«Στην ιστορία μιας ζωής, δεν έχουμε παρά ένα πρόβλημα να λύσουμε: το πρόβλημα που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας και επιβάλλει ένα στιλ στις σχέσεις μας». Μπορεί να ακούγεται πολυτελές πλεονέκτημα αλλά αποτελεί βασικό δομικό υλικό
Περισσότερα
«Ένα ψυχρό ποίημα έτοιμο να εκραγεί, το ηφαίστειο κάτω από το παγόβουνο». Αυτό ακριβώς προσπαθούσε να κάνει ο Άρης στο μυθιστόρημα της Έρσης Σωτηροπούλου «Δαμάζοντας το κτήνος», μια ιστορία για έναν άνθρωπο της εποχής που διασχίζει
Περισσότερα
Ήθελα να βάλω τίτλο εκείνο το καβαφικό «η πόλη θα σε ακολουθεί» μια που η Πόλη σ’ αυτό εδώ το τεύχος fractal πρωτοστατεί, ωστόσο κέρδισε το άγχος και άχθος της εποχής: «Πρέπει να βρεις το κουράγιο
Περισσότερα
«Είναι ένα αίσθημα. Μια αίσθηση και μια διαίσθηση, πως αυτό που, εγώ τουλάχιστον, θέλω να γράψω αποτελεί μια αποκάλυψη για κάτι που ήδη υπήρξε. Όχι επινόηση ή όνειρο μελλοντικό. Και όταν ζωγραφίζω έτσι αισθάνομαι. Δεν περιγράφονται
Περισσότερα
«Νομίζω ότι οι ώρες του έρωτα και οι ώρες της δημιουργίας διαλύουν την κοσμική ώρα, σε παίρνουν, σε πετούν και σε ρίχνουν μέσα στο παράδοξο άχρονο του απείρου. Υπάρχουν πολλοί ασκητές οι οποίοι βεβαιώνουν πως με
Περισσότερα
«Έπρεπε να εκφράσω με λέξεις τις ιστορίες· γιατί αλλιώς φοβόμουν πως θα μου κάψουν το πρόσωπο» έχει πει σε συνέντευξή της στο fractal και στην Κωνσταντία Σωτηρίου η Βίβιαν Αβρααμίδου- Πλούμπη αλλά όμως, παρά τη ρήση
Περισσότερα
«Πώς μπορείς να μπεις στα παπούτσια του άλλου αν δεν γνωρίζεις ο ίδιος από πόνο;» Θα μας πει η ψυχοθεραπεύτρια, όπως δηλώνει, ποιήτρια και εικαστικός και μουσικός Μαριέττα Πεπελάση, παρουσιάζοντας τις «Προσωπογραφίες» της και υπενθυμίζοντάς
Περισσότερα
«Έχε τον νου σου μόνο στο γάλα. Όχι στον προορισμό, ούτε στην επιτυχία, ούτε στην καταξίωση. Μόνο στο γάλα. Μην ονειρεύεσαι τίποτα, μην αποσπάσαι. Όταν είσαι έτοιμος, θα τα καταφέρεις χωρίς καλά- καλά να το
Περισσότερα
Από επαγγελματική διαστροφή αλλά και από κρυφή βαθιά υποχρέωση στο αβάσταχτο πένθος τους η τηλεόραση είναι διαρκώς ανοιχτή. Προσπαθώ να γράψω στο μεταξύ. Με τη φωνή του ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλου διαρκώς στ’ αυτί: «Βίαια
Περισσότερα
«Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός», μ’ αυτό τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη από την «Μαρία Νεφέλη» πόσοι και πόσες αλήθεια δεν έχουμε χαρακτηρίσει την δική μας χαμένη ζωή. Αλλά υπάρχει αληθινά «χαμένη ζωή»;
Περισσότερα
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Έλενα Ακρίτα: «Τα τάπερ της Αλίκης» Εκδόσεις Διόπτρα «Όταν είσαι μικρός, μόνος και φοβισμένος, δεν ξεχνάς ποτέ πως τη νύχτα του απόλυτου τρόμου σου, μια δεύτερη μάνα σού έδωσε να φας
ΠερισσότεραΓράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Λ.Μ.Μ. «Η πεθερά» Αγαπούσε τη γυναίκα του παθολογικά και ζήλευε με το ίδιο πάθος ό, τι εκείνη αγαπούσε, ακόμη και αυτόν τον ίδιο! Εκείνη, αργά κατάλαβε αυτήν την
ΠερισσότεραΓράφει ο Μιχάλης Τζανάκης // Η ΑΔΕΡΦΗ… Τρεις μέρες μόλις κι έχουμε αγαπήσει όλοι τη Λιζ. Ένα πλάσμα μοναδικό που μόλις μας βλέπει επιταχύνει και τραβώντας την αδερφή της βιάζεται να έρθει κοντά μας
ΠερισσότεραΓράφει η Τέσυ Μπάιλα // Βιρτζίνια Γουλφ «Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν και άλλα κείμενα για την τέχνη της γραφής», εκδ. Μίνωας, μετάφραση Αργυρώ Μαντόγλου. Με έναν κατατοπιστικό πρόλογο της μεταφράστριας του βιβλίου Αργυρώς Μαντόγλου εισάγεται
