Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Το παραμύθι τους ανήκει”
14/09/2022, 7:45 πμ

Διήγημα: “Το παραμύθι τους ανήκει”

Της Ευαγγελίας Μουτούση // *

 

 

 

 

Το παραμύθι τους ανήκει

 

Αρκετά συχνά φέρνει στη σκέψη της εκείνο το καλοκαίρι. Λόγω δυσκολιών δεν κατάφεραν να πάνε διακοπές στο νησί με τον άντρα και τα παιδιά της. Πέρασαν τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού στο διαμέρισμα. Το μπαλκόνι τους μετατράπηκε κυριολεκτικά σε παραλία. Αγόρασαν μία οβάλ πλαστική πισίνα, μάσκες, αναπνευστήρες και κουβαδάκια. Τα μικρά βουτούσαν όλο χαρά και το διασκέδαζαν. Τα απογεύματα συνήθιζαν να ζωγραφίζουν στο μεγάλο τραπέζι και έτρωγαν από το σπιτικό παγωτό που τους έφτιαχνε. Κάποια βράδια ο άντρας της έλειπε. Έκανε και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Εκείνα τα βράδια καθόταν με τα παιδιά στη μεταλλική κούνια και κοιτούσαν τον έναστρο ουρανό με τα φώτα σβηστά. Μύριζε ο τόπος γιασεμί.

Κατά ένα παράξενο τρόπο αυτή η όμορφη μυρωδιά είχε επίδραση τόσο στην ίδια όσο και στα παιδιά, καθώς τους έδινε το έναυσμα να φτιάξουν όλοι μαζί ιστορίες διασκεδαστικές και αλλόκοτες. Ταξίδευαν σε άγνωστους πλανήτες παρέα με άγρια ζώα, εξωτικά πουλιά, μικρά στρατιωτάκια και καλοντυμένες αλλά ξυπόλητες Μπάρμπι. Αν δεν τους άρεσε ένας πλανήτης τότε μεταφέρονταν σε έναν άλλο με τη βοήθεια μίας πράσινης εναέριας σκάλας. Το πιο διασκεδαστικό μέρος ήταν ο φωτισμένος λαβύρινθος. Μπορούσαν και οι τρεις τους να βγουν εύκολα από εκεί και στην έξοδο έβρισκαν αυτό που ο καθένας τους έψαχνε. Για εκείνη το τέλος του λαβύρινθου είχε το ατελείωτο μπλε της θάλασσας και τα χαμένα της όνειρα. Τα παιδιά της πάλι έβρισκαν εκεί ασημένια γοβάκια, δεινόσαυρους που μιλούσαν πορτογαλικά αλλά και μικροσκοπικά γκορμίτι. Έτσι χαρούμενοι επέστρεφαν πίσω στην κανονικότητά τους. Λίγο πριν πάνε για ύπνο της άρεσε να τους λέει ένα αυτοσχέδιο παραμύθι για καληνύχτα.

Πριν ξεκινήσει το παραμύθι η σκέψη της ήταν στη θάλασσα και στο νησί που μεγάλωσε. Έκλεινε για λίγο τα μάτια. Η σκέψη και μόνο της ιδιαίτερης πατρίδας της ήταν το έρεισμά της για να μην απελπίζεται. Με τα χρόνια συνήθισε τη ζωή στην πόλη. Ένιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα όσα είχε στη ζωή της. Αγαπούσε τα παιδιά και τον άντρα της. Την μάγευαν εκείνες οι απίστευτες στιγμές όπου ανακάλυπτε ότι το καθετί μικρό είναι μεγάλο και σπουδαίο. «Η ευτυχία βρίσκεται σε μικρές στιγμές που διαλέγεις εσύ», επαναλάμβανε τα λόγια της γιαγιάς της.

Και κάπως έτσι έφτιαξε το παραμύθι για εκείνο το βράδυ. Μία φτωχή οικογένεια πούλησε την όμορφη κόρη, την οποία αγόρασε και παντρεύτηκε ο άρχοντας. Η κοπέλα έκανε υπομονή και έδειχνε χαρούμενη. Έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού και τιμούσε τον κύρη της. Ο άρχοντας άρχισε να χάνει την περιουσία του. Αυτή δεν παραπονιόταν όταν άρχισαν να ζουν λιτά. Ο άρχοντας θύμωσε που δεν παραπονιόταν και τη φυλάκισε. Η γυναίκα δεν δυσανασχετούσε. Της αρκούσε να βλέπει τη θάλασσα από το μικρό παραθύρι της φυλακής της. Μία μέρα και καθώς σκάλιζε το χώμα με το χέρι της σκέφτηκε να φτιάξει μία χωματένια κούκλα. Όταν την τελείωσε, η κούκλα άρχισε να της μιλάει. Τη ρωτούσε πως βάσταξε τόσο καιρό. Η κοπέλα της έλεγε: «σαν βγω από αυτή τη φυλακή θα πω στον κύρη μου πόσο πολύ τον αγαπώ». Κάποια μέρα την ακούει ο άρχοντας. Θαύμασε την υπομονή της και την αγάπη της. Την ελευθέρωσε και την πήγε να δει τους δικούς της.

Δεν άλλαξε τίποτα. Προσπάθησε να σμικρύνει την ιστορία. Το μόνο που έκανε ήταν να ψάξει να βρει τις πιο απλές λέξεις για να την ντύσει.

 

 

* Η Ευαγγελία Μουτούση είναι καθηγήτρια Αγγλικών και ζει με τον σύζυγό της και τα παιδιά της στην Πάτρα. Στον ελεύθερο χρόνο της γράφει. Γράφει για πράγματα που την συγκινούν. Θέλει τις ιστορίες της να τις μοιράζεται. Eκτός από ιστορίες της που έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο, κείμενά της βρίσκονται στα «Μονοπάτια της Γραφής» Ποιητικές Συμπλεύσεις 5, εκδόσεις ΕΝΤΥΠΟΙΣ.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top