«Εξομολογητική, υπαρξιακή, αλλά και φιλοσοφική»
Γράφει η Τζούτζη Μαντζουράνη //
Νιόβη Ιωάννου «Αντί οφθαλμού», εκδ. Μανδραγόρας
Αυτό που καταθέτω σήμερα ενώπιον σας, είναι η βαθιά εκτίμηση και αγάπη στην φίλη και ομότεχνη Νιόβη Ιωάννου.
Το «Αντί Οφθαλμού» είναι η έκτη ποιητική συλλογή της Νιόβης. Πρόκειται για την ενδοσκόπηση μιας γυναίκας καθώς αναλογίζεται τις εμπειρίες της συνειδητοποιώντας το πέρασμα του χρόνου με διάθεση τελικής αποτίμησης.
Ποίηση, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι η οικονομία των λέξεων.
Οχι με την έννοια της τσιγγουνιάς, αλλά με την έννοια του αποστάγματος.
Ποίηση είναι το καθαρό, «κάλλιστον» του λόγου.
Και σαν ποίηση τέτοια, έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο αυτό της Νιόβης.
Διαβάζοντας τα ποιήματα είναι εμφανής η νοσταλγία της για την παιδική της ηλικία.
Εικόνες, χρώματα, ήχοι, συλλογισμοί, συναισθήματα, οικογένεια.
Η ενασχόλησή της και με το θεατρικό κείμενο φέρνει στην ποίηση της Νιόβης Ιωάννου εικόνες από το σανίδι οι οποίες αποδίδονται σχεδόν με την γλαφυρότητα ενός φωτογραφικού ενσταντανέ.
Είναι πράγματι εντυπωσιακή η αφηγηματική ικανότητα της Νιόβης η οποία με ένα ιδιότυπο τρόπο αποτυπώνει το ανθρώπινο δράμα και φιλοσοφεί γι’αυτό και εξ’ αιτίας αυτού.
Με ποιητική πυκνότητα, υπερβαίνει τον χρόνο της δράσης και ισορροπεί ανάμεσα σε αιχμηρές αλήθειες και μύθους που αλλάζουν εμφάνιση μέσα στις εποχές, αλλά πάντα παραμένουν οι ίδιες. Το πραγματικό με το φανταστικό αλληλοσυμπληρώνονται και αποστάζουν την ηθογραφία μιας κοινωνίας με τα χαρακτηριστικά, τις συνήθειες, ακόμα και τις προκαταλήψεις, που διαμορφώνει ο μικρός και περίκλειστος τόπος, ο οποίος είναι γεμάτος από θλίψη, στερήσεις, μοναξιά, καταχωνιασμένα συναισθήματα και υπέρμετρο φόβο.
Kοινωνικές συμβάσεις που γεννούν σχεδόν πάντα δράματα, ζωές που γερνούν παράκαιρα, λάθη που επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά κι ο φόβος για τον θάνατο, που κάποιες φορές γίνεται μοιραίος.
Όλα υπάρχουν μέσα σε αυτό το μικρό απόσταγμα αληθειών και σοφίας που είναι το ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ.
Η δημιουργία είναι το πιο κοντινό σημείο που μπορεί να φτάσει κανείς στο μυστήριο της ζωής. Στην κατανόηση του μυστηρίου που είναι ο καθένας από εμάς.
Γιατί προτού υπάρξουμε δεν υπάρχει τίποτα.
Και αυτό είναι η δημιουργία: κάτι που γεννιέται από το μηδέν.
Η ύπαρξη, η ζωή, από μόνη της, είναι εξαιρετικά πολύτιμη.
Και νομίζω ότι η ποίησή της Νιόβης αγγίζει αυτό ακριβώς το σημείο όπου η ζωή είναι γυμνή, απλή και πολύτιμη. Γι’ αυτό και αγγίζει πολλούς ανθρώπους. Γιατί όλοι είμαστε ίδιοι, και είμαστε όλοι γυμνοί μπροστά στην Ποίηση.
