Fractal

✔ Editorial: «Το κουράγιο είναι το παν»

 

 

Γιάννης Γαΐτης

 

 

Ήθελα να βάλω τίτλο εκείνο το καβαφικό «η πόλη θα σε ακολουθεί» μια που η Πόλη σ’ αυτό εδώ το τεύχος fractal πρωτοστατεί, ωστόσο κέρδισε το άγχος και άχθος της εποχής: «Πρέπει να βρεις το κουράγιο να σκέφτεσαι τον χειμώνα με ευχάριστο τρόπο. Το κουράγιο είναι το παν», μας λέει στη «Μασσαλία» του ο Χρήστος Χρυσόπουλος αποκαλύπτοντας μια Πόλη και τη ρευστή κατακερματισμένη ανθρώπινη διαδρομή:

«Μπορούμε να κοιτάξουμε έξω από τα παράθυρα και τότε αντικρίζουμε έναν κόσμο κομμένο σε κομμάτια και ξανακολλημένο αυθαίρετα, λες και είναι κάποιο προχειροφτιαγμένο κολάζ. Υπάρχει ζωή εκεί έξω. Άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους, αυτοκίνητα, η αγορά, η παραλία, το λιμάνι, οι λόφοι, οι πλατείες, παιδιά που παίζουν, τουρίστες και αστυνόμοι, ζητιάνοι, γυναίκες με μαντίλι στο κεφάλι, πλανόδιοι μουσικοί, μαγαζιά με σαπούνι και γλυκά, τεράστιες εργατικές πολυκατοικίες, υπαίθρια καφέ, οι γραμμές του τραμ, εγκαταλειμμένες αλάνες, πρεζάκια και αλήτες, κύριοι που βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια τους, μπράτσα με τατουάζ, χέρια διακοσμημένα με χένα, τσιγάρα πεταμένα στα πεζοδρόμια, μπρούντζινα και μαρμάρινα αγάλματα, περιστέρια…»

Στη συνέντευξή του στη Τζένη Μανάκη με αφορμή το καινούργιο του μυθιστόρημα «Μινώταυρος» ο Δημήτρης Στεφανάκης σταματά στο Ηράκλειο και μας παρουσιάζει ανάγλυφα μια ολόκληρη εποχή.

«Το Ηράκλειο είναι πατρίδα όπως και να το κάνουμε» μας εξηγεί: «Θα ήταν δύσκολο να γράψω ένα μυθιστόρημα με άξονα την Κρήτη που να μην περιλαμβάνει τόσο το Μεγάλο Κάστρο όσο και τα χωριά του νότου, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατέρας μου. Από τη στιγμή λοιπόν που το Ηράκλειο πρωταγωνιστεί λίγο πολύ σε αυτό το μυθιστόρημα, προσδιορίζει ως ένα μεγάλο βαθμό τη δράση, τον χαρακτήρα και τις επιλογές των ηρώων.» Και όσο για την αφηγηματική γλώσσα «Ασφαλώς. Όλοι κουβαλάμε μέσα μας την γλώσσα του σπιτιού μας. Τις γλωσσικές συνήθειες των γονιών μας, τον ιδιαίτερο ρυθμό και τον γλωσσικό πλούτο που αποταμιεύει κάθε οικογένεια με τα χρόνια. Από αυτή τη γλώσσα δημιουργούμε το “προσωπικό” μας ιδίωμα», θα ισχυριστεί και ίσως όλη η ουσία της λογοτεχνίας να βρίσκεται εκεί.

 

Γιάννης Γαΐτης

 

Στον περίκλειστο κόσμο των ζευγαριών μάς μεταφέρει ο Κωνσταντίνος Μπούρας γράφοντας για το έργο του Στρίντμπεργκ «Ο χορός του θανάτου» που ανέβηκε στο θέατρο τέχνης Εκάβη για δεύτερη φορά.

Και η Γεωργία Χάρδα συνομιλώντας με τον αμερικανό συγγραφέα Φράνκο Ντ’ Αλεσσάντρο για το θεατρικό του έργο «Νύχτες στη Ρώμη» που εμβαθύνει στην ταραχώδη ζωή δυο θρύλων της θεατρικής σκηνής και της κινηματογραφικής οθόνης, της Άννα Μανιάνι και του Τεννεσί Ουίλλιαμς, ο οποίος υπογραμμίζει: «Νομίζω ότι οι «Νύχτες στη Ρώμη» έχουν απήχηση στους Έλληνες γιατί έχετε ζήσει ως μετανάστες, έχετε γνωρίσει τη βαρβαρότητα του πολέμου (τόσο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όσο και του Εμφυλίου), και ξέρετε πώς είναι να προέρχεσαι από έναν σπουδαίο, πλούσιο, ιστορικό πολιτισμό και όμως να αντιμετωπίζεσαι ως αουτσάιντερ ή να νιώθεις κατώτερος στη σύγχρονη ιστορία… είναι τόσοι πολλοί οι παραλληλισμοί. Τελικά, αυτή είναι μια ιστορία φιλίας μεταξύ της Μεσογείου και της Αμερικής και της καλλιτεχνική ιδιοφυΐας που γεννήθηκε μέσα από αυτό.»

Μασσαλία, Ρώμη, Ηράκλειο, Τήνος, Αμερική, Αϊβαλί, Αλγερία, Παρίσι, Πάτμος, αρκετές πόλεις «παίζουν» στο τεύχος αλλά (παρά την άνοιξη που εγκαθίσταται), για μας πρωτοστατεί η χειμωνιά της εποχής, και γι’ αυτό: «Πρέπει να βρεις το κουράγιο να σκέφτεσαι τον χειμώνα με ευχάριστο τρόπο. Το κουράγιο είναι το παν», σας υπενθυμίζουμε και για όλους εσάς εμείς θα είμαστε πάντα εκεί www.fractalart.gr

 

 

Με αγάπη,

Ελένη Γκίκα

 

 

Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top