Ποίηση με κοινωνικές ευαισθησίες
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //
Κωνσταντίνα Σκουφή «Χώμα στον αέρα», εκδ. Βακχικόν
Πριν από λίγο καιρό, διαβάσαμε την ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σκουφή «Χώμα στον αέρα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν».
Το πρώτο που παρατηρούμε είναι ότι τα ποιήματα της συγκεκριμένης συλλογής είναι γραμμένα είτε σε ελεύθερο, είτε σε παραδοσιακό στίχο με χαλαρή ρίμα, ενώ η ποιήτρια φτιάχνει δικές της σύνθετες λέξεις, που βγαίνουν από ένωση απλών λέξεων χωρίς να μπερδέψουν τον αναγνώστη. Όλα τα ποιήματα, είτε είναι σε ελεύθερο στίχο, είτε σε παραδοσιακό έχουν έναν εσωτερικό ρυθμό, που βγάζει μια μουσικότητα και τα κάνει να διαβάζονται αβίαστα.
Η Κωνσταντίνα Σκουφή γράφει για το παιδί, που έχουμε μέσα μας και που θέλουμε να το ακολουθούμε πάντα: «παρά την ηλικία και την κούραση, / θα ‘παιρνα από πίσω / ένα σμάρι παιδιά.»
Είναι συνηθισμένο, όταν διαβάζουμε την ποιητική συλλογή μιας ποιήτριας, που είναι μητέρα να συναντάμε ποιήματα για την μητρότητα με συνηθισμένους στίχους κλισέ, όμως, στην ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σκουφή, η μητρότητα παρουσιάζεται με τον δικό της πρωτότυπο τρόπο. Έτσι, ο μικρός Ηλίας γίνεται: «το μόνο πλάσμα που η ευτυχία του / τόσο θ’ αναλαφραίνει / κάθε ενήλικη / κατά καιρούς βαριοσερνόμενη / κορμοστασιά.»
Παρά την πρωτοτυπία της, η Κωνσταντίνα Σκουφή δεν ξεχνάει και τους παλαιότερους ποιητές και συγγραφείς, που την έχουν εμπνεύσει. Η διακειμενικότητα φαίνεται στην ποίησή της, όταν αναφέρεται στον Παπαδιαμάντη στο γνωστό σύντομο διήγημά του «Το μοιρολόι της φώκιας», όπου σύμφωνα με την ποιήτρια, η φώκια: «Συγγένισσά του μακρινή, / τον αφανισμό της ανθρωπιάς / να κλάψουμε στο μοιρολόι τους / ζώο και άνθρωπος / μαζί.»
Κωνσταντίνα Σκουφή
Ένα άλλο στοιχείο, στην ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σκουφή, είναι η προσωποποίηση των αντικειμένων. Έτσι, θα γράψει για τους υπαλλήλους: «τ’ άσπρα πουκάμισα τις μαύρες τους γραβάτες φόρεσαν / και πάνε στη δουλειά».
Η αποξένωση των ανθρώπων μεταξύ τους είναι κάτι, που απασχολεί την ποιήτρια. Οι άνθρωποι έχουν εξελιχθεί και από τα σκιάχτρα, που έβαζαν στα χωράφια, τώρα βάζουν στα μπαλκόνια τους κουτιά, που αναβοσβήνουν: «Μόνον που πια / -μπορεί και να ‘ναι σύμπτωση- / ούτε άνθρωποι μας πλησιάζουνε / ούτε πουλιά.»
Μια ποιήτρια με ευαισθησίες, όπως, είναι η Κωνσταντίνα Σκουφή δεν θα μπορούσε να μην αναφέρεται και σε κοινωνικά θέματα. Το όμορφο τοπίο της θάλασσας με τις βάρκες, που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο νερό, θα σκιαστεί από μερικά μεγάλα πίξελ, που χαλάνε την φωτογραφία: «και που τελικά / προσφύγων ήτανε κεφάλια / που επέπλεαν / νεκρά ή ζωντανά.»
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σκουφή «Χώμα στον αέρα» είναι ένα ώριμο έργο μιας ποιήτριας, που ήδη έχει ένα αρκετά μεγάλο έργο αφού αυτό είναι το τέταρτο πόνημά της. Περιμένουμε να δούμε και τα επόμενα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΑΝΡΙ ΜΙΣΩ: Η βαθιά πληγή του κόσμου
Γράφει και μεταφράζει ο Γιάννης Θηβαίος // Ο Ανρί Μισώ κατάγεται από το Ναμύρ του Βελγίου. Γεννήθηκε το 1899 και πέθανε στο Παρίσι το 1984. Για την εποχή του η ποίηση του Ανρί Μισώ ήταν μια ποίηση νεωτερική.
Περισσότερα -
8 Ποιήματα
της Νατάσας Παπανικολάου // * Κακιά κόρη Περπατάω ανάποδα με τα χέρια στο πάτωμα Είναι αυτό που με κάνει κακιά κόρη; Είμαι ο άνδρας που δεν ήθελα ποτέ να γίνω Κλείνω τα μάτια για να σκεφτώ Είναι αυτό
Περισσότερα -
20 Aυγούστου – Σαλβατόρε Κουαζίμοντο
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Σαλβατόρε Κουαζίμοντο, γεννημένος σαν σήμερα το 1901, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ιταλούς ποιητές του 20ού αιώνα. Το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο #Νόμπελ λογοτεχνίας ενώ κέρδισε και τα βραβεία Premio San Babila (1950), Premio Etna-Taormina (1953), Premio
Περισσότερα -
Διήγημα: “Σκυλίσια ζωή”. Ο φιλόζωος ζωγράφος κύριος Φαίδων Φιλίππου
Της Ελένης Χωρεάνθη // “Σκυλίσια ζωή”. Ο φιλόζωος ζωγράφος κύριος Φαίδων Φιλίππου Το πήρε απόφαση πως πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της. Κάθε αδέσποτο φρόντιζε τον εαυτό του, έψαχνε να βρει τροφή και
Περισσότερα -
Η «δύσκολη» λογοτεχνία και τα δύο στοιχήματα της γραφής
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: «Έξοδα νοσηλείας», εκδόσεις Ενύπνιο Τα Έξοδα νοσηλείας είναι η πιο προσωπική ως τώρα γραφή του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη. Όχι επειδή είναι αυτοβιογραφική στα στοιχεία της – καθόλου απαραίτητη δεν πρέπει να θεωρείται
Περισσότερα -
«Τα στοιχειώδη» προς τέρψιν οφθαλμών και ψυχής. Ο Χρήστος Μποκόρος εκθέτει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Aπό την Κατερίνα Πουλοπούλου // ΜΟΤΟ: «Ένιωθα την ανάγκη ν’ απελευθερωθούμε απ’ την τυραννία του εφήμερου που συντηρεί την αφθονία της μετριότητας και του περιττού». Τα έργα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη ξεχειλίζουν Ελλάδα. Στέκεσαι απέναντί τους και θαρρείς
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πρωινή εργασία”
Της Γιώτας Αναγνώστου // Εκείνο το πρωί η Μαίρη ξύπνησε ανήσυχη. Όνειρο που το ξέχασε; Ή μήπως ο χτεσινός καβγάς με τον Τάσο που τον θυμόταν καθαρά; Δεν έμεινε. Πώς να μείνει μετά από τέτοιον καβγά;
Περισσότερα