Η Νιόβη, είναι ικανή να γράψει ένα ποίημα που όταν το διαβάζει κάποιος δυνατά, δεν ακούγεται τίποτα άλλο, παρά μόνο η σιωπή.
Γιατί η ομορφιά της τελειότητας δεν είναι ορατή.
Όταν διαβάζουμε ένα ποίημα της τελειώνοντας την απαγγελία νιώθουμε τη δύναμη που έχει το ποίημα να δημιουργεί σιωπή.
«Γεννιέμαι θα πει ερημώνω» θα πει σε ένα ποίημα.
Η Σιωπή γίνεται λόγος και εικόνα. Και η Νιόβη κάνει τη σιωπή να χορεύει με τις λέξεις.
Πλάθει το δικό της προσωπικό σύμπαν μέσα στο οποίο σε βάζει προκαλώντας σε να το εξερευνήσεις.
Αντλεί από τις γήινες εμπειρίες της, χρησιμοποιεί υλικά της πραγματικότητας και σε καλεί να «μαγειρέψεις» και εσύ μαζί της, και με αυτά τα υλικά που σου δίνει, και να συνθέσεις τις δικές σου συνταγές.
Νιόβη Ιωάννου
Η Νιόβη Ιωάννου, γράφει ποίηση με ειλικρίνεια και απλότητα, για τα καθημερινά μας βιώματα, την προσδοκία και την απελπισία του ανεκπλήρωτου έρωτα αλλά και το άλγος της ψυχής που φέρνει, σχεδόν αναπόφευκτα, αυτός. Μέσα από τις συλλαβές του κάθε ποιήματος της, καταφέρνει και αναστατώνει την ψυχή μας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με χαρακτήρες, τοπία και καταστάσεις που γνωρίζουμε καλά. Τα έχουμε δει, τα έχουμε ζήσει, τα έχουμε νιώσει. Απαισιοδοξία, μελαγχολία, αίσθηση του ανικανοποίητου, του αδιέξοδου, απουσία ιδανικών, θρήνος για την απώλεια, θυμός αλλά πολλές φορές και οργή για την απώλεια και το ανεκπλήρωτο.
Η ποίησή της Νιόβης είναι εξομολογητική, υπαρξιακή, αλλά και φιλοσοφική. Το βίωμα περνά μέσα στη γραφή της, χωρίς όμως η ματιά της να μένει στα στενά περιθώρια του ιδιωτικού χώρου.
Βρίσκεται, χωρίς ασφαλώς να το έχει προγραμματίσει, αντιμέτωπη με το τρομακτικό κομμάτι της ζωής, η οποία αγνοεί τις ηθικές αξίες, τη διάκριση του καλού από το κακό, το δίκαιο, ακόμα και το έλεος.
Μέσα από τα ποιήματα της Νιόβης είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τη γνήσια και άμεση φωνή της, η οποία κατορθώνει να δώσει μια δική της προσωπική συγκίνηση στα θέματα της αγάπης και του θανάτου.
Η Νιόβη Ιωάννου είναι, στην ποίηση της, ευαίσθητη, σοβαρή και στοχαστική ενώ παράλληλα παραμένει ανυποχώρητη και αξιοπρεπής.
Με τον προσωπικό και πηγαίο της λυρισμό, το πάθος της και την ωμή ειλικρίνεια των συναισθημάτων της κατορθώνει να καταστήσει τον προσωπικό της ποιητικό λόγο πανανθρώπινο.
Η πένα της μιλά για αλήθειες που αφορούν τον καθένα από εμάς. Ο λόγος της είναι μεστός, ζωντανός, συγκινητικός.
Τέλος, θα χρησιμοποιήσω ένα στίχο της Μελλισάνθης για να ευχηθώ στην Νιόβη να είναι το καινούριο της βιβλίο καλοτάξιδο, και να έχει ούριους άνεμους στα πελάγη του νου, από την μια άκρη της γης στην άλλη.