Περισσότερατου Τάκη Κατσιμάρδου // Αφού η Αθήνα δεν έχει θάλασσα, ας μεταφέρουμε τη θάλασσα στην Αθήνα! Κάπως έτσι σκέφτηκε ένας δαιμόνιος πολυτεχνίτης μαθηματικός στα τέλη του 19ου αιώνα. Σκοπός του, να δροσίσει τους κάθιδρους κάτοικους της πρωτεύουσας τους καλοκαιρινούς
ΠερισσότεραΓράφει η Κατερίνα Κοφφινά // * Ο Δυτικός Μεσαίωνας από τον πέμπτο μέχρι και τον δέκατο πέμπτο αιώνα (476 – 1453 ή 1492 μ.Χ) σηματοδότησε το πέρασμα από τον αρχαίο στο σύγχρονο κόσμο. Ιδρύθηκαν μία σειρά από μεγάλες
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Την Κυριακή έχουμε γάμο» του Γιάννη Ξανθούλη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 374 Χρησιμοποιώντας τα συγγραφικά του φετίχ, τρένα, οικογένεια, Έβρο, γάμους, νοσταλγία της νοσταλγίας, παιχνίδι με τον χρόνο, μοναξιά, μυστικά και συμπτώσεις, ο Γιάννης
Περισσότερα
Του Νίκου Τσούλια // Νόμοι για την εκπαίδευση ψηφίζονται ξανά και ξανά αλλά στο σχολείο δύσκολα φτάνει κάτι δημιουργικό. Υπουργοί Παιδείας πάνε και έρχονται, και τη σκόνη τους μόνο αφήνουν ή έχουν κάτι αλλάξει στις εξετάσεις. Δηλαδή απλά
ΠερισσότεραΓράφει η Γιώτα Αναγνώστου // “Εσύ παντού” Χτύπησες το κουδούνι. Δεν σε περίμενα. Αν σε περίμενα θα ‘χα φροντίσει. Να είμαι έστω λίγο όμορφη και να ‘ναι το δωμάτιο υποφερτό. Θα ‘χα φροντίσει, αν σε περίμενα. Δεν
ΠερισσότεραΓράφει ο Μάνος Κοντολέων // «Ζωή μεθόρια», Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Εκδόσεις Πατάκη Πολλά είναι εκείνα τα μυθιστορήματα που ή δεν αναφέρουν τον τόπο στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα που περιγράφουν ή αν τον ονοματίζουν απλώς μια αναφορά κάνουν σε αυτόν ή
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Βασιλείου – Αστερόσκονη // * Δεν υπάρχει βασιλιάς πάνω σε αυτό το μαρασμό ο θρόνος θα αποκλειστεί κάθε δάσος. Κάθε θάλασσα. Κάθε βουνό. Τώρα είμαι εκεί, που η ανθρωπότητα θα χαραχτεί Τη στιγμή που
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // Όλγα Ιωαννίδου “Κεκλεισμένων των στιγμών” διηγήματα, εκδόσεις Κουκκίδα Όταν στο εξώφυλλο του βιβλίου σε υποδέχεται μια μισάνοιχτη πόρτα (εγκιβωτισμένη σε οφθαλμό) έχεις ήδη την αίσθηση ότι τα πράγματα με τη γραφή της Όλγας
ΠερισσότεραAπό τη Μαριάνθη Πλειώνη // * Αρτάνη Η μοναξιά και η απελπισία μάχονταν στο προσκεφάλι του, θηρία κι οι δυο ανυποχώρητα. Ο ύπνος και ο θάνατος σκάλωσαν πάνω του διεκδικώντας μερίδιο. Τα δάχτυλα χαλάρωσαν, η τελευταία ρουφηξιά γλίστρησε στο
ΠερισσότεραΤης Έλενας Κτενοπούλου // Να διανοηθώ, λες, ποτέ ελευθερία ισόβια κρατούμενη στο χάος, το μέσα μου που αφόρισα; Μ’ αρέσει, όμως, καμιά φορά να παίρνω λάθος δρόμο. Με βγάζει άλλοτε απρόσμενα σε σωστούς προορισμούς μιας
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // Τον Γιώργο Σκούρτη θα τον θυμόμαστε σαν ανταρσία. Δεν χωρούσε πουθενά. Ποτέ δεν κατάφερε να τον μονοπωλήσει ούτε το θέατρο, ούτε το μυθιστόρημα, ούτε το τραγούδι, ούτε το μπαρ του, ούτε κάποιο
ΠερισσότεραΤου Αντώνη Κηπουρού // * Κάτω στον Κορυδαλλό Το ντουλάπι είν’ άδειο Το παράθυρο ανοιχτό Και χασάπικο στο ράδιο Η χαρά, νοικάρισσα Που χρωστάει δέκα νοίκια Κι η ζωή από ψηλά Δεν της δίνει δεκανίκια Ο
ΠερισσότεραΤης Βάντας Παπαϊωάννου-Βουτσά // * Πάντως εκείνο το πάνινο κουβάρι από ραμμένες λουρίδες στο χρώμα του «καμένου πορτοκαλιού» ήταν από τη φούστα μου με την πλούσια σούρα σαν αμπαζούρ. Δεν το ήθελα το πορτοκαλί κοντά στο πρόσωπο,
Περισσότερα
