Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Ο Ανδρέας Κάραγιαν στο Εργαστήρι του συγγραφέα
21/06/2023, 2:24 πμ

Ο Ανδρέας Κάραγιαν στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

 

Η οδός Όυζουνιάν όπου μεγάλωσα, ένας δρόμος πιο κάτω από το τεισσιό, το τείχος που εκτίσαν οι Ενετοί γύρω από την παλιά πόλη της Λευκωσίας, ήταν ένα πολυπολιτισμικό κέντρο, μια μικρογραφία της κοινωνίας της εποχής, εκεί ζούσαν Αρμένιοι, ρωμιοί , Λατίνοι καθολικοί ,διάφοροι πλούσιοι αριστοκράτες, ήταν και η κυρία Πάμπουλου που έβγαινε στο μπαλκόνι με το τσιγάρο της κι έλεγε για τους νεόπλουτους «λε κολ ξεβρακ αν βαγιαν λε βρακ χεστικ». Και πέθανε λίαν αριστοκρατικά, μια μέρα όπως στολιζόταν να βγει έξω έμεινε ακίνητη.

Κάθε σπίτι είχε και μια ιστορία…δίπλα μας ήταν το σπίτι του Αρμεναίου του Τζώρτζ Ιντζιρτζιαν ο οποίος έφερε την πρώτη τηλεόραση… και θυμάμαι που πήγαινα και έβλεπα όπερες. Κάθε βδομάδα είχε όπερα στην τηλεόραση. Τώρα γιατί εγώ από μικρός, χωρίς να ξέρω… ήταν η μανία μου η όπερα … Ίσως γιατί ολόκληρη μου η ζωή ήταν μια όπερα…

Ήμουν επαναστάτης, πάντα! Με το που πήγαινε να ανοίξει η μάνα μου το στόμα της να μου πει κάτι η απάντηση ήταν: «Όχι!». Πάντα αντιδρούσα. Ίσως είναι και η προσωπική μου τοποθέτηση. Λάτρευα τα βιβλία… Παίζαμε μέσα στους δρόμους… Φλερτάραμε τα κορίτσια. Ήμουν τρελά ερωτευμένος με τη Σύλβια η οποία ερχόταν κάθε Κυριακή στην εκκλησία των Λατίνων και καθόταν στα μπροστινά στασίδια και εγώ πήγαινα ακριβώς και καθόμουν πίσω της, για να μυρίζω τη μυρωδιά των μαλλιών της, το πιο υπέροχα άρωμα στον κόσμο και όταν πήγαινε να μεταλάβει, να πάρει την όστια, και επέστρεφε στη θέση της τότε πήγαινα εγώ και συναντιόντουσαν τα βλέμματα μας και ήταν όπως ο Δάντε με τη Βεατρίκη. Με πλήρη ψυχή εξαγνισμένη από τις αμαρτίες του κόσμου. Μια μέρα εξαφανίστηκε η Σύλβια. Έφυγε με τον πατέρα της που ήταν διπλωμάτης. Σε μια άλλη χώρα.

Υπήρχε όμως και μια διαφορετική πλευρά στον εαυτό μου. Μετά από την παιδική εύθυμη ηλικία όταν άρχισε η σεξουαλικότητα να ξυπνά, και να μην μπορώ να καταλάβω το τι συμβαίνει, τι είναι αυτά τα πράγματα που έρχονται μέσα στον μυαλό μου οι εικόνες τα όνειρα, οι καταστάσεις… Η πρώτη αντίδραση ήταν να κλειστώ στον εαυτό μου και θυμάμαι να ανατρέχω στην εγκυκλοπαίδεια του Ήλιου και να ψάχνω τα λήμματα. Στην αρχή δεν μπορούσα να το αποδεχτώ ήταν αδύνατο να το αποδεχτώ. Διότι ήταν κάτι σαν μίασμα εκείνη την εποχή. Και είχα ένα καταπληκτικό όνειρο. Ένα βράδυ που αναρωτιόμουν τι μου συμβαίνει ήμουν ξαπλωμένος και ήταν στο ένα μου πόδι καθισμένος ο Ερμής ένα όμορφο αγόρι και στο άλλο μου πόδι η Αφροδίτη, μια υπέροχη γυναίκα και αυτά τα δύο όντα άρχισαν να ενώνονται σε ένα ερμαφρόδιτο ον από το πέος του οποίου ξεχύθηκε ένας ασημένιος αφρός που με τύλιξε και ξύπνησα.