“…ας ξανοίγουμε τις χάρτινες βαρκούλες μας μες στον αστραποβόλο ωκεανό… “
Μελλισάνθη.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Σε ένα προκλητικό, λευκό τοπίο
30/04/2024, 9:04 μμ -
Παρακείμενα: «Μια ζωή σε αναμονή, μια ψυχή που περιμένει έναν Αύγουστο»
30/04/2024, 9:02 μμ -
Δύο μοναχικοί λύκοι σε αναζήτηση της ανατολίτικης σοφίας
30/04/2024, 9:00 μμ -
-
259 αλληγορίες, από το λογοτεχνικό σύμπαν του Καζαντζάκη
30/04/2024, 8:57 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔ Μαίρη Καλανδαρίδου: “Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει”
Συνέντευξη στον Γιάννη Παπαδόπουλο // Ενδοοικογενειακή βία και ένοχα, κρυμμένα μυστικά, που θέλουν να αποκαλυφθούν. Ανάμεσα σε εφημερίες, συμφωνίες και πάσης φύσεως συνδιαλλαγές, οι ήρωες των ιστοριών προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους – ή να τον χάσουν,
Περισσότερα -
Σκέψεις: Αναγωγή στο «εγώ»!
Της Άννας Δεληγιάννη – Τσιουλπά // * Χτες βράδυ, χτύπησε την πόρτα του η ανθρωπιά αλλά δεν ήταν στο σπίτι, βγήκε νωρίς να τη συναντήσει στους βουερούς δρόμους της πόλης. Πρόλαβε δυο ώρες που περπατούσε να
Περισσότερα -
Περί έρωτος
Γράφει η Γιούλη Τσακάλου // Μάνος Κοντολέων «Ερωτική Αγωγή», εκδ. Πατάκης Ο Μάνος Κοντολέων μπορεί να θεωρηθεί ως ο πλέον σημαντικός σύγχρονος έλληνας συγγραφέας της λογοτεχνίας για παιδιά και εφήβους, ενώ είναι και ο πρώτος συγγραφέας που έγραψε
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μάτια account director”
Γράφει η Άννα Μπαλτατζή // * Μάτια account director Στέκεται μπροστά στο γραφείο μου κρατώντας τα χαρτιά της, σκύβει και βάζει το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου. Με καρφώνει με γαλάζια μάτια.
Περισσότερα -
☆ Η χαμένη τιμή τής ελληνικής οικογένειας. “Η Χαμένη Κόρη” / The Lost Daughter.
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // Η Χαμένη Κόρη / The Lost Daughter. Τα όρια μεταξύ αγένειας και αδυναμίας να ταυτιστείς με τα προβλήματα των άλλων. Η απόλυτη δυσφήμηση τής πατριαρχικής ελληνικής οικογένειας: άντρες φαλλοκράτες και ζηλιάρηδες,
Περισσότερα -
Ιδιαιτερότητες του Βυζαντίου
Του Νίκου Τσούλια // Το Βυζάντιο υπήρξε μια μεγάλη αυτοκρατορία που επηρέασε σημαντικά με την όλη ιστορική της διαδρομή την πορεία του Δυτικού αλλά και του Ανατολικού κόσμου. Για εμάς τους Έλληνες αποτελεί μια ξεχωριστή έκφραση του πολιτισμού
Περισσότερα -
Το βιβλίο και ο συγγραφέας του: Υπαγορεύοντας τη σκοτεινή φύση των ανθρώπων
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ντονάτο Καρρίζι «Ο υποβολέας», Μετάφραση: Μαρία Οικονομίδου, εκδ. Πατάκη «Αν κάποιος είχε σκοτώσει τον Αδόλφο Χίτλερ ή τον Τσαρλς Μάνσον όταν ακόμη ήταν μωρά παιδιά, θα ήταν μια καλή ή μια κακή πράξη;
Περισσότερα
