Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ποιητικές υπερβάσεις
19/03/2019, 11:55 μμ

Ποιητικές υπερβάσεις

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Νίκος Α. Πουλινάκης «Τράπεζα φιλάσθενης νοσταλγίας», εκδ. ΑΩ, σελ. 40

 

H Νοσταλγία είναι μια λέξη με μεγάλο συναισθηματικό φορτίο. Οπότε σε συνδυασμό με το επίθετο «φιλάσθενη» δημιουργεί ιδιαίτερη αίσθηση. Ο Νίκος Α. Πουλινάκης καταθέτει  στην ποιητική του τράπεζα αστραφτερές συγκινήσεις, ασάλευτα δάκρυα, εικόνες από φεγγάρια, θαλασσί όνειρα και διάφορα άλλα πράγματα που κεντρίζουν παντοιοτρόπως τον αναγνώστη της ποίησης. «Αφού αποκαλύφθηκε ότι δεν πλήρωνε τις μηνιαίες δόσεις/του δανείου των ονείρων του,/του κατέσχεσαν υπό άκρα μυστικότητα/την έπαρση των βλεμμάτων του.» (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, σελ.30)

Τράπεζα φιλάσθενης νοσταλγίας λοιπόν από τις ΑΩ Εκδόσεις. Τι σημαίνει η ίδρυση μιας τέτοιου είδους τράπεζας. Η φαντασία που είναι πασπαλισμένη με συναίσθημα κινεί εδώ τα νήματα και εκκινεί την πρωτοτυπία στη δημιουργική διάθεση του ποιητή. «Οι αφηγήσεις και οι περιπλανήσεις των ουράνιων τόξων» ενδιαφέρουν τον δημιουργό και ζητά να του επιστραφούν εντόκως στο ομότιτλο ποίημα στην αρχή του βιβλίου.

Κυρίως μικρά, ολιγόστιχα ποιήματα, γραμμένα με περίσκεψη και σοβαρότητα. Νoσταλγικός στο ποίημα «Φωνή στη σιγαλιά της νύχτας». Καυστικός στο ποίημα «Τιμή ευκαιρίας». Ειρωνικός στον «Ολοφυρμό». Πικραμένος στο «Αφιέρωμα». Φωνή που εναλλάσσεται, βλέμμα που παρατηρεί, καρδιά που αισθάνεται. Στη σελίδα 14 διαβάζω:

NYXTA ΔΙΧΩΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ

 

Τούτη η νύχτα, φτιαγμένη δίχως συντηρητικά

από ένα ολόγιομο φεγγάρι,

κόβει βόλτες στο δωμάτιό μου.

Αδειάζει ένα μπουκάλι κρασί. Γίνεται σταφίδα.

Κι ύστερα έρχεται τρεκλίζοντας και μου τραβάει

τ’ αυτιά.

Δε λέει να βάλει μυαλό.

Κι όμως, τούτη η νύχτα που κάνει δύσκολη τη ζωή μου

μ’ αρέσει γιατί μοσχοβολάει έρωτα!

 

Η πάλη του ανθρώπου με τον καιρό είναι σκληρή πολλές φορές. Το θέμα είναι ο άνθρωπος είναι ο μεγάλος ηττημένος. Μα πάντα πρέπει να δίνει αυτή τη μάχη. Ίσως αυτό αποτελεί και τον λόγο της ύπαρξής του.

 

(σελ:16)

 

ΚΑΙΡΟΙ

 

Σαν τους κουρσάρους αρμενίζουν

στην καρδιά μας οι καιροί.

Χειμώνες-καλοκαίρια τα λάφυρά τους.

 

Νίκος Α. Πουλινάκης

 

*

 

Απλά συχνά  ο άνθρωπος κάνει υπερβάσεις ίσως κι ερήμην του, με το φως που η ελπίδα του χαρίζει ή επειδή δείχνεται μεγάλος μέσα στην υποτιθέμενη μικρότητά του. H δίψα για ελπίδα, η αγωνιστική διεκδίκηση και η ειλικρίνεια, νικά κάθε δισταγμό και κάνουν το θαύμα, μικρό ή μεγάλο, πάντως θαύμα.

 

 

(σελ.18)

 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 

Εμείς οι μαντρωμένοι σ’ ένα σπιρτόκουτο,

οι δήθεν μικροί,

το σούρουπο μ’ έναν λυγμό θα πυροδοτήσουμε

στην άκρη της ίσκας το ανείπωτο.

 

Το βιβλίο κλείνει με  τρία παιχνιδιάρικα πετυχημένα χαϊκού με αφόρμηση από τη φύση και τ’ όνειρο. Ο Πουλινάκης δεν φοβάται τις λέξεις και την χρήση τους (αυτό το αποδεικνύει και στην τελευταία του συλλογή με τίτλο «Η εθελούσια ερυθρότητα των λέξεων).

Χρησιμοποιεί συχνά δύσκολες, μεγάλες λέξεις που τις εναποθέτει σε μη συμβατικούς στίχους. Δεν γράφει παραδοσιακά, σαφώς. Δεν διστάζει να κολυμπήσει ανενόχλητος μέσα την ελληνική γλώσσα, επιλέγοντας ουκ ολίγες φορές και λέξεις που ίσως κάποιοι συντηρητικοί της γραφής θα χαρακτήριζαν και «αντιποιητικές», π.χ «τσιμπολογήσουν», «κωδωνοκρουσίες», «μπουσουλώντας» κ.α. Βέβαια ξέρουμε ότι όλη η ουσία βρίσκεται στον τρόπο συνδυασμού των λέξεων μέσα στο ποίημα. Και την αίσθηση που αυτός αφήνει εν τέλει. Δεν τον ενδιαφέρει (καλώς) η ωραιολογία, αλλά μάλλον νοιάζεται να μεταδώσει το νόημα, να είναι λειτουργικοί οι στίχοι του. Θα κλείσω τούτο το σημείωμα, δίνοντας μια γεύση από ερωτικό Νίκο Πουλινάκη, γι’ αυτό παραπέμπω στη σελίδα 19:

 

EYΘΡΑΥΣΤΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 

Σαν τρομοκράτης που διαφεύγει τη σύλληψη ειβάλλει

στα σωθικά της, για να εμπλακεί σε μια δίχως προη-

γούμενο μετωπική σύγκρουση.

 

Σαν το πλέον απειλούμενο είδος του έρωτα τον φιλο-

ξενεί στους κοραλλιογενείς υφάλους του κορμιού της.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top