Δεν έζησα αυτό που λένε οι διάσημοι συγγραφείς να πίνουν το αψέντι να καπνίζουν αρειμανίως να οδεύουν με πόρνες… Εγώ ζούσα τον έρωτα α λα Τόμας Μαν, α λα «Γέφυρα των Στεναγμών». Έχουμε βέβαια και σκοτεινές πλευρές τις οποίες, καλύπτουμε με επίπλαστους καθρέφτες. Είμαστε όπως στο ίντερνετ, πολλές εικόνες και η κάθε εικόνα είναι διάφανη, η μια πάνω από την άλλη και την κάθε εικόνα την ανακαλύπτουμε μέσα από τις εμπειρίες μας. Κάποια στιγμή λοιπόν αισθάνθηκα την ανάγκη να καταγράψω αυτές τις εμπειρίες μου, πάντα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο τουλάχιστον 1000 σελίδες όπως το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι που διάβαζα έφηβος, έτσι ξεπήδησε η Μυθιστορηματική αυτοβιογραφία μου ή αυτοβιογραφική μυθιστορία την οποία άρχισα να γράφω το 2003. Με την φετινή έκδοση «Το ΠΕΜΠΤΟ Βιβλίο» από την ΕΣΤΙΑ η Πενταλογια μου συμπληρώθηκε . Η αφήγηση απλώνεται σε πέντε βιβλία (τα δυο έχουν βραβευτεί με Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος).

 

 

Το κάθε βιβλίο είναι και αυτόνομο. Τα βιβλία μου σχηματίζουν ένα μεγάλο ψηφιδωτό και με κάθε βιβλίο προστίθενται καινούργιες ψηφίδες. Οι πρωταγωνιστές εξελίσσονται και φανερώνουν μίαν άλλη όψη των πραγμάτων. Εξιστορούνται σημαντικά γεγονότα του τελευταίου ημίσεος του 20 αιώνα, της Κύπρου του ’40 και ’50, της Αθήνας του ’60, των Παιδιών των Λουλουδιών στο Λονδίνο των 70s, της πτώσης του Τείχους στο Βερολίνο, της Αλεξάνδρειας πριν και μετά την επανάσταση, και της Κύπρου μέχρι σήμερα. Ένα μεγάλο καλειδοσκόπιο όπου παρελαύνουν χαρακτήρες, ιστορίες, έρωτες, τέχνη. Η ανθρώπινη κωμωδία. Και όλα αυτά μέσα από την πορεία αναζήτησης καλλιτεχνικής και ερωτικής ταυτότητας ενός νέου ανθρώπου ούτε ομοφυλόφιλου, ούτε ετεροφυλόφιλου. Ο ήρωας του βιβλίου μου είναι πέρα από τον μύθο του σεξουαλικού προσανατολισμού γιατί μπορεί να δει το ερωτικό, το σεξουαλικό μέσα σε ένα πλούσιο κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο. Η κάθε πόλις δημιουργεί τον κάθε νέο έρωτα. Και ο κάθε νέος έρωτας είναι ένα βήμα του αφηγητή και συγγραφέα προς τη δική του τελειοποίηση. Τον φέρνει πιο κοντά στην αυτογνωσία.

Η Τέχνη μου είναι καθαρά ερωτική. Όλη μου η ζωή είναι ερωτική. Με την ευρύτερη έννοια του ερωτισμού… Είχα την τύχη να ζήσω όλες τις εκφάνσεις του έρωτα τις οποίες καταγραφώ στα βιβλία μου. Για μένα η ζωή είναι μια grand όπερα. Το ωραίο είναι ότι όσο μεγαλώνεις το καταλαβαίνεις αυτό το θέατρο, το απολαμβάνεις σαν παράσταση, αλλά είσαι και παρατηρητής, δεν είσαι πλέον ο ηθοποιός του δράματος. Τη σκηνοθέτησα τη ζωή μου. Χωρίς όμως να είμαι ψεύτης. Η μαγεία ερχόταν από μόνη της. Και η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, δεν προσδιόριζα εγώ τα πράγματα, εγώ τα έκανα πιο πλούσια τους έδινα μια άλλη διάσταση. Έφτιαχνα τη δική μου «Μυθολογία» και δίχως αυτή την «Μυθολογία» δεν θα μπορούσα να φτιάξω την Τέχνη μου και τη συγγραφή μου.

Η αλήθεια είναι ευάλωτη. Αν δεν είσαι ευάλωτος δεν λες αλήθειες. Η αλήθεια είναι το να είσαι εσύ ο στόχος αυτού που γράφεις, δηλαδή να ρίχνω τα βέλη μου εντός μου. Και να βγαίνουν προς τα έξω ειδάλλως δεν είσαι τίποτε. Τι ανακάλυψα; Ότι για όλα τα πράγματα γελώ και γελώ και γελώ και γελώ…

 

 

Είμαι λάτρης της κλασσικής αστικής λογοτεχνίας. Ο Προυστ! Επηρεάστηκα πολύ από αυτόν. Ο Τόμας Μαν, ο Λώρενς Ντάρελ, φυσικά η Τζέην Ώστεν, η λατρεία μου! Δεν με αγγίζει η σύγχρονη λογοτεχνία που θέλει τον καλλιτέχνη να ζει μια σκοτεινή ζωή, δεν υπήρξα ποτέ έκφυλος δεν έπινα, δεν κάπνιζα, δεν έτρωγα κρέας… Ναι μεν ζούσα τα πάθη μου αλλά είμαι και Αιγόκερως, ένα πολύ στιβαρό ζώδιο που αναγεννιέται από τις στάχτες του.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top