίβαστο.
«…Ουρανέ μου τη σκέπη σου άνοιξε, να φανεί νεογέννητος ήλιος αδελφωμένος του φεγγαριού, να λάμπει νυχθημερόν η αγάπη στα πρόσωπα…
…Η μόνη φλόγα που αναζωπύρωση χρήζει στις φυλλωσιές της ζωής είναι αυτή της ψυχής, να φωτίζει τους δρόμους μας…».
*Η Σοφία Σκλείδα είναι Φιλόλογος, Συγγραφέας, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής και Μεταδιδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής, Μέλος της Ε.Ε.Λ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Σε ένα προκλητικό, λευκό τοπίο
30/04/2024, 9:04 μμ -
Παρακείμενα: «Μια ζωή σε αναμονή, μια ψυχή που περιμένει έναν Αύγουστο»
30/04/2024, 9:02 μμ -
Δύο μοναχικοί λύκοι σε αναζήτηση της ανατολίτικης σοφίας
30/04/2024, 9:00 μμ -
-
259 αλληγορίες, από το λογοτεχνικό σύμπαν του Καζαντζάκη
30/04/2024, 8:57 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Άνθισαν οι μυγδαλιές κι η αγάπη»
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Αγγελική Κουνέλη [Άγγελος Ερατεινός] «Το σκοτάδι πίσω», Εκδόσεις Άλφα Πι Είναι κάποιες ανέλπιστες στιγμές που η ποίηση μας συναντά και το περίεργο χέρι βρίσκεται να ξεφυλλίζει μια μικρή ποιητική συλλογή. Το βλέμμα
Περισσότερα -
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (Μέρος Α΄-Β΄-Γ΄)
του Τάκη Κατσιμάρδου // Μέρος Α’: Από το Σικάγο ως τη Βιέννη και την Αθήνα Η γέννηση και τα πρώτα βήματα της κόκκινης Πρωτομαγιάς Ένας κι ένα τέταρτο αιώνα συμπληρώνονται από τον πρώτο παγκόσμιο γιορτασμό της
Περισσότερα -
Μουσική Χωρίς Σύνορα. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου έχει κάτι να πει γι’ αυτό.
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Χωρίς πλάκα, ο Γιάννης Παπαϊωάννου είναι ο πιο γνωστός Έλληνας μουσικός στην Καταλονία. Έφυγε από τη Θεσσαλονίκη για τη Βαρκελώνη πριν έντεκα χρόνια. Τότε αποσκευές του ήταν: ένα ούτι, ένας υπνόσακος, μερικά ασιδέρωτα
Περισσότερα -
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης στο Εργαστήρι του Ποιητή
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ . . . Η Ποίηση ήρθε στη ζωή μου αναπάντεχα, ανεπαίσθητα και απλά. Αν ξεχωρίσω την Ποίηση ως πραγματικότητα και παρατήρηση – βίωση του καθολικού πες καλύτερα – από τη μια, και ως διαδικασία, ως καταγραφή
Περισσότερα -
«Έζησα έναν μεγάλο έρωτα, που για μένα δεν έχει τελειώσει».
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Τζένη Μανάκη: “Με το χέρι στο στήθος” Εκδόσεις Ωκεανίδα «Έζησα έναν μεγάλο έρωτα, που για μένα δεν έχει τελειώσει». Ο Έριχ ακομπανιάρει με δυο νότες τη φράση μου. «Δεν θα τελειώσει ποτέ, μέχρι
Περισσότερα -
Μετεβλήθη εντός μου, ο ρυθμός του κόσμου
Γράφει η Νάντια Τράτα // «H χορτοφάγος» της Χαν Γκανγκ, Μετάφραση: Αμαλία Τζιώτη, Εκδόσεις Καστανιώτη Ένα όνειρο. Βίαιο, ματωμένο, σκληρό, απωθητικό. Μετά από αυτό, η ηρωίδα Γιόνγκ-Χιε αποφασίζει να σταματήσει να τρώει κρέας. Σταδιακά θα πάψει να τρέφεται.
Περισσότερα -
Νέες εκδόσεις | Ούλριχ Μπεκ: «Κοινωνία της διακινδύνευσης»
Κοινωνιολογία: Ούλριχ Μπεκ «Κοινωνία της διακινδύνευσης», Επιστημονική επιμέλεια: Νικήτας Πατινιώτης, εκδ. «πεδίο», σελ. 420 Μπορεί το επάγγελμα του μελλοντολόγου με τα νέα δεδομένα να φαίνεται πια παρελθόν, αλλά η κοινωνιολογία με την μεθοδολογία της και τις γνώσεις
Περισσότερα